We waren niet zo lang geleden op vakantie in Florida. We hadden het geweldig; eerst een week lang cruisen op grootste cruise schip ter wereld (de Oasis of the Seas -wat een monsterboot!), en vervolgens een 10 daagse tour door Florida in een Ford Mustang Convertible, langs alle pretparken, de Everglades, en al het andere moois dat Florida heeft te bieden.
Ja, inderdaad, Florida in de Verenigde Staten. En ja, ik weet dat deze columns over ons leven in Australië gaan.
De reden dat ik deze vakantie aanhaal is (mede) omdat Simone en ik in 1993 ook in Florida zijn geweest. Voor ons was het toen zo'n echte "ooeehh" en "aaaaahhhh" vakantie. Alles was "anders" en exotisch. Het was warm, er waren palmbomen, de lucht was stralend blauw, de kleuren en het contrast was enorm, er vlogen en liepen exotische en dodelijke beesten rond; het was -kortom- zo NIET Nederlands, en dat was waar wij naar zochten in vakanties.
Deze keer (ruim 18 jaar later) beleefden we dat wederom: het is enorm NIET Nederlands in Florida. Vreemd genoeg voelde het ditmaal niet zo bijzonder. We waren er -in onze eigen woorden- bijna blasé onder. Na ruim 9 jaar in Australie gebivakkeerd te hebben beseffen we ons steeds vaker dat we "Florida" in onze eigen achtertuin hebben. Nagenoeg letterlijk. En ook al wil je dat niet LATEN gebeuren, het gebeurt TOCH: je gaat dat normaal vinden.....
Het woord "vakantie" stond voor mij altijd gelijk aan: 25+ graden Celsius, zon,strand, exotische omgeving en beesten, blauwe lucht, etc. Dat wat je in Florida, of op Aruba en Curacao tegenkomt. In Maroochydore hebben we dat nu ook. Het voelt daardoor soms alsof we op een 9 jaar lange vakantie zijn, en het einde is nog niet nabij.
Kyara, onze 12 jarige dochter, ziet dat natuurlijk anders. Die is opgegroeid in dit klimaat, en -het gras is aan de andere kant altijd groener- wil kou, sneeuw, ijs en 4 seizoenen zien! Ja, pech, meissie. Dat zit er met je ouders erbij niet in. Ga je maar lekker zelf doen als je wat ouder bent!
In ieder geval , wij hebben nu ZOveel exotische beesten, planten, kleuren en temperaturen om ons heen, en zijn daar een beetje aan gewend geraakt. En daar voel ik me wel eens bijna schuldig over, want "normaal" is deze ervaring niet voor een Nederlander (en dat ben ik ergens diep nog steeds). Ik wil me nog zo lang mogelijk zeer bewust zijn van het feit dat we in een bijzonder land wonen, met een bijzonder landschap, en bijzondere mensen.
Wat dat bijna blasé gevoel in Florida ons ook deed beseffen, is dat Australie een land is dat zo goed als alles heeft, klimatologisch gezien. Ik bedacht me vroeger Australie met name als dit land van rode aarde, zinderende hitte en kangoeroes, maar dat is maar een deel van het geheel. Australie bestaat uit zoveel klimaatgebieden, ongelooflijk. Van ijzig koud (-15) in Tasmanie en in de bergen van de Great Dividing Range, tot zinderend heet (+50) in de woestijn, en tropisch zwoel in plaatsen als Cairns en Darwin. Sneeuw en wintersport kun je in de bergen in het zuiden (die tot 2,5km hoog gaan!), terwijl je je in het noordwesten op Mars waant: alleen maar rotsen, rode aarde, en een blakende zon. Zoek je Europa, dan ga je naar Melbourne, zoek je niks, dan ga je de Outback in. Wil je mensen, dan bezoek je Sydney, wil je beesten, dan ga je richting de Daintree boven Cairns. Wil je ruig, dan rij je naar Coober Pedy, wil je beschaafd, dan trek je naar Perth of Brisbane. Kortom, je kunt alles vinden wat je zoekt.
Okee, "cultuur", zoals we dat in Europa hebben, vind je hier niet echt. Daar is het land en het overgrote deel van de bevolking te "jong" voor. Alhoewel, de Aboriginals wonen hier alweer meer dan 40.000 jaar. Daar kun je zeker cultuur in aantreffen, maar da's anders dan wat wij vaak "cultuur" noemen.
Net als de Amerikanen -iets anders wat ons wederom opviel tijdens onze trip door Florida- hebben de Aussies een beetje verknipt idee over wat "oud" precies is. Als je in Europa geboren bent, en -zoals wij- in bijvoorbeeld een stad als Nijmegen (of Maastricht) hebt gewoond, dan heb je het over "oud" als iets meer dan 1000 jaar is, ofzo. Voor Aussie (en Amerikanen) is "oud" al snel bereikt: iets van 150 jaar is al mega oud, in hun ogen. In die zin zijn we "omgekeerd blase"; we halen hier onze wenkbrauwen op als men het over een oud huis van 100 jaar heeft.
Samenvattend: als je in een land woont dat bijna alles heeft (behalve geschiedenis, als we de Aboriginals buiten beschouwing laten), dan bestaat inderdaad de kans dat je dingen "for granted" neemt; je gaat ze "gewoon" vinden. We merken dat bij veel Aussies, die de schoonheid van hun eigen land absoluut niet onderkennen. Als je je zoals wij constant bewust probeert te blijven van de bijzondere omgeving waarin je woont, dan is Australie toch wel een mega-land. Als je cultuur en historie zoekt, dan is Australie wellicht niet helemaal ideaal, maar voor gekken zoals wij? Wij blijven hier nog maar even.
Zo, nou de Australische toeristenorganisatie maar eens bellen of ze ook beloningen uitloven voor ongegeneerd reclame maken voor Australie.
