Rond deze tijd word ik door het trieste nieuws van de bosbranden in Australië altijd herinnerd aan de mooie tijd die ik er had. Maar ook mijn eerste kennismaking met Australische bodem begon met de allesdoordringende lucht van bosbranden.
De eerste stap uit het vliegveld van Sydney zal ik nooit vergeten. Ondanks dat we midden in zeer stedelijk gebied waren, rook het er alsof we net uit een bosbrand gelopen waren. Heel indringend en beangstigend. Zeker met de zware jetlag die ik onder de leden had.
Toen ik na een week richting de Blue Mountains vertrok om daar te genieten van al het natuurschoon en de bijzondere Three Sisters, waren sommige delen afgesloten. Later op mijn foto's zag ik in de verte een pluim van de bosbranden die er gaande waren. Het gebied is zo immens groot dat het niet te vergelijken is met een bosbrandje in Nederland. In de periode van oktober tot december 2001 is er een gebied zo groot als de provincies Noord-Brabant en Limburg verbrand.
Niet voor te stellen toch? De gids vertelde ons dat de branden zich heel snel verspreidden door de sterke wind, maar ook door de olie die vrijkomt uit de eucalyptus bomen. Deze blijkt zeer licht ontvlambaar en zorgt ervoor dat de brand zich nog sneller verspreidt. Een griezelig idee toen ik in de goed gemutste toerbus zat.
Gelukkig was er nog veel om van te genieten in de Blue Mountains. Met de Three Sisters als hoogtepunt. De gids vertelde een indrukwekkend verhaal over het ontstaan van de Three Sisters, wat me nog altijd bij is gebleven.
In de vroege geschiedenis van de Blue Mountains werd gezegd dat er een Bunyip rond zou dwalen; een mythisch dier uit de droomtijd van de Aboriginals. Iedereen vreesde de Bunyip, maar de medicijnman dacht dat hij de aangewezen persoon was om de Bunyip te betoveren. De medicijnman was vader van drie nieuwsgierige dochters. Voor zijn vertrek gaf hij hen duidelijk te kennen dat zij hem niet mochten volgen. De ongehoorzame dochters volgden de vader stiekem toch. De vader betrapte ze en stuurde ze terug. Tevergeefs, want de eigenwijze dochters hielden stug vol.
Ineens dook de Bunyip op en viel de dochters aan. De vader hoorde het gegil van zijn dochters en snelde erheen om hen te redden, terwijl hij vreesde voor zijn eigen leven. Hij veranderde zijn dochters in drie rotsen met de bedoeling hen later weer terug te veranderen. Hij veranderde zichzelf in een vogel, maar tijdens dit proces liet hij zijn toverstok vallen. De Bunyip schrok zo van deze toverkunsten dat hij wegvluchtte om nooit meer terug te keren. De wanhopige vader kon zijn toverstok niet meer vinden. Zijn dochters bleven van steen.
De dochters kijken stil uit over de Blue Mountains wachtend op hun vader. De wanhopige vader cirkelt nog steeds rond, maar heeft zijn toverstok altijd nog niet gevonden. Als je goed luistert, kan je de vogel nog altijd hulpeloos horen roepen in de Blue Mountains.
Dat verhaal vond ik zo indrukwekkend en zeker op het moment dat ik er was paste het helemaal in de toch wel treurige sfeer die om de Blue Mountains heen hing. Helaas ontstaan er elk jaar nog steeds bosbranden aangewakkerd door eucalyptus olie.
