Als ik af en toe de berichten lees die wij naar Nederland sturen, en mijn eigen columpjes op Australie.nl doorsnuffel, dan lijkt het wel alsof we hier in Queensland in een soort hemels paradijs wonen. Het weer is bijna altijd goed, de mensen zijn bijna altijd vriendelijk, de infrastructuur is bijna altijd efficient en de sociale voorzieningen zijn bijna altijd gunstig….. Hemels.
Of toch niet….?
Nou, ik kan je mededelen, er zitten ook nadelen aan het wonen in het buitenland. Er zijn van die momenten -niet vaak, maar toch- dat ik heeeeel eventjes naar Nederland terugverlang en het "gemak" van ons kikkerlandje mis. Ik heb het idee dat ik de laatste tijd in zekere mate last heb van de emigratie blues.
Ik zal je een paar voorbeelden geven.
Hoe je het ook wendt of keert, we blijven Nederlanders in Australië. Toegegeven, over een jaar of 20 zal dat allemaal wel anders zijn, maar nu nog niet! Hoe aardig de Australiers ook zijn, en hoe open ze ook staan voor andere culturen, we zijn en blijven buitenlanders. We spreken niet zo goed Engels als we Nederlands spreken, onze cultuur is toch wat anders dan de Australische, typisch Nederlandse grapjes worden hier niet altijd begrepen (denk je geinig te zijn, krijg je een optrekkende wenkbrauw als resultaat), en zo zijn er wel meer verschillen.
Ook in de werksfeer voelt het voor mij vreemd. De werkcultuur is hier een beetje Engels, maar met een mix van Ozzie "laid-back"-heid. Ik ben nog niet in loondienst geweest, en kan dus niet uit ervaring spreken, maar wat ik zo om me heen zie gebeuren bij kennissen en vrienden is anders dan ik gewend ben uit Nederland.
En om maar even door te gaan op het werkvlak, mijn diploma's en Rechten-bul zijn hier niks waard. Nou wilde ik toch niet terug in de juristerij, laten we even wel wezen. Aan de andere kant brengt dat mee dat ik geen enkele in Australie erkende kwalificatie heb. Ik heb twee jaar geleden mijn eigen bedrijf in life coaching and Neuro Linguistisch Programmeren (ja, een hele mond vol) geopend, en daar merk ik ook in dat ik niet in NL woon.
Je mist wat -Australisch- zakelijke achtergrond, je kent minder mensen, je kent hun gewoontes (nog) niet, en alle regeltjes zijn anders. Al met al heb ik af en toe het idee dat ik tegen de stroom aan het oproeien ben. Het gaat allemaal wel, maar niet vanzelf.
Een van de dingen die me met name is opgevallen is dat Australiers in zaken vaak werken volgens het concept van "it's not what you know, it's who you know". Netwerken wordt hier als uitermate belangrijk gezien, en is DE manier om je bedrijfje te promoten. Zo ben ik lid van een "breakfast referral club"; eens in de twee weken komen wij bijeen om gezellig te ontbijten, en om zaken te doen. Hartstikke leuk, en zakelijk gezien een goede zet. Toastmasters, een internationale organisatie gericht op het verbeteren van je spreken-in-het-openbaar kunde is ook zo'n netwerk organisatie. Je leert er enorm veel mensen mee kennen.
Van gemeentewege wordt netwerken enthousiast gepromoot; regelmatig zijn er enorme bijeenkomsten van meer dan 400 mensen, waarbij het enige doel is zoveel mogelijk visitekaartjes kwijt te raken en met zoveel mogelijk mensen aan te pappen. Beetje massaal, maar wel leuk. Ik moest er enorm aan wennen -dat was dus een van die dingen waar ik niet naar uitzag- maar ik ken ondertussen zoveel mensen dat ik het eigenlijk wel gezellig vind om erheen te gaan.
Afijn, al dit geschrijf om je maar een idee te geven dat niet alles rozengeur en manenschijn is voor een Nederlander in Australie. En ik schraap maar net over het topje van de ijsberg. Ik haast me uiteraard bij te zeggen dat dit puur mijn ervaring is. Ik ken Nederlanders die hier heen kwamen en zich meteen onderdompelden in de Australische maatschappij. Ik ken ook Nederlanders die na zo-veel jaar in Australie zich nog steeds "Hollands" gedragen. Met geen van beide groepen is iets mis. Het is maar wat je ziet.
De emigratie blues...sommigen zeggen dat het na een jaar of 5 opduikt, anderen zeggen dat je er altijd last van zult hebben, tot op zekere hoogte. Is het heimwee? Nee, dat niet. Het is meer het gevoel van "in Nederland is alles zoveel makkelijker". Je kent de cultuur, je kent de regeltjes, je kent de taal. Nee, heimwee is het zeker niet; ik zou voor geen goud de subtropische Queensland zon en de "lifestyle" die erbij hoort willen ruilen voor het klimaat op 52 graden noorderbreedte. Maar af en toe zou het wel makkelijk zijn als iedereen hier Nederlands sprak...
