Ik moet het toegeven. Ik ben er ingestonken. Zwaar.
Nee, het is niet het feit dat ik sinds 4 maart 2009 40+ ben. Datwistikal. Het is ook niet het gegeven dat een enorm gezellig feest was georganiseerd. Datwistikookal.
Wat dan wel? Lees rustig verder...
Zoals sommigen van jullie weten rijd ik met enige regelmaat in een "airport-transfer" busje (lees de column: busje komt zo). Een van de services die wordt verleend is wat ze noemen een "Premium". Je krijgt dan als klant een luxe Mercedes bus met leren interieur die jou en jou alleen naar je bestemming brengt. Een veredelde taxi, dus. Je betaalt er behoorlijk voor, maar dat terzijde!
Ik mocht op de zondag voor mijn verjaardag zo'n premium doen; ik moest Mr. & Mrs. Jensen van Brisbane International halen, en ze naar Buderim brengen. Prima! Ik rij graag in de "Merc".
Wachtend op het vliegveld (in mijn werkkleding, met mijn "mr. & mrs. Jensen" bordje), luister ik zeer intens naar een audio-boek op mijn iPod; een half of kwart oog is op de schuifdeuren gericht, in afwachting van mijn passagiers. Echt veel zien doe ik niet (te veel gefocust op mijn iPod).
Dan komt 't: ik ben nog steeds ingespannen aan het luisteren, en zie niet zo veel. Ineens denk ik, kijkend naar iemand die door de deur komt: "goh, die lijkt ook veel op Mariette" (mijn schoonzus uit Nederland). En prompt daarop: "en die lijkt wel veel op Truusje" (mijn schoonmoeder).
Dan, van het ene op het andere moment, kijk ik wel voor 100% (en hoor niet zoveel meer van mijn iPod....), en denk:"Verrek, dat zijn Truusje en Mariette!!" Ik sta verbijsterd met mijn bordje naar mijn schoonmoe en -zus te staren...Hoe komen die nu hier???
In mijn verwarde toestand zeg ik: "Wat toevallig dat jullie hier ook zijn. Ik moet twee mensen ophalen, en die..." Dan wijzen ze op het bordje dat ik nog steeds lullig vasthoud..."Wie denk je dat je ophalen moet, dan?"
Wat blijkt nou: Simone heeft al bijna een half jaar eerder met moeder en zus afgesproken dat ze mijn 40e verjaardag mee zouden komen vieren. Om mij eens goed in de maling te nemen heeft zij de Mercedes bus geregeld, en ervoor gezorgd dat ik die moest rijden! Ik kan dus mijn eigen familie cq. verjaardagsgasten naar huis rijden...!
Ik weet van verbazing en schok niet goed meer wat ik zeggen moet, en verfrommel mijn bordje maar...Ik ben erin gestonken. Ik was hier volkomen niet op voorbereid...Wat een enorme verrassing! En dat alleen maar omdat ik 40 word! Simone zit thuis met een grote grijns op me te wachten: "Leuk hè?".
Op de eigenlijke dag (woensdag 4 maart 2009) zitten we bijna klaar voor de koffie, als er een auto de oprit op komt rijden. Ik herken hem niet, en heb ook geen klanten geboekt voor die dag. Als ik naar buiten loop zie ik Marijke en Thijs (mijn -zeg maar- substituut ouders; komen ook in een paar columns voor) uit de auto stappen...Sjeessssss. Nog meer Nederlanders...
Ik ben met stomheid geslagen -voor de tweede keer in 3 dagen. Ook dit is een van Simone's plannetjes geweest. Weeeer heeft ze die enorme grijns...
"Heb je nog meer?" vraag ik. Nee, dit was het ECHT!
Man, ben ik met open ogen in alle verrassingen gestonken...Meestal ben ik redelijk scherp als het op subtiele hints of seintjes aankomt; dit heb ik echter op geen enkele manier doorgehad.
Mijn verjaardag vieren we in stijl: we huren een soort ponton-bootje MET bbq erop, en met zijn zevenen (Kyara hebben we van school gehouden, die dag) hangen we lekker op de Maroochy River, genietend van een bbq lunch. 's Avonds met zijn allen naar "de Thai". Heeeerlijke dag!
Die vrijdag is het huis open voor allerlei andere gasten, en ik denk dat zo'n 25 mensen op komen draven. Genoeg om het erg gezellig te hebben, en niet teveel om net niet met iedereen te kunnen praten. Uitermate perfect, dus.
Ik weet eigenlijk niet hoe in Nederland je 40e verjaardag gevierd wordt...in Australië heb ik wel uitgevonden dat het een BIG DEAL is. Nou, dat heb ik in mijn geval geweten! Voor mij is het een belevenis die de geschiedenis ingaat.
Er is een Australische uitdrukking die zegt: "You're lookling like a stunned mullet". Een mullet is een vissoort, met waarschijnlijk niet zo'n slimme blik op zijn gezicht. De uitdrukking wordt vooral gebruikt als je iemand nogal dom ziet kijken. Ik weet zeker dat ik aan de omschrijving voldaan moet hebben. Mijn schoonmoeder zei op een gegeven moment: "Ik heb Marc wel eens slimmer zien kijken!"
Nou, daar kan ik het mee doen. Er zal wel wat waars in hebben gezeten.
Op naar de 50!
