Australiërs zijn zo lekker "laid-back", dat is een van de veel gehoorde opvattingen over de Australische "cultuur". Wat er ook gebeurt, Australiërs lijken er alle vertrouwen in te hebben dat het wel goed komt: no worries!
Nu ik hier een paar maanden woon, realiseer ik me dat het no-worries-gevoel al vrij snel een gewoonte geworden is. Niet alleen is "no worries" deel uit gaan maken van m'n dagelijkse vocabulaire, ik merk dat ik ook erg "laid-back" ben geworden als het gaat om tijd. Tijd speelt hier namelijk niet zo'n belangrijke rol.
Als vrienden van ons, die "maar" een paar uur rijden hier vandaan wonen, ons uitnodigen om te komen eten, dan gaan we daar "even" langs. No worries! En als ik vervolgens vraag hoe laat we hebben afgsproken, dan is het vaak ergens tussen zes en acht. Ach, waarom ook niet. Het vlees kan immers op elk willekeurig moment op de bbq gegooid worden en in de meeste gevallen is het Bring Your Own (BYO) bier of wijn, dus het feest begint letterlijk pas als jij (als gast) binnen bent. No worries!
Het Australische leventje bevalt me tot nu toe erg goed, al zijn er natuurlijk ook momenten dat ik Nederland mis. Familie en vrienden, maar ook de Hollandse lekkernijen! Je zult het niet geloven, maar De Hollandse winkel zit hier "om de hoek", het is maar een half uurtje rijden. Laatst heb ik m'n hele mandje volgegooid met drop, salmiak lollies, stroopwafels, hagelslag én jawel echte Deventer kruidkoek! Helaas kon ik het bij thuiskomst regelrecht de prullenbak in gooien, want alles was zo oud dat je tanden er spontaan van uit je mond vielen! Ik had het eigenlijk ook wel kunnen weten, toen ik die flessen zonnebrand van Nivea in jaren '70 stijl bij de kassa zag staan. No worries!
Maar het leven in lui-lekker-land kan soms ook zo z'n nadelen hebben. Stel je namelijk maar eens voor dat je op zoek bent naar een leuke baan in de media en dat je, ondanks alle energie die je in het schrijven van brieven stopt, geen enkele reactie krijgt. No worries? Ik kan je vertellen dat ik zeker wel "worries" heb, want het einde van m'n geld is in zicht en ik wil een baan!!!!
Een paar weken geleden kreeg ik dan eindelijk, ja eeeeeindelijk een reactie op m'n eerste brief. Ik had gereageerd op een "allrounder" functie bij een online infotainment kanaal en als scriptwriter/ producer/ reporter/ presentor was het de bedoeling dat ik op zoek zou gaan naar alle hotspots in Melbourne en daar verslag van zou doen. Al had ik nauwelijks tijd gehad om dit gesprek voor te bereiden, met een "no worries" gevoel ging ik op weg. Rond lunchtijd stapte ik de bar/lounge binnen, waar ik m'n gesprek zou hebben. Tot mijn verbazing was het cafe ondanks dit tijdstip zo goed als leeg. Maar gelukkig zat daar, op een van de Chesterfield banken in de hoek, iemand op mij te wachten.
Zijn naam was Ali en het feit dat hij stotterde en niet zo goed Engels sprak, zorgde ervoor dat het gesprek minder vlot verliep dan ik had gehoopt. No worries! Ik bleef stug door babbelen. Het was immers m'n allereerste sollicitatiegesprek en ik wilde wel een enthousiaste indruk achterlaten. Het gesprek eindigde met een korte "screentest", of beter gezegd, toen ik geen vragen meer had haalde Ali hij z'n huis-tuin-en keuken camera tevoorschijn en moest ik kort wat over mezelf vertellen.
Na 20 minuten stond ik alweer buiten. Het was zonder twijfel het meest vreemde interview dat ik ooit heb gehad en ook al klonk het salaris van "maar" 300 dollar per dag nog zo aantrekkelijk, mijn gevoel zei me dat er hier iets niet klopte.
En jawel, google de naam van het bedrijf en "dodgy" en zie daar dat ik niet de enige bleek te zijn met vraagtekens. Op een forum vond ik berichtjes van meerdere mensen die zich afvroegen of iemand ooit gehoord had van het bedrijf en na wat meer speurwerk kwam ik erachter dat ook het adres, waar het bedrijf gevestigd zou zijn, niet bleek te kloppen en dat degenen die inmiddels al voor het bedrijf hadden gewerkt geen cent hadden ontvangen. Als klap op de vuurpijl hoorde ik ook nog eens dat het cafe waar ik m'n gesprek had gehad in handen is van de mafia!!!! No worries????
Inmiddels heb ik me erbij neergelegd dat het vinden van een "echte" baan wel even kan duren. ven geduld a.u.b...no worries! Ik heb er net als alle Australiërs het volle vertrouwen in dat het wel goed komt....ooit.
