Zeer herkenbaar met hier en daar nét andere schoonheidsidealen
Doordat het merendeel van de Sydneysiders eigenlijk Europese import is, zien de mensen er over het algemeen 'gewoon' uit zoals jij en ik. Hiermee bedoel ik de uiterlijke kenmerken, maar ook hoe men zich kleedt. Nu ik wat langer meedraai begin ik toch kleine verschillen te merken. Die zitten hem vooral in andere opvattingen over schoonheidsidealen. Wat ik mooi vind, vinden anderen minder mooi en andersom. Kortom: tijd voor een stukje over Beauty & Fashion in Sydney.
1. Stijl is de norm
'Misschien moet je een keer de stijltang door je haar halen', suggereerde mijn collegaatje - vast liefdevol en enorm goedbedoeld - toen ik op een ochtend (toepasselijk) met coupe orkaan het kantoor binnen kwam stormen. Begrijp wel dat ik deze coupe al jaren met trots draag, lekker wild met een slagje erin, maar wel geregisseerd en stiekem over nagedacht. Ik merk dat hij hier minder gewaardeerd wordt. Door de dames althans. We hebben het hier over het eerste Australische schoonheidsideaal die ik met jullie bespreek: stijltanghaar. Stijltanghaar hangt ongezellig en sipjes in een rechte lijn naar beneden. De gespleten haarpunten verraden dat moeder natuur het niet zo bedoeld heeft om een kokend stuk ijzer door je coupe te halen. Echter wordt het stijlen van je haar als tanden poetsen gezien: een dagelijks ritueel dat je gewoon niet over moet slaan.
2. Less is zeker niet more
Een van mijn stiekeme bronnen van intens vermaak is het observeren van dames die zich in de metro opmaken. Als allereerste wil ik ze complimenteren met hun vaardigheden. In een zeer korte tijd weten ze een slaperig, wallerig gezichtje om te toveren tot een eerste klas Madame Tussauds topattractie. Ik kan het niet! Maar ik ben de make-up antivrouw. De werkwijze: er komt een enorme toilettas te voorschijn met daarin een breed assortiment aan tubes en kwasten. De dame start met de tube foundation, waarvan een royale klodder in de handpalm gespoten wordt. Niks sponsjes of kwastjes, zoals je dat in de reclames ziet. Nee, gewoon hardcore als een dagcrème op je gezicht. Resultaat: een eng, wit gelaat. Egaal, dat dan weer wel! Tijd voor wat kleur, dus komt er een grote kwast tevoorschijn om kunstmatige wangetjes op het bleke oppervlak te tekenen. Last but not least; een mascaraatje erop en gestifte lipjes. *Belletje* stop de tijd. We zijn bij Martin's Place aangekomen en de dame stapt uit. Well done, in 10 minuutjes tijd.
3. Leggings zijn de nieuwe jeans
Hoewel ik een grote fan ben van de Australische mode en niet weg te slaan ben uit de winkels, zit er toch een klein missertje tussen. Zei ik klein? Ik bedoel eigenlijk een enorme misser: de legging. Dit kledingstuk is en blijft een favoriet en grenzeloos discussieonderwerp. Leggings zijn fantastisch om te dragen vanwege het comfort en de eindeloze mogelijkheden. De Australische dames hebben echter een nieuwe 'mogelijkheid' uitgevonden, namelijk die van volwaardige broekvervanger. Ik hoop niet dat deze trend inmiddels ook de Lage Landen bereikt heeft. Zo niet: sluit de grenzen nu het nog kan! Dit betekent dat leggingbillen volgens de Australische modestandaard niet bedekt hoeven te worden! In de meeste gevallen word je hier niet altijd even vrolijk van. Vooral wanneer de dame in kwestie een verwassen exemplaar draagt waar je de onderbroek doorheen ziet. Oei!
4. Als ik zeg alles, dan bedoel ik ook alles
Sommige schoonheidsidealen bezorgen mij een opgetrokken wenkbrauwtje, maar over het algemeen word ik er erg gelukkig van. Wat ik enorm waardeer is dat alles mag en mogelijk is. En als ik zeg alles, dan bedoel ik ook echt ALLES. Dat is fijn!
Neem bijvoorbeeld sportkleding. Wanneer ik in Nederland in mijn joggingbroek liep, bestempelde ik dit liefdevol met 'getto gear'. Prima om binnenshuis te dragen, maar buiten de deur toch wat ongemakkelijk met een 'o jee, als ik maar geen bekenden tegenkom'-gedachte. Hier in Sydney is sportkleding cool. Je kunt er zelfs mee in de kroeg staan, zonder dat men er van op kijkt. Dat heb ik zelf uitgetest.
Daarnaast zijn er geen regels als het om combineren gaat. Hier moest ik in het begin erg aan wennen. Je moet een knop omzetten en dan kun je los gaan. Je garderobe wordt een nieuw walhalla aan mogelijkheden. Het panterprintrokje gaat prima met een streepjestop. De kobalt blauwe broek wordt een ultrahip ensemble met het shirtje met de hysterische print. Ook de maat maakt niet uit: lekker oversized is het nieuwe maatwerk. Als je wat je draagt maar met zelfvertrouwen en overtuiging draagt gelooft iedereen het.
Een ander fenomeen is op shopping. Dit zijn tweedehandswinkels, zoals Vinnies, of de marktjes. Vriendinnetjes van mij zijn echte Gandalfs en toveren vormloze, rare gewaden moeiteloos om in fashion items. Dit is voor mij nog next-level-shit, want ik zie het nog niet zo. Daarnaast moet ik aan mijn tweedehandskledingsmetvrees werken. But I'm getting there, want ik heb laatst al wel mijn haar gestijltangd (geen succes overigens), ik drink (soms) bier in mijn sportpakje, koop oversized kleding en loop in spannende combi's over de straten van Sydney. Ik laat het jullie weten wanneer ik mijn eerste tweedehands oma gewaad gescoord heb. Deal?
