Op het moment dat ik deze column schrijf wonen we alweer meer dan 6,5 jaar in Oz. Een poep en een scheet, en we zijn NOG eens 6,5 jaar verder..... de tijd heeft een raketmotor, denk ik; maar daar wil ik het niet over hebben.
Wat 6,5 jaar Australië met je doet, is je een andere kijk op het leven geven. Je "aussificeert" een beetje, raakt gewend aan hoe de Aussies leven en werken. Interessant wordt het dan als je weer naar NEDERLAND terugkeert. Er ontstaat nl. een "gat" in mijn (oude) kennis en ervaring van NL, en mijn "nieuwe" kennis die we opdoen als we NL bezoeken (nu bekeken door een Australische bril).
Filosofisch geleuter om deze reden: we waren in september drie weken in Nederland, en ik heb me echt verbijsterd over het -over het algemeen- absolute gebrek aan service gerichtheid in Nederlandse winkels. Ik weet dat we als volkje globaal redelijk berucht zijn om onze no-nonsense directheid en redelijke botheid, maar nooit is me dat zo opgevallen als deze keer. Mijn hemel......!
In Australië (waar echt niet alles perfect is, hoor), zijn de mensen in winkels, restaurants en andere gelegenheden normaliter oprecht aardig. Een vriendelijke groet, meestal een praatje over het een of ander, een behulpzame houding, en een vrolijke (glim)lach is negen van de tien keer de norm. De jongere generatie heeft er wel eens moeite mee, maar die leren het nog wel.....(hoop ik).
Dan Nederland....... we hadden wat problemen met een camera (schermpje deed het niet meer na een tik op de tafel). Het ding is een paar maanden oud, dus nam mijn schoonpa het mee terug naar de winkel.
De eerste reactie (geen vriendelijk praatje vooraf, uiteraard) was letterlijk: "dan zult u hem wel hebben laten vallen, en dat is niet gedekt door de garantie". Niks "gut, wat vervelend voor u", of "da's nou ook wat, laat eens even kijken". Nee hoor, de zwarte piet werd meteen naar schoonpa geschoven (we hadden de garantie vraag nog niet eens aangeboord), en succces ermee. Een soortgelijke winkel verderop had zo'n beetje dezelfde houding; "wij kunnen er niets aan doen; jammer maar helaas".
Een aantal dagen later bij de Blokker in Zeist. Thijs wilde een LCD TV kopen die hij bij Blokker had gezien. Wij naar de service balie. Na ruim vijf minuten wachten, en niemand achter de balie, tikte Thijs met zijn vinger op de intercom-microfoon: "tok tok tok".
Dat had meteen de aandacht: "ja meneer, ik ben effe bezig hoor!" kwam het vanuit een van de gangpaden. Pardon? Het was net alsof wij haar werk op irritante manier verstoorden. En ze was alleen maar wat vakken aan het vullen. Ik bedoel, als je niet met mensen wil werken, ga dan in een magazijn aan de slag ofzo, maar niet als winkelpersoneel. De kans dat je in een winkel klanten tegenkomt is redelijk groot aanwezig......
Er waren nog wat voorvallen: winkelpersoneel dat je niet aankijkt en niet groet; en personeel dat je WEL aankijkt, maar dan met een blik van "wat moet je?". Al met al was ik niet onder de indruk. Als dit de gemene deler is van service verlenend Nederland, dan begrijp ik nu volledig waarom buitenlanders vaak denken dat Nederlanders van die horken zijn.
Zoals ik al zei, Australië heeft zijn eigen schaduw kanten; jongere winkellieden gedragen zich vaak alsof ze hun hersenen thuis aan de oplader hebben laten liggen. Ik zou geen andere reden kunnen bedenken voor hun domheid uitstralende gezichten. Kauwgum en andere prut worden ook openlijk gekauwd, en er is een zekere "whatever" nonchalance in hun doen en laten. Dat is echter meer uitzondering dan norm.
Dit was de vierde keer in zes jaar dat we naar Nederland kwamen, en voor mij was het een goeie "reality check". Ik zal altijd Nederlander blijven (dat verlies je nooit, denk ik), maar ik ben wel erg tevreden met onze huidige woonomgeving.
Als we -toen we nog in NL woonden- op vakantie waren, had ik altijd een weemoedig gevoel wanneer we terug naar huis moesten (omdat werk op me lag te wachten, of het "gewone leven" weer begon). De laatste twee keer dat we in NL op vakantie waren, vond ik het prima om weer in het vliegtuig naar Australië te stappen. Een heel ander gevoel!
Nederland is een mooi land, met over het algemeen erg aardig volk. Nu ik langere tijd een ander land "geproefd" heb, ben ik me echter ook erg bewust over wat mindere kanten. Aan de klantvriendelijkheid van het doorsnee winkelpersoneel valt nog heel wat te sleutelen, vind ik, evenals aan de "ik kan er niks aan doen; jij draagt hier verantwoordelijkheid voor" mentaliteit. Het is heus niet zo moeilijk om gewoon vriendelijk te doen tegen mensen. Lijkt mij althans.....
Ach, ik zal wel oud worden.........
Marc
