Ik heb al eens eerder wat verteld over ons 'Subtropische Cluppie', de Nederlandse club die zo eens in de drie maanden bij elkaar komt voor - vaste prik - een BBQ en een gezellige dag.
Onlangs hadden we weer een bijeenkomst, nu in Caloundra, ongeveer 20 minuten zuidelijk van onze woonplaats. Ik moet zeggen: het was ernstig gezellig. Een hoop nieuwe gezichten (altijd goed!), en uiteraard de vaste harde kern! Het was zelfs zo gezellig dat Simone en ik de tijd volledig vergaten, en ons rond 10 over half 5 met een schok herinnerden dat we om 5 uur aangekleed en wel bij de 'Carols by Candlelight' voorstelling van de school van onze dochter moesten zijn. Dat is zo'n standaard gebeuren rond Kerst, waar de kindjes hun longen uit het lijf zingen en soms best erg vals ook. Wij als een speer ervandoor, en uiteindelijk 25 minuten te laat aangekomen. Kyara, onze dochter, hoefde gelukkig pas om half 7 te zingen, dus dat kwam goed.
Afijn, om maar aan te tonen hoe leuk het is om geregeld bij elkaar te komen!
Op onze vorige bijeenkomst hadden we twee nieuwelingen leren kennen, Harald en Isabel Hendriks. Zij runnen een restaurant ongeveer 3 uur ten noorden van ons in Bargara (bij Bundaberg) vanuit - jawel! - een Nederlandse molen!
Nu kwam het mooi uit dat een Nederlands vriendinnetje van Kyara uit de omgeving van Bundaberg haar verjaardag ging vieren, en wij, tezamen met Dave, Eva en Lilian Janssen (zie andere column) ook uitgenodigd waren. Voldoende reden om er een gezellig weekendje uit van te maken, en met twee auto's naar Bundaberg te rijden.
Zaterdag avond hadden we met een hele groep Hollanders bij 'de molen' afgesproken. Da's een raar gezicht, hoor, als je ineens een oer-Hollandse molen in subtropisch Queensland ziet staan... Erg mooi gemaakt. In stijl staan er allerlei echt Nederlandse gerechten op het menu bereid door een heuse Nederlandse chef. Je hebt er kroketten met brood, appeltaart, pannenkoeken en wortelstamppot. Met name de laatste dis schijnt er bij de Australiers in te gaan als pap; lijkt me lekker, zo in de hitte... not.
Wij hebben vooral genoten van een Hoegaarden witbiertje. 'Pale Ale', dat de Australiers kennen, haalt het niet bij een echte Hoegaarden. Op zich kun je lekker bier zonder meer krijgen bij de slijter, maar dan betaal je je compleet blauw; dat doen we daarom niet zo snel. Een Belgisch biertje in een Nederlandse molen in Queensland heeft dan iets heel bijzonders en feestelijks! Na ons hoofdgerecht heeft nagenoeg iedereen een stuk appeltaart met slagroom genomen. Helemaal fantastisch! Harald en Isabel hadden extra taart gebakken om ons allen te kunnen voorzien!
Bargara is een kleine plaats boven Bundaberg; je moet het weten te vinden. Gezien het aantal resorts en apartementencomplexen in de buurt is het een plek die zonder meer toekomst heeft. Als de Sunshine Coast dichtgeslibt is, hetgeen ik met een jaar of 10-15 wel zie gebeuren, zal vanzelf een trek richting het noorden plaats gaan vinden. Bundaberg, wereldwijd bekend vanwege de Bundaberg Rum, zal dan een aantrekkelijke bestemming gaan worden. Ik vind het zelf een leuke stad. Nu nog iets te ver van de bewoonde wereld vandaan, maar dat verandert vanzelf.
De zondag na onze molen bijeenkomst hebben we het feestje van Kyara's vriendinnetje gevierd. Haar ouders, Brand en Jolette, zijn bij Bundaberg een suikerriet farm begonnen. Dat is in deze streken van Australië nog steeds grote business. Het schijnt dat de meeste suikerriet verwerkers (niet de boeren, maar de verwerkers) in Belgische handen zijn. Is toch interessant, niet? Nederlanders en Belgen die in Australie goed geld verdienen!
's Middags togen we terug richting de Sunshine Coast. Al met al een tocht van ongeveer drie uur, maar ach: dit is Australie. Daar kijk je niet op een paar uurtjes reistijd. We gaan volgend jaar geheid nog een keer terug. Lekker wortelstamppot eten!
