Soms zijn er van die evenementen waarvan je denkt: "wat zie je daaaar nou in?", maar die toch zo uniek zijn dat je ze niet kunt laten schieten. Wij deelden pas geleden in de feestvreugde van zo'n evenement, en het was inderdaad de moeite waard.
De Sunshine Coast -alwaar wij aan wonen- heeft zijn eigen vliegveld, verrassend genoeg "Sunshine Coast Airport" geheten. Het ligt ongeveer 10 minuten bij ons vandaan, en ontvangt een redelijk aantal vluchten per dag vanuit (vooral) Melbourne en Sydney. Het is ook de plek waar alle nieuwe piloten voor Singapore Airlines training krijgen, en er zweeft uiteraard behoorlijk wat "klein" plezier en professioneel vliegverkeer door de lucht. Behoorlijk drukke plek, dus.
Sunshine Coast Airport begon zijn leven als een "airstrip": een gravel landings- en startbaan, en een golfijzeren keet die diende als aankomst- en vertrekhal. Dat was 50 jaar geleden. En dat laatste was de reden om een interessant evenement te organiseren: de viering van de verjaardag van Sunshine Coast Airport.
De klapper van het evenement: vrij toegang tot de start- en landingsbanen van het vliegveld voor het algemene publiek! Nou heeft Sunshine Coast Airport maar twee banen, en op eentje zouden we niet mogen; de hoofdbaan zou worden opengegooid, van 6 tot 9 uur 's ochtends. In die periode liep iedereen het minste (lees: geen) risico om voor een startend vliegtuig uit te moeten rennen, of om geplet te worden door een landend vliegtuig. Prettig om te weten.
Er zou een safety briefing zijn, en daarna kon iedereen zich uitleven op het asfalt van het plaatselijke vliegveld. Een bekende lokale radio zou uitzenden, en er zou een immens grote taart zijn om alles te vieren. Bovendien zouden er displays zijn van allerlei vliegtuigen, helicopters, en ander vlieg-goed. En er viel ook nog van alles te winnen.
Toen we via de radio en de krant van de festiviteiten lucht kregen, hadden we zoiets van: wat moet je nou op een startbaan op je vroege zaterdag morgen? Maar toch: we vonden het aantrekkelijk genoeg om eraan mee te willen doen.
Aldus stonden we op zaterdag ochtend 13 augustus om 05.45u naast ons bed. Uggghhh. Da's wel vroeg. Bovendien was het best koud; een graad of 9. We hadden -
met koffie in de hand om wakker te worden- een discussie over hoeveel mensen zo stom zouden zijn als wij, en hier iets in zouden zien. Simone dacht dat er misschien wel 50 mensen op af zouden komen. Ik lachtte haar uit, en zei dat het er tenminste een paar honderd zouden zijn. Er zijn altijd wel een paar idioten die dit leuk vinden.
Viereneenhalfduizend......
Meer dan 4.500 mensen baanden zich een weg naar de plaatselijke luchthaven! Het was een drukte van belang. Parkeerwachten leidden auto's naar grote parkeerplaatsen, en rijen met mensen drongen zich op het terrein van de airport. En lekker blauwbekken met zijn allen, want we zijn hier natuurlijk geen koud weer gewend.
Na alle officiele toestanden en lintjes knippen, mocht het volk de startbaan op, en ik moet zeggen: hoe onbetekenend dit ook mag zijn in "het grote geheel", het was erg leuk! Simone en ik liepen met onze armen wijd heen en weer, vliegtuiggeluiden makend, om zo Kyara, onze 11-jarige, een enorm schaamtegevoel te doen ervaren. Dat lukte makkelijk. Wij ouders zijn ZO "embarrassing" (zeg maar ouderwets en stom). Op een gegeven moment liep ze een meter of 30 voor ons uit, om enige associatie met onze familie maar te vermijden!
Gek als het klinkt, het is een aparte ervaring om op een terrein rond te lopen dat je, als je het zou proberen zonder speciale toestemming, meer dan $5000 kan kosten. Het uitzicht vanaf de grond is ook totaal anders dan hoog vanuit een vliegtuig. We zagen de Sunshine Coast weer eens van een andere hoek! En wordt het daarmee een van die ervaringen die je niet zou gemist willen hebben? Tsja, eigenlijk wel, ja!
Toen de zon eenmaal boven de horizon uit kwam, werd het gelukkig warmer, en konden we kleren "pellen". We bleven op de start- en landingsbaan totdat we allemaal weer retour moesten.
Er werd nog een show gegeven door een reddingshelicopter-team, en kort daarna stonden we in de rij voor een stuk taart. Cockpit bekijken, vliegtuigjes kijken, en dat was het dan ook zo'n beetje, aangezien het vliegtuig uit Sydney al in de lucht zat, en niet al te lang nadien zou landen. Beetje slordig om dan nog vliegtuigje te lopen spelen op het asfalt.
Om 9 uur reden we weer richting de shops. Vroeg genoeg. Konden we meteen mooi boodschappen doen....
Wel een beetje moe, die dag.
