6 maart ben ik in Adelaide aangekomen! En ondertussen is er al een hoop gebeurd. Tijdelijke woonruimte was gelukkig niet zo moeilijk te vinden, ik had vooraf een bed geboekt in een hostel. Ik ben toen direct begonnen met het regelen van de noodzakelijke zaken. Hier zijn wat zaken waar ik zelf mee te maken kreeg en wellicht handig zijn voor iedereen die naar Australië emigreert:
Australisch rijbewijs
Dat ging heel gemakkelijk; gewoon met je Nederlandse rijbewijs naar de balie van de dienst transport, fotootje maken, handtekening zetten, afrekenen, en ik kon mijn (tijdelijke) rijbewijs meenemen. Het permanente rijbewijs voor auto en motor; een soort creditcard, zouden ze me binnen 2 weken opsturen. (nam niet weg dat het rijbewijs in de post kwijt raakte, zodat ik nog een keer terug moest). Overigens geldt dit niet voor mijn vrachtwagen en busrijbewijs; mocht ik die nog willen verkrijgen dan moet ik een kort examen afleggen.
Medicare oftewel een ziekenfonds verzekering
Gewoon inschrijven en je pasje werd opgestuurd.
Bankrekeningen openen
Tja, de banken werken hier nog op een wat ouderwetse manier. Voor veel zaken moet je naar het bankkantoor, waar je in Nederland via internet terecht kunt. Internetbankieren kan wel, maar het is wat omslachtiger en ook wat minder beveiligd. Ook moet je betalen voor diensten die in Nederland gratis zijn.
Een auto
Adelaide is een uitgestrekte stad (noord naar zuid is ongeveer 50 kilometer) waar je met het openbaar vervoer niet ver komt. Rond de stad lopen brede 4 tot 6 baanswegen waarmee je jezelf tussen de suburbs kunt verplaatsen. Op de fiets kom je een heel eind, maar vaak is het net te ver en ik heb een mountainbike zonder bagagerek gekocht. Bovendien is fietsen niet geheel zonder gevaar; het aantal fietspaden is erg beperkt. Er moest dus een auto komen. Maar ja, wat wil je dan besteden, moet ie een "pussymagnet" hebben, en waar moet ie verder aan voldoen.
Ik ben zelf nogal praktisch ingesteld, en dus moest het een stationcar worden. Australiërs zijn nogal gesteld op hun grote, met automaat op de achterwielen aangedreven, van een vette V6 of V8 voorziene lokaal geproduceerde bakken. Er zijn wel kleinere auto's zoals de Toyota Yaris en Corolla, maar die zijn dan weer erg duur naar verhouding. Er rijdt hier veel oud spul rond, mede dankzij het feit dat in SA geen APK bestaat. (in andere Australische staten bestaat die wel, dit is dus niet centraal geregeld) Autohandelaren zijn verplicht garantie te geven, tenzij je een auto koopt onder de 3000 dollar.
Na dagenlang snuffelen, wikken en wegen heb ik een oude Toyota Camry gekocht. Eigenlijk heet het apparaat Holden Apollo, maar dat is het gevolg van een actie uit het verleden die "rebadging" heet. Sommige mensen hebben meer vertrouwen in het merk Holden; nou dan krijg je een Holden!
Een baan
Zoals ik al eerder had geschreven, lagen er 3 aanbieding in de engineeringsfeer op me te wachten in Adelaide. Dit was een luxe positie, die de meeste emigranten niet zullen hebben. Na het bezoeken en bestuderen van alle aanbiedingen, heb ik het besluit genomen bij een bedrijf te gaan werken, dat zich heeft gespecialiseerd in het ontwerpen en produceren van metalen deuren voor brandveiligheid, industrie en explosieveiligheid. Maar na een aantal weken begon het toch te kriebelen. Ik voelde me niet op mijn plaats, begon me af te vragen waarom ik ook alweer naar Australië was gekomen (mijn vorige baan in NL was zo slecht nog niet). Er werd van me verwacht dat ik de R&D ging opzetten in een bedrijf waar men nog nooit van R&D had gehoord.
