Long black, flat white, espresso, macchiato of decaf, soy, skinny, weak, strong en extra hot cafe latte's en cappucino's. En, niet te vergeten, voor de kleintjes onder ons een "babycino". Een kop koffie in Melbourne is er een om U tegen te zeggen.
Je hebt ze in alle soorten en maten. Het is niet alleen goede inspiratie voor scrabble of galgje, maar ook voor deze column. Afgelopen maand heb ik namelijk alle mogelijke variaties voorbij horen komen in "Coffee Darling", een ontbijt/lunchtentje bij ons om de hoek, waar ik "de beste koffie in Melbourne" serveer.
De eerste dag was het meteen raak. De ene koffie nog ingewikkelder dan de andere. Je zou er bijna mensen voor gaan belonen, "gefeliciteerd u heeft de meest originele koffie van de dag, geniet van uw "extra hot strong decaf soy latte". Maar helaas, daar is geen tijd voor. Ik loop de hele dag te rennen. Dit bijbaantje is nog uitdagend ook: je mag namelijk geen bestellingen opschrijven! Met allerlei ezelsbruggetjes probeer ik alle bestellingen te onthouden en al klinkt het voor mij allemaal als een koffie "verkeerd", het houdt me wel scherp. Degene waar ik pas echt respect voor heb is de "barrista", de koffiemaker. Ik roep hem voortdurend mijn bestellingen toe en ik weet niet hoe hij het allemaal in z'n hoofd ordent maar hij werkt foutloos! En hij lacht er ook nog bij.
"There you go, your three quarter strong soy latte and an OJ" "TA". Naast alle koffie variaties waren de Australische slangwoorden ook wel even wennen. Het kwartje van OJ = Orange Juice viel gelukkig snel, maar TA? Ik snap nog steeds niet waarom het niet gewoon Thank you - Thanks - Tha is, maar goed, het is dus TA. Net zoals de "Melbourne Cricket Ground" niet volstaat met MCG, nee ze noemen het de "G". Ik kijk nu al uit naar de dag dat Jolieke - Jo - J wordt, want die naam van mij daar struikelen ze hier voortdurend over. "Dutchy" is daarom een veel gehoord alternatief.
Iedere Australiër kent wel een "Dutchman". Dat is het voordeel van "buitenlander" zijn, je hebt altijd iets om over te praten. Laatst gingen we naar een "footy" wedstrijd en ook toen bleven de "tulips, cloggs en windmills" niet onbesproken. Alex had kaarten gekregen via zijn werk en het was de bedoeling dat wij een aantal zakenrelaties van hem zouden "entertainen" die avond (al maakte de gratis alcohol deze taak al snel overbodig!). "Australians love their footy!"
Ik geef toe, het aanzien van knappe mannen in strakke broekjes die elkaar de hersens inslaan, is best vermakelijk. Het hele stadion gaat uit z'n dak. Inclusief de "business box", waar wij in zaten. Van het ene op het andere moment veranderden de keurige zakenmannetjes in rood aangelopen, zeer fanatieke voetbal supporters. En ze werden met de minuut luidruchtiger. Degene die naast mij zat stond aan het begin van de avond een beetje verlegen voor zich uit te turen, nu zat hij op het puntje van z'n stoel de longen uit z'n lijf te schreeuwen: YOU BLOODY IDIOT!!!! De rode wijn in z'n hand eindige meer op de schouder van z'n collega voor hem, dan in z'n keelgat, maar dat was gezien zijn toestand misschien maar beter ook!
De volgende ochtend was het tijd om m'n kater weg te drinken met - je raadt het al - een kop koffie. Iedereen is ongetwijfeld bekend met het "Starbucks" fenomeen : je besteld een koffie, geeft je naam door en als je naam wordt omgeroepen is je koffie klaar. Simpel, behalve als je Jolieke heet, want geloof mij, ik heb inmiddels net zoveel variaties op mijn naam gehoord, als dat er variaties in koffie zijn. Yolina, Jolliki of zoals ik dit keer door de Starbucks hoorde galmen: "LOLITA" Ik twijfelde, "zou dat mijn koffie zijn of...?" Toen niemand naar voren stapte, concludeerde ik dat het dus de mijne wel zou zijn (you can call me DUTCHY next time, YOU BLOODY IDIOT!) TA.
