Onze nieuwe stek op deze aardkloot werd Maroochydore, een plaatsje aan de Sunshine Coast in het zuiden van Queensland. Een paar weken nadat we daar waren neergestreken waren hadden we de eerste Nederlanders al ontmoet, een leuk jong stel. We liepen in Bunnings Warehouse -zeg maar 'Gamma', maar dan drie keer zo groot-, en tja, het valt wel op als je ineens Nederlands hoort. Een geanimeerd gesprek en een avondje barbecuen volgden; verder hebben we niet zoveel contact gehouden, helaas.
Hetzelfde recept een week of wat later, bij dezelfde winkel; alsof de duvel ermee speelt. Deze lieden waren meer onze leeftijd, en hadden een dochter die 1 jaar ouder is dan onze meid, dus dat klikte meteen (zeker tussen de twee meiden). Dave en Eva (en hun dochter Lilian) zijn 2,5 jaar later nog steeds goede vrienden van ons, en wonen 10 minuten bij ons vandaan; da's goed als je effe lekker een bakkie wil doen, nietwaar?
De twee vlotte ontmoetingen zetten me aan het denken: er moeten hier kennelijk heel wat Nederlanders zitten; zou het niet leuk zijn om die zo nu en dan eens bij elkaar te halen en ervaringen uit te wisselen? Ik wist dat er aan de Sunshine Coast een Nederlandse club zit, maar die bestaat voornamelijk uit 60-plussers, en daar zocht ik nou net niet naar. Ik wilde ook niet het risico lopen een 'Nederlander in Australië' te worden; daarvoor waren we niet geëmigreerd. Aan de andere kant vond ik het wel leuk om zo nu en dan wat medelanders te ontmoeten, al was het maar om gewoon lekker Nederlands te "beppen".
Ik plaatste een gratis oproep in een plaatselijk sufferdje, en kreeg meteen allerlei positieve reacties. Ook negatieve, van de bestaande Nederlandse club. Die voelde zich waarschijnlijk bedreigd, en dat lieten ze me weten... Tja.
Onze eerste bijeenkomst was op 5 december (jawel!) 2004, in een plaatselijk cafe. Er waren zo'n 15-20 mensen, en het was erg gezellig. Vogels van allerlei pluimage waren aanwezig; sommigen woonden hier al 50+ jaar, anderen waren er net, sommigen spraken bijna geen Nederlands meer, en anderen probeerden het Engels nog onder de knie te krijgen. Het regende dat het goot (niet zo erg, hoor; het was 30 graden), dus het had allemaal een heerlijk Nederlands tintje. Bovendien hadden we kruidnootjes gekocht; toch wel een "must" op Sinterklaas dag.
Sindsdien is 'mijn' cluppie gegroeid tot een volwaardig iets. Er is wat wisseling geweest in de leden, maar nu hebben we aan 'hardcore' groep van 7-10 gezinnen met kids, en komen we eens in de 2-3 maanden bij elkaar voor een lekker BBQ, elke keer op andere locaties. Berengezellig! Er komen gaandeweg steeds meer 'leden' bij, en we bestrijken een gebied van Brisbane tot Bundaberg, al met al zo'n 400 kilometer of meer. Twee uur rijden voor een BBQ is in Australie uiteraard geen probleem!
En wees eerlijk: wat is er nou beter dan in subtropisch Queensland lekker Nederlands te kletsen en koffie met stroopwafels en ontbijtkoek te nuttigen? Hooguit wat poffertjes erbij, en een zakje gemengde drop...
Marc
