Australië, dat rare eiland aan de onderkant van de wereld. Okee, het is groot. Heel groot. Okee, het heeft het grootste aantal meest dodelijke dieren ter wereld. Okee, het land bestaat eigenlijk alleen maar uit immigranten en oorspronkelijke bewoners (de Aboriginals). Okee, ze rijden aan de verkeerde kant van de weg (vind ik nog steeds). Maar voor de rest: niemand geeft er echt om.
Voor veel Australiërs lijkt de wereld zijn gang te gaan, zonder dat ze er serieus bij betrokken zijn. Dat is natuurlijk niet zo, maar het lijkt er wel verrekte veel op.
Een paar voorbeelden.
Oorlog. Wel, de Australiërs voelen zich graag overal bij betrokken, en zenden dus al snel troepen uit als er iets aan de hand is in de wereld, maar het land zelf heeft niet zoveel te verduren gehad. Toegegeven, de Japanners hebben het geprobeerd in de Tweede Wereldoorlog, maar dat was een hopeloze poging. Ze gaven al snel op toen ze tegen gigantische weerstand opbotsten, en zich waarschijnlijk realiseerden dat de Aussies in het ergste geval gewoon zuidwaarts zouden trekken, en het noordelijke deel zouden opofferen -so what: ben je een stukje land kwijt; big deal. Afgezien van de "Japs" heeft niemand een werkelijke poging gedaan.
Financiële crisis. Hmm, niks daarvan in Australië. De afgelopen jaren is de economie alleen maar vooruit gegaan, en daar zit voorlopig geen verandering in. De mijnbouw in Australië is GIGANTISCH aan het groeien. Goud, zilver, opaal, kool, gas, olie, ijzer, you name it, we've got it. China is een grote vriend van Australië en importeert giga-hoeveelheden van van alles en nog wat, en zo zijn er wel meer. Er is zoveel werk in de mijnbouw, dat ze niet meer weten waar ze de werknemers vandaan moeten halen. En daarnaast hebben we uiteraard ook nog toerisme. Brengt jaarlijks een aardig zakje geld het land in. De financiële crisis? Australië doet er niet aan mee.
Terrorisme. Hoe bedoel je? Wie heeft er nou interesse in Australië? Moet je ermee?
De huizenmarkt. We horen links en rechts berichten dat de huizenmarkt globaal op grote schaal aan het stagneren is. In Australië is dat alleen maar tot op zekere hoogte zo; de grote klappen die in de Verenigde Staten en ook in Europa vallen blijven Australië gespaard. Er is wel degelijk minder groei dan in het begin van de 21e eeuw, maar het gaat nog steeds behoorlijk goed.
De dollar. Alles bij elkaar maakt Australië een behoorlijk goede indruk op de wereld (omdat alle ellende aan ons voorbij lijkt te gaan). Dat leidt tot een hoge dollar koers. Toen wij in 2003 emigreerden, was de Aussie dollar EUR 0,55. Op dit moment is het EUR 0,81. Da's naar als je, zoals wij onlangs, een klap euro's overmaakt. Verlies je ineens een berg geld in de koerswissel. Ten opzichte van de Amerikaanse dollar is het nog sterker. Een paar jaar geleden was de US dollar ongeveer $1,50 Australisch. We zijn nu op weg naar $ 0,90. Da's naar als je, zoals ik, zaken doet met Amerikanen, en in Amerikaanse dollars betaald krijgt. Verlies ik ineens een klauw geld per gefactureerde Amerikaanse dollar -in plaats van lekker veel terug te krijgen.
En daar zit hem ook een beetje de kneep. Het gaat zó goed met Australië, dat we onszelf een beetje uit de wereld aan het prijzen zijn. De isolatie isoleert ons (goh, da's verrassend!).
De middenstand heeft enorme klappen opgelopen, met name omdat het enorm goedkoop is om spullen online in het buitenland te bestellen.
De gemiddelde Australiër verdient een dusdanig inkomen, dat het goedkoper is voor bedrijven om buitenlandse krachten (met name uit India en andere Aziatische landen) aan het werk te zetten.
De Australische dollar is dermate duur voor de meeste mensen, dat ze wel twee keer nadenken voordat ze een Aussie holiday boeken. Toerisme lijdt dus ook, op dit moment.
Aan de andere kant, de Aussie dollar is zo sterk, dat veel Aussies besluiten om in het buitenland op vakantie te gaan. Lekker goedkoop! Wederom een klap in het gezicht van horeca en toerisme.
Er is zoveel werk in de mijnbouw (met hoge inkomens, en goede carrierevooruitzichten), dat er te weinig geschoolde Australiërs zijn om de vacatures in te vullen. Die gaan dus naar buitenlandse krachten. Daarnaast is het gat tussen de riant verdienende mijnwerkers (een inkomen tussen de EUR 75.000 en EUR 150.000 is redelijk eenvoudig haalbaar) en de "gewone" werknemers zo groot, dat een enorm vertekend economisch beeld ontstaat. Het lijkt erg goed te gaan, economisch gezien, maar er is veel "verborgen armoede" aan de andere kant.
Maar ja, who cares? Australië is dat rare eiland aan de onderkant van de wereld, waar niemand echt iets om lijkt te geven. Het doet zijn eigen ding, heeft niet een enorm grote mond, en valt dus niet zo op.
In zekere zin is dat goed, aangezien alle globale ellende ons niet zo schijnt te raken. Het andere plaatje is wel dat, intern gezien, er een aantal waarschuwingslampjes op het grote dashboard aangegaan is. En als je die maar lang genoeg negeert, dan gaat er uiteindelijk vanzelf iets fout.
Misschien moeten we wat harder gaan schreeuwen, en mensen gewaar maken van ons bestaan hier.
Hallooooooohooooo!! Joehoe!
