Ooit wel eens zo dicht bij een -niet zelf georganiseerd- vuurwerkspektakel gestaan dat je kan zweren dat de pijlen je gaan raken zodra ze worden afgeschoten?
Ik ook niet. Tot Oudjaarsavond 2009. Bij een van de pilaren bij de Sydney Harbour Bridge gepositioneerd om 12 uur 's nachts verwachtte ik elk moment getroffen te worden door rondvliegend vuur- en lawaai materiaal.
Ja, inderdaad. Na het fireworks fenomeen van de Harbour Bridge ongeveer 34 jaar op het NOS journaal te hebben bekeken kwam dit jaar een jongensdroom uit. We waren ERBIJ! Een gecombineerde vakantietrip naar vrienden van ons in Canberra en naar "aangenaaide" famlie in Penrith bij de Blue Mountains gaf ons de perfecte gelegenheid om HET vuurwerk van dichtbij mee te maken.
Russell en Katrina, de vrienden die van de Sunshine Coast naar de omgeving van Canberra waren verhuisd, hadden VIP tickets gewonnen voor het 9 uur vuurwerk voor de jongere kinderen; Kyara en ik gingen met hen mee en bekeken het spektakel van de Cahill Express Way, een stuk openbare weg dat een fenomenaal uitzicht biedt op Circular Quay, de Harbour Bridge en het Opera House. Enorm veel wegen waren afgesloten voor het verkeer en ik moet je zeggen: het is een raar gevoel om over een normaal gesproken gigantisch drukke weg te lopen zonder auto's om je heen.
Het 9 uur vuurwerk was niet enorm spectaculair. Begrijp me goed: het was prachtig, maar ik dacht dat het van de Harbour Bridge zou komen. Dat was niet het geval; de pijlen werden afgestoken van pontons die in de Sydney Harbour waren geplaatst, en niet allemaal even goed te zien waren.
Daarna moesten Kyara en ik ongeveer 20 minuten lopen naar de plek (voor de kenners: bij The Rocks) waar Simone zich met haar moeder, haar moeders partner en zijn familie had opgesteld. Een PERFECTE plek, schuin onder de brug. Kon niet echt beter.
De stemming op straat was op zich prima. Veel gejoel, en hier en daar al wat dronkaards, maar al met al was het allemaal wel gezellig. Kyara vond het iets minder. Naar haar idee waren veel party gangers "rude", en gebruikten te veel mensen de "F-word" en de "S-word". Ik vond het lopen op de openbare weg nog steeds een aparte ervaring, zeker ook omdat ik ook op die wegen met een auto gereden heb en weet hoe druk het normaal is.
Het 12 uur gebeuren was GIGANTISCH gaaf: vanaf pontons en vanaf de Harbour Bridge gingen 12 minuten lang miljoenen dollars aan vuurwerk de lucht in, 1 minuut voor elke maand van het jaar. Af en toe verdween de brug helemaal in een rookgordijn, en stukjes papier van de pijlen dwarrelden om ons heen. Absoluut de moeite waard om deze mensenmassa voor te trotseren. We stonden hutje-mutje tegen elkaar aan. Een of andere dronken gek moest zonodig tijdens het vuurwerkgedoe zijn vrienden bellen en toeterde zo hard in mijn oren dat ik er bijna een gehoorbeschadiging van opliep.
Wederom een gek gevoel: in NL zou pas 9 uur later vuurwerk afgeschoten worden (in Brisbane 1 uur later, en in Perth een uur of 2 later)! Alleen Nieuw Zeeland en een paar eilanden in de Pacific waren ons voorgegaan in 2010 (het is 2 uur later in NZ).
Na afloop van het spektakel probeerde de grote massa zich zo snel mogelijk uit het centrum te verwijderen. Gevolg: 1 grote, zich uitermate langzaam bewegende, mensenmassa........Echt een kwestie van schuifel-schuifel-schuifel, en geduld bewaren. Ik denk dat we een kilometer in meer dan 30 minuten hebben gedaan.
Kyara werd het op een gegeven moment allemaal wat teveel. Die keek vanwege haar lengte alleen maar tegen billen en bovenlichamen aan, en had geen idee wat er VOOR haar gebeurde. Voeg dat bij haar moeheid, het geschreeuw van dronken feestvierders, het lawaai van muziek uit cafes, het duwen en trekken in de massa, en de angst om ons kwijt te raken, en je hebt een recept voor een paar traantjes..... ze hield zich zo sterk mogelijk, maar zweerde wel dat ze "never, ever, ever" hhnog naar Sydney wilde voor O&N. De dag daarna was de al "maybe" geworden; we zien het allemaal wel.
Nog wat wringen, afsnijden, beuken, duwen en proppen verder, en we zaten in de trein terug. Bijna Japanse taferelen op het station, met treinen waar mensen echt ingepropt werden, en de deuren nog net niet het vel van je rug schrapen. Het ding zat dus stampvol, maar wij hadden geluk, en twee zitplaatsen -Kyara op schoot. Uiteindelijk lagen we om 3 uur in bed, total loss.......
Als je ooit een keer iets bijzonders wilt doen, is vuurwerk van de Sydney Harbour Bridge een goeie optie. Ik denk wel dat we een volgende keer een appartement in The Rocks of aan Circular Quay huren, zodat we een en ander van ons balkon kunnen bekijken. Is iets geciviliseerder, en krijgt waarschijnlijk ook wat makkelijker Kyara's goedkeuring.
Ik kan me zo voorstellen dat een soortgelijk spektakel ook in NL mogelijk moet zijn. De Erasmus brug in Rotterdam; de Rijnbrug bij Arnhem, de Waalbrug bij Nijmegen, om maar een paar opties te noemen.
Ideetje, geachte burgemeesters en wethouders???
Marc
