Het laatste waar je aan denkt wanneer je naar Australië emigreert is werken. Mooi weer, prachtig landschap, laid back mentaliteit, een andere life style... Daar past werken toch niet bij? Zo was het voor mij in ieder geval. Ik ben uiteraard niet dom, en wist ergens in mijn achterhoofd dat het er ooit een keer van moest komen, maar als ik palmen, zon, strand en zee zie voel ik me helemaal op vakantie! En die zie ik elke dag...
Als je portemonnee echter niet meer zo rinkelt als hij in het begin deed, wordt het tijd om daar wat aan te gaan doen. Hoe pak je dat aan? Ik ben geen expert, maar heb door de jaren heen wel wat mensen 'geïnterviewd', en dit is wat ik ervan weet:
Er zijn in Australië heel veel kleine zelfstandigen (eenmanszaken, of 'sole traders'). De maatschappij is daar erg op ingespeeld. Dat is de optie die ik destijds gekozen heb. Aangezien ik lang genoeg voor een ander gewerkt heb, en te eigenwijs ben (geworden) om nog orders van iemand anders dan mijn partner Simone aan te nemen, vermoed ik dat het ook de enige keuze voor me was/ is. Het is ook meteen de meest 'rauwe' optie. Je zult alles zelf moeten uitvinden, en hebt niet altijd dezelfde financiele en fiscale- voordelen als een werknemer. Zo zul je je eigen pensioen moeten opbouwen, en zijn de sociale voorzieningen minder uitgebreid. Aan de andere kant staan de vrijheid, en de wetenschap dat wat je ook doet, je voor jezelf bezig bent, voor je eigen bedrijf.
Ik vind persoonlijk de inkomensonzekerheid het meest lastige aan werken voor jezelf; voor de rest is het in ieder geval voor mij- ideaal.
Als je werknemer wilt worden, zul je goed voor de dag moeten komen. De werkethiek is hier - voorzover ik het kan zien - een stuk traditioneler dan in Nederland, zeker in de kantoorbanen. De baas is echt de baas, en rangen en standen worden behoorlijk serieus genomen. Bovendien ben je Nederlander, en geen Australiër. Dat is geen discriminatie, maar je bent wel 'anders'. Zorg dat je kwalificaties op Australisch peil zijn, en pas je zo snel mogelijk aan de hier heersende werk cultuur aan. Als je een beroep hebt dat hier gewild is (bouwvakkers, IT-mensen, verpleegsters, artsen e.d.) zul je het waarschijnlijk niet zo moeilijk hebben, maar zorg dat je - positief - opvalt.
De werknemersbescherming is stuk minder in Australië. Niet zo heel lang geleden zijn de regels voor de werkgever nog verder versoepelt. Al met al komt het er op neer dat een werkgever je redelijk makkelijk uit je positie kan zetten, zonder dat je daar iets tegenin hebt te brengen. Dit is redelijk zorgelijk, en geeft niet veel job security. Vaste aanstelling of niet, je bent redelijk vogelvrij. De WW is niet fantastisch, maar dat zal in Nederland tegenwoordig niet veel beter zijn. Wat wel goed is, is de verplichte deelname van werkgevers in pensioenfondsen. Zodra je een vaste baan hebt, zit je in een pensioenfonds. Vandaar dat veel werkgevers casuals aan het slag hebben, mensen zonder vaste aanstelling, dus. Geen werk is geen geld, en het scheelt het bedrijf bovendien een hele hoop in pensioenbijdrages (is niet verplicht bij casuals).
De arbeidsmarkt in Australie is op dit moment erg gezond. Veel banen, lage werkloosheid, en veel import van 'specialisten'. In zoverre is het DE tijd to make your move!
Wat mij is opgevallen, en geldt voor zowel salarisbanen als zelfstandig ondernemers, is het belang dat Aussies hechten aan 'elkaar kennen'. Netwerken, je gezicht laten zien en naam laten vallen, is een absolute aanrader als je ergens aan de slag wilt. Hoe meer mensen je kent en jou kennen, hoe meer werkaanbod je zult tegenkomen. Australiers zijn enorm kien op he's a friend/an aquaintance of mine; als je via-via komt, dan moet je 'dus' te vertrouwen zijn...heel veel banen halen de kranten niet eens; die worden intern vergeven.
Ben ook niet te beroerd om onderaan te beginnen in een bedrijf. Ikzelf heb me bijvoorbeeld in een redelijk luxe restaurant in Maroochydore weten te werken door af en toe de Courtesy Limousine te besturen. Afgezien van het feit dat het erg gaaf is om met een lange gitzwarte V8 Mercedes met glimmende velgen over de Sunshine Coast te scheuren, kennen de eigenaren me nu ook. En laten die nou net een eiland - Fitzroy Island - voor de kust van Cairns gekocht hebben (jawel), waar ze een 5 sterren resort op gaan bouwen! Wellicht hebben ze daar te zijner tijd nog wel een manager of weet-ik-veel-wat voor persoon nodig. Ik doe in ieder geval mijn best om in hun gezichtsveld te blijven (netwerken!); af en toe een emailtje met "how are you going?" of iets dergelijks is al genoeg om de liefde te laten voortduren!
Nog een tip: wees niet te picky, tenzij je speciale kennis en kunde hebt waar men hier om zit te springen. Als je jezelf de tijd gunt, en bereid bent om in het begin iets harder te werken voor iets minder geld, kun je jezelf een behoorlijke positie verwerven.
Nederlanders staan in Australie bekend als hardwerkende, loyale krachten, zonder teveel kapsones. Dat hebben we in ieder geval al binnen!
Kortom, kansen zat; je moet ze alleen even zoeken, en jezelf in de juiste kringen begeven! Ach, en anders kun je altijd nog proberen om bij de Australische takken van Shell, ABN-AMRO, ING, RABO, Philips, Hagemeyer of Unilever aan de bak te komen. Je hebt tenminste twee dingen voor op anderen: je spreekt de moerstaal van alle ondernemingen, en je weet precies hoe je hun namen moet uitspreken. Als dat geen part-time functie oplevert?!
