Een tip voor eenieder die vrienden wil maken in Canberra: neem een enorme backpack op je rug, een kaart van de stad in je hand en kijk hulpeloos. In Sydney is dit een garantie voor een urenlange dwaaltocht door de stad, in Canberra een garantie voor nieuwe contacten. Werkelijk iedere keer dat ik twee seconden op de kaart keek stopte er iemand om me te helpen, waaronder een paar mensen die ik ook daadwerkelijk nog zag na het wegwijzeren.
Voor wie zich nu afvraagt wat in vredesnaam Canberra is: dat is de hoofdstad van Australië. Nee, niet Sydney en ook geen Melbourne, maar een gehucht ergens tussen die twee in. De stad ontstond doordat Melbourne en Sydney niet konden beslissen, en dus werd halverwege een nieuwe stad aangelegd als kersverse hoofdstad.
Al mijn vrienden hadden me al uitgelachen over mijn tripje: er zou niks aan zijn, een suf gehucht met alleen maar veel gras en bomen, niks te doen. De verrassing was dan ook aangenaam toen ik uit de bus kwam in het kleine stadje en direct bergen leuke cafés en andere aangelegenheden zag.
Ik begon met een tour naar het parlementsgebouw. Nou ja, dit na ongeveer 283 keer verdwaald te zijn, want de stadsstructuur is gebaseerd op… cirkels. Niet echt makkelijk om doorheen te manoeuvreren.
Eenmaal gevonden bleek het desondanks een goede keus: erg interessant om de politiek van een ander land eens van dichtbij te bekijken. Ik bezocht het vragenuurtje, waar politici gewoon tegen elkaar aanschreeuwen alsof het kinderen zijn. "Hij is niet te vertrouwen!", "Stem niet op hem", en "Er klopt geen snars van" werden over de tafel gesmeten, en niemand keek verbaasd. Zelfs minister-president Rudd deed mee, daar kan Balkenende nog wat van leren! Een groot geroezemoes en een heleboel 'hear hear's' passeerden de revue.
Het parlementsgebouw is ontzettend zwaar beveiligd, niemand mag wapens dragen, er zijn detectoren, je mag niks opschrijven en beperkt foto's maken. Zelfs mijn aantekeningen voor dit blog werden keihard afgepakt, dus… geen sappige verhalen en quotes helaas. Wie desondanks meer wil horen over dit politieke uitje, ik vertel het graag maar het is vast te saai voor een heel blog!
Ik verbleef bij Fatima, een vriendinnetje dat ik ken uit Sydney. Met haar vrienden Ben en Peter speelden we badminton, wat echt enig was - eeuwen niet gedaan maar het was een heerlijke vorm van supersloom tennissen. Ook bezochten we een muziekavond in een garage. Het blijkt dus dat er in Canberra wel degelijk iets te doen valt!
Op de laatste dag bezocht ik het museum van democratie, wat erg interessant is. Nederland behoort in de rankings nog steeds tot de meest democratische en liberale landen, wat ik me soms toch niet besef. Mooi!
Ook stond er een bezoekje aan de Art Gallery op het program. Dit was zelfs eigenlijk de reden dat ik Canberra wilde bezoeken, en het was het waard! De collectie schilderijen van postimpressionistische kunstenaars was erg mooi. Ook altijd erg grappig: mensen die denken ontzettend veel van kunst te weten, en het dan gaan bekritiseren. Twee Australische dames van in de veertig over 'Starry Night' van Van Gogh: "och, och, die reflectie van de lichtjes had toch veel langer moeten zijn? Nou ja, wat zonde zeg. Ach, 't is best een aardig schilderij…". Dit was natuurlijk hilarisch, al wisten deze vrouwtjes waarschijnlijk niet dat ze zulk goed entertainment verzorgden, haha.
Ook ging ik met Michael, die ik ontmoette tijdens een 'ik-ben-verdwaald-momentje', naar een van de bergen die je een kijkje over de stad gunt. Erg anders dan ik gewend ben: geen wolkenkrabbers en op elkaar geplakte huizen, maar veel ruimte en laagbouw. En zo blijkt maar weer dat Canberra, ondanks de suffe reputatie, wel degelijk een spannende stad is!
Femke