Maar er is in Australië zo veel werk dat ik een carrièreswitch vrij gemakkelijk kon maken. Ik had eerder al een aanbod gekregen om voor een klein bouwbedrijfje te gaan werken. En daar werk ik nu dus. Het is goed om wat meer onder de mensen te komen, in de open lucht te verkeren, en wat met de handen te werken. Ik had ervaring met dit soort werkzaamheden uit de verbouwingen die ik in Nederland aan mijn eigen huis heb uitgevoerd (en bovendien is mijn vader timmerman). De voorkomende werkzaamheden zijn meestal in de sfeer van reparaties. Het meeste werk komt voort uit verzekeringsclaims, als gevolg van brand, waterschade of een verkeersongeval.
Het bevalt me prima om vaak buiten te zijn, en verschillende klussen uit te voeren. Voorheen wist ik al vooraf hoe de volgende dag er uit zou zien, nu is elke dag weer een verrassing.
Woonruimte
Na 4 weken in het hostel te hebben gewoond, hebben we een huis in Glengowrie gevonden. In het hostel ontmoette ik Lee, een emigrant uit Engeland. Om de kosten te delen besloten we om samen een huis te gaan huren. Glenelg mag doorgaan voor het Scheveningen van Adelaide; een mooie badplaats. Glengowrie ligt tussen de stad en Glenelg, zodat beiden goed bereikbaar zijn. Het huis is een moderne, 3-slaapkamer bungalow met 2 badkamers, een dubbele garage, een kantoorruimte en woonkamer met keuken. We hebben het niet gemeten maar de lengte moet ongeveer 20 meter zijn.
Raar genoeg is onze oprijlaan ruimer dan de tuin achter het huis. Het huis is van alle gemakken voorzien, maar is een zogenaamd "brick-veneer" house. Dat wil zeggen dat de buitenmuren van baksteen zijn, maar alle wanden aan de binnenzijde van gipskarton, met als gevolg dat de wanden hol klinken wanneer je er een klap op geeft….
Een suburb is iets wat we in Europa eigenlijk nauwelijks kennen. Het is niet wat we in Europa als wijk herkennen. In feite mist het een hart, zoals een kerk of centraal plein. Er zijn soms wat schooltjes verspreid, en aan de randen vind je wat winkeltjes en een benzinestation. Maar de meeste straten zijn recht met soms een gestileerde knik of bocht. Sommige suburbs hebben overwegend industrie, de meesten zijn uitgelegd voor bewoning. Voortuin, vrijstaand huis en een achtertuin.
Buiten de stad gaat het er anders aan toe. Dat kan snel gaan: in principe begint net buiten Adelaide de Outback. In de heuvels vind je blokken land van 20 hectare en meer met 1 huis er op. Je woont nog steeds binnen 20 minuten rijden van de stad, maar wel helemaal afgelegen. Vaak moet je over een onverharde weg om er te komen, en dan via een steil pad naar beneden waar je in een kleine vallei uitkomt.
Heimwee
Ik moet eerlijk bekennen dat dit me is tegengevallen. Ik heb geen heimwee naar Nederland, maar wel naar mijn dierbaren. Vooral tijdens mijn vorige baan, toen ik het niet naar mijn zin had, had ik er erg veel last van. Maar ook tijdens feestjes of op een grauwe dag, mis ik iemand die me goed kent om wat dieper mee te kunnen babbelen.
Maar zoals Cruijff al zei heeft elk nadeel zijn voordeel. In Nederland had ik vooral de laatste jaren het gevoel dat mijn leven voortkabbelde. Voor veel mensen is dat prima, maar ik had het gevoel dat er wat miste. Heimwee zorgt er voor dat je de zaken intenser beleeft. Vrienden en familie worden ineens veel minder vanzelfsprekend. Het wisselt ook heel sterk. Het ene moment van de dag heb je het best moeilijk, het andere moment ben je diep gelukkig dat je in dit prachtige land mag verkeren. Maar feit is, dat je weer vanaf nul begint met het opbouwen van een sociaal leven.
Heimwee wordt soms getriggerd door de meest vreemde zaken, en op de vreemdste momenten. Je loopt ergens langs een stroompje, pikt een geur op die je binnen een fractie van een seconde terugbrengt naar een moment in het verleden. Het menselijk geheugen zit raar in elkaar…
