Okee, ik weet dat deze column niet bedoeld is voor politieke getinte standpunten, maar het moet me toch echt van het hart, ditmaal…….
Het gaat over geld, of eigenlijk, krediet. Ik weet niet hoe jullie opgevoed zijn, maar mijn ouders hebben mij goede (okee, ook minder goede, maar toch) Nederlandse geld-gewoonten bijgebracht. Een van de meest voorname regels: als je ergens geen geld voor hebt, dan koop je het niet. Een van de weinige uitzonderingen is een huis-met-hypotheek; daar kan een "schuld" nuttig zijn.
Australiers denken over het algemeen anders over het uitgeven van geld, want je hebt toch credit cards? Niet iedere Aussie valt uiteraard hieronder, maar het probleem is wel grootschalig. Statistieken hebben aangetoond dat de gemiddelde Australiër 125% van zijn inkomen besteedt. Ja, je leest het goed, er wordt meer uitgegeven dan er verdiend wordt. Oftewel: er zijn ENORME credit card schulden onder de Aussies, maar dat heeft weinig invloed op het gemiddelde koopgedrag.
De winkeliers wrijven in hun handen! De laatste jaren gaat het economisch zeer goed met de Australiërs, en DUS wordt er stevig ingeslagen: auto's, stereo's, televisies, kleren, interieurbenodidgheden, etc. De economy-train raast op volle toeren! De Aussies zien hun credit card als een betaalmiddel, en niet als een lening met torenhoge rente (18-20% is normaal). En we hebben er niet 1; nee, 2,3 of zelfs 6 of 7 credit cards met AUD 5.000-10.000 kredietlimiet er op zijn niet ongewoon. Let's buy another wide screen telly!
De regering is zich zeer bewust van deze tijdbom (want dat is het, uiteraard), en probeert van alles om de Australiërs geldbewust te maken. De banken en winkels hebben daar geen enkele baat bij (lenen en kopen is goed voor de winst!), dus die ondersteunen dat niet van harte.
Laatst zag ik een programma op TV waar ik bijna van moest spugen (van woede, dan). Een 17-jarig meisje klaagde over het feit dat ze van de bank een credit card had gekregen, en dat ze nu $6.000 rood stond. Ze vond het een schande......het moest toch niet mogen.
Hallooo-hoooo!!!!????? Waar hebben we het over???? Wie heeft die kaart in eerste instantie aangevraagd???? En wie heeft die kaart vrolijk door de machientjes heengehaald?????
Natuurlijk, dat een bank zomaar een credit card uitgeeft aan een 17-jarige is al discutabel genoeg, maar het zielige gezichtje van het "slachtoffer" maakte mij toch wel duidelijk dat we hier met een enorm mentaliteitsprobleem te kampen hebben. Alsof zij de onschuldige derde is, die er niets aan kan doen dat ze nu hevig in de problemen zit.
Van dat soort berichten krijg ik een waas voor mijn ogen, en gaat mijn Nederlandse verstand op hol: geld dat je niet hebt, geef je niet uit! En achteraf de bank de schuld geven van je problemen.......Tssssssss.
Zoals altijd met kwesties als deze: ik heb heus niet DE oplossing voorhanden, maar ik kan wel redelijk duidelijke observaties maken over het feit dat het hier niet goed gaat. De hebbu-hebbu-hebbu luchtballon kan slechts tot een bepaalde grootte worden opgeblazen voordat hij knapt. En knappen gaat-ie een keer. Als je als burger per jaar gemiddeld 25% MEER uitgeeft dan je verdient, dan .....ehhh....gaat het een keer fout. Ja toch?
Wij (Simone en ik) trachten Kyara twee zeer duidelijke regels bij te brengen: spaar 10% van alles (en ik bedoel: alles) wat je verdient, en stop dat op een rentedragende rekening. En: geef nooit meer uit dan je hebt.
De eerste regel werkt uitstekend: elke week gaat 20 cent van haar $2 zakgeld (hee, ze is nog maar 8 jaar oud, en krijgt behoorlijk veel "extra's" anyway.....) in een spaarpot, en eens in de zoveel tijd storten we de inhoud op een internet rente rekening. Vindt ze prima!
De tweede regel is wat lastiger; er zijn ZOVEEL mooie en leuke spullen te koop, die ze toch ECHT moet hebben. "It's my FAVOURITE!".
Dat ze het geld niet altijd heeft is geen probleem: dan halen we toch gewoon nog wat meer uit de muur........
Oh oh....... Zou Kyara dan toch een echt Australiertje worden........
