De 26e januari. Een doodgewone dinsdag in de lage landen, een buitengewone feestdag in Australië. Deze dag in midzomer is namelijk omgedoopt tot 'Australia Day', een patriottisch feest voor alle Aussies en wannabes. De dag wordt gevierd om te herdenken dat op 26 januari 1788 de 'eerste vloot' Sydney Cove binnenvoer. Deze 'eerste vloot' bestond uit elf schepen met Engelsen die het land bereikbaar maakten voor de rest van de wereld. De dag werd voor het eerst gevierd in 1808 en is nog steeds een van de belangrijkste feestdagen van het land.
De Aussies houden wel van een goed feestje, en grijpen deze nationale feestdag dan ook met beide handen aan. Velen weten niet eens waar de dag voor staat, of mompelen iets over 'traditie ofzoiets'. De activiteiten zijn er niet minder om: in hoofdstad Canberra werd vanaf half zeven afgetrapt met een 'real Aussie breakfast', een ontbijtje met veel bonen, spek, eieren en dikke toast dus.
Ook in Sydney kwam de dag vroeg op gang: reeds om acht uur 's ochtends stond ondergetekende op Bondi Beach. De reden? Een wereldrecordpoging 'aantal mensen in de zee op een grote opblaasbare slipper'. Duizenden mensen verzamelden zich op het strand, met of zonder slipper. Mede-slipperdrager en authentiek Aussie Anita en ik deden een oefenrondje 'drijven op slipper' en om twaalf uur klonk een toeter: de recordpoging begon. Na een half uur drijven mochten we het water weer uit en hoorden we dat het niet gehaald hadden... een strand in West Australië had net 39 mensen meer dan wij. Grrr!
Maarrrr... we gaven natuurlijk niet op! Er waren meer Australische tradities die we aan den lijve moesten ondervinden. En dus stapten we met onze slippers (formaat: twee kerels van Nederlandse lengte) in de bus. Ondanks het feit dat dit niet werd gewaardeerd (opmerking afkomstig van iemand met de breedte van twee kerels) bereikten we toch Stanmore, waar we snel het park ingingen. Overal om ons heen waren vlaggen, Australië-tattoo's (die dingen zijn al zo populair, maar als ze tijdelijk zijn is het nog net even iets hipper), bikini's met de vlag er op, toast met vegemite (een heel ranzig gistachtig broodbeleg), bier en schreeuwende kerels. Besteed ook vooral wat aandacht aan Lacey's Bogan outfit (Aussie Tokkie). Inderdaad, meer Australisch had niet gekund.
Om in de traditie te blijven, besloten we de meest Australische sport ooit te spelen. Niks geen voetbal hier, nee, cricket! Onder leiding van Australische teamcaptain Matt trotseerden we de 35 graden hitte om onze sportskills eens uit te testen. Natuurlijk bakten alle wannabe's er niks van, maar het feit dat we aangemoedigd werden door echte Australiërs was dan toch wel weer hoopgevend. En zowaar: ik raakte wat ballen en heb niemand voor z'n hoofd geslagen met m'n cricket bat. Gelukkig is de biercultuur hier bijna nog populairder dan de sport, dus een pauze was geen probleem.
Na beer o'clock was het tijd voor een echte 'barbie' (BBQ) in de tuin van Louise. Yeah mate! Veel burgers, worstjes, ketchup, chips op brood en nog veel meer. Ondertussen luisterden we naar Triple J, een beetje het 3FM van Australië, voor de 'Triple J Hottest 100'. De zender claimt de grootste muziek poll ter wereld te zijn, met meer dan 1,1 miljoen stemmers. Het ultieme Australia Day gevoel is volgens hen het luisteren naar de radio en ondertussen een barbie houden - en dus voldeden we ook hier. Op nummer 1 eindigde de band 'Mumford and Sons' met het nummer 'Little Lion Man'. Een heleboel gitaren, een bijzondere stem en... NIET Australisch? Nou JA! Gelukkig was de band op nummer 2, 'Art vs Science', wel echt afkomstig van Down Under...
Nog urenlang zaten we in de tuin Australische accenten te imiteren, te kletsen en drankjes te doen. Ik ben zo geroosterd door de zon als een pommy backpacker (een Engelse reiziger), maar 't was mooi. Om maar met de nationale strijdkreet te spreken: Aussie Aussie Aussie, oi oi oi!
Femke
