Zoals ik in de vorige column al beschreef, liep ik al geruime tijd met emigratieplannen rond. Het duurde alleen jaren voor ik de beslissing nam. Zo'n keus wordt gevormd naar beredenering en gevoel. Dat gevoel zat er al jaren, de redenen kwamen er later als vanzelf bij. Ik merkte dat ik in Nederland tegen een aantal muurtjes op liep. Na elke zomervakantie werd de file weer een stukje langer. Je merkt stukje bij beetje dat Nederland steeds voller wordt. Door de toenemende drukte worden de lontjes ook steeds korter.
Zelf kreeg ik last van allerlei vage klachten, die waarschijnlijk op (werk)stress zijn te herleiden. Tijdens drukke periodes op het werk begon ik soms te snauwen tegen collega's; een teken dat er een lijn was overschreden. Ik kon daar natuurlijk verschillende oplossingen voor zoeken, maar uiteindelijk heb ik de meest radicale gekozen, die ook het dichtste bij mezelf lag.
Ook het materialisme in Nederland begon me steeds meer te storen. Omdat er in dit land geen echte problemen meer zijn, worden kleine problemen opgeblazen en breed uitgemeten. De meest gebruikte manier om je te onderscheiden, is door een grotere auto, een groter huis, of iets anders te kopen om de buurman de ogen mee uit te steken. Jaarlijks werd ik betrokken bij een hulpgoederenreis naar Polen, waarbij het nuttige met het aangename werd gecombineerd. Het was elk jaar erg moeilijk een groep gemotiveerde mensen te vinden, omdat men het eigen voordeel er niet van inzag.
Het voordeel van een emigratie, is dat je alles opnieuw in kunt delen. Als je de keus hebt, kun je een andere loopbaan kiezen. Het is de vraag of je dan niet tegen dezelfde problemen aan zult lopen. Maar je zou een stuk salaris in kunnen ruilen voor werk wat minder stress, meer vrijheid en bovenal meer werkplezier oplevert.
Maar goed, waarom Australië?
De voor de hand liggende redenen, zoals ruimte, een mooi klimaat en een relaxte cultuur spelen natuurlijk een grote rol. Verder probeer ik daar een nieuwe invulling te geven aan alle kennis en kunde die ik de afgelopen 36 jaar heb opgedaan. Hoe dat er uit komt te zien? Ik laat dat voorlopig aan de voorzienigheid over. Er is een geweldig tekort in allerlei beroepen, wat de keuzevrijheid alleen maar groter maakt. Er is me inmiddels wel een baan aangeboden als allround bouwvakker, bij een klein bouwbedrijfje. Het bedrijfje is voornamelijk werkzaam in de buitengebieden, bijvoorbeeld in Aboriginal nederzettingen. Dat betekent werken op het platteland, ver van stadse beslommeringen. Ik kwam de eigenaar tegen toen hij een gescheurde band stond te verwisselen langs de doorgaande weg, 100 kilometer van de bewoonde wereld.
Om mezelf enigszins voor te bereiden ben ik in augustus 3 weken teruggegaan. Met een 4x4 heb ik alle hoeken van South Australia bezocht. Werken en leven in de Outback vereisen een andere aanpak dan we in het "geciviliseerde" Nederland gewend zijn. Het gemiddelde vervoermiddel wordt minimaal op alle wielen aangedreven, en kan door een halve meter water waden. Je komt onderweg soms de meest onverwachte dingen tegen, zoals een gezin in een woonwagen die werd getrokken door kamelen.
Wat mij het meest in Australië aantrekt, is het platteland. De grote steden zijn niet verkeerd, maar het platteland is wat Australië onderscheidt van andere werelddelen. De geuren, het licht, de kleur van de aarde, de open vlaktes en de begroeiing. Het is allemaal anders dan wat je ooit gewend bent geweest.
Het komt er eigenlijk op neer, dat ik een droom ga proberen te realiseren. De concrete invulling daarvan zal zich vormen naar de dingen die op mijn pad komen.
