Pfff. 2012 was een enerverend jaar, op meerdere fronten. Je staat meestal niet echt bij stil wat er allemaal gebeurt, totdat je vroeg in het volgende jaar terugkijkt op wat zoal is voorgevallen in het voorbije jaar. En dan is het van: "tjonge!"
Eerst was er onze mega trip naar Florida. Okee, dat heeft niets te maken met Australië als zodanig, maar in ons leventje hier was het een enorme belevenis. Varen op het grootste cruise schip in de wereld, en rondrijden door Florida in een Mustang Cabrio met de muziek boembassend is megagaaf. Dat is zo'n vakantie die we niet snel zullen vergeten.
Dan was er mijn counselling opleiding. Gestart in juli 2011 had ik mezelf een doel gesteld om mijn diploma VOOR het eind van 2012 binnen te hebben. Officieel stond er tot 2 jaar voor deze opleiding, maar ik had al het idee dat ik dat wat sneller zou kunnen doen. Eind november 2012 was een en ander afgerond, ruim voor het einde van het jaar. Puik! Ook meteen al wat counselling werk "gescoord", hetgeen helemaal fantastisch is.
Een andere mijlpaal was het laatste jaar lagere school voor Kyara. Ze heeft haar 7 jaar op Kuluin State School volgebracht, en een geweldige "graduation ceremony" was een gepast afscheidsfeest. Zowel Simone als ik kunnen ons nog goed inbeelden hoe het was toen Kyara voor het eerst naar de "grote school" ging. Een enorme schooltas op beentjes, zo zag het er uit. Een klein meisje ervoor met een net groen uniform aan. En zo ben je 7 jaar verder en gaat je "kleine meid" al naar high school.
Die high school was een van de redenen voor een andere grote gebeurtenis in ons Australische leventje. Ik heb al eens eerder geschreven over het onderwijs systeem hier. Je heb public en private schools. Public schools zijn "gratis", in zoverre dat je geen schoolgelden hoeft te betalen (anders dan voor boeken, uitjes, en extra's). De private schools zijn wel op schoolgelden gebaseerd, en de rekening kan zo maar eens $15000,- per jaar zijn, afhankelijk van de soort school. Ik ben daar principieel tegen; het is namelijk niet meteen zo dat de private schools veel beter zijn dan de public schools. Soms wel, soms niet. Vaak is het een kwestie van prestige, en daar doe ik niet aan mee. En ik geef liever $15k uit aan een mooie, leerzame vakantie. Vind ik veel beter besteed.
Er zijn zeer goede public schools aan de Sunshine Coast, en Chancellor State College is er een van. Dat was de school waar we Kyara graag naartoe wilden hebben. Kwaliteits onderwijs, en dicht bij de universiteit (in de hoop dat ze daar aan wil snuiven!). Om op die school te komen moet je echter in de "zone" wonen, en dat deden we in Kuluin niet.
Verhuizen was dus 1 van de opties, ongeveer 15 minuten naar het zuiden. Inmiddels waren de huizenprijzen en de hypotheekrente percentages dusdanig naar beneden gekomen dat we de "perfect storm" hadden: we konden een huis kopen. Zo gezegd, zo gedaan. Op het moment dat ik dit schrijf wonen we alweer 4,5 maand in ons nieuwe huis, en we zijn "proud as punch", zoals ze dat hier zeggen. Perfect stek, met een groot park als voortuin, een minuut of 8 fietsen naar school, leuke fiets- en wandelpaden, winkels, en dichtbij snelwegen en strand. Onze fietsen hadden we al een jaar of 9 niet echt meer gebruikt , maar in Sippy Downs is het prima rijden.
Kyara gaat dus naar de nieuwe school -ze is een beetje zenuwachtig voor de nieuwe omgeving, ondanks het feit dat haar twee beste vriendinnen ook naar Chancellor State College gaan. Kan me er wel iets bij voorstellen. Het is allemaal nieuw, je bent weer zo'n beetje de kleinste op school, en het is niet zo vertrouwd als je ouwe stekkie. Het komt vast goed, zeggen wij. Kyara moet het nog maar zien.
De Maya's zaten er naast, en 21 december kwam en ging. Oud en Nieuw vierden we deze keer niet in Brisbane (dat is bijna traditie geworden), of in Sydney (dat was mega gaaf!), maar in de staat Victoria, in The Grampians. Dat is een berg massief, zo'n 2.5 uur ten noordwesten van Melbourne. Prachtige omgeving, met meer kangoeroes dan je kunt tellen, en geweldige 4WD tracks en wandelpaden. Een vriend van ons vierde daar zijn 50e verjaardag (je zal maar om 23.45u op 31 december geboren zijn.....), en wij besloten mee te reizen. Dat was een gave ervaring, en een prima einde van een enerverend jaar. Ik ben erg benieuwd wat 2013 gaat brengen. Als je het nieuws zo leest, lijkt het allemaal niet zo rooskleurig te zijn in de wereld. Wij, daarentegen, wonen in "The Lucky Country", zeggen ze. We zullen zien!
