Stel je dit voor. Je woont in -wat velen denken- de mooiste staat in Australië; Queensland, beautiful one day, perfect the next, zeggen ze wel. Subtropisch klimaat, warme zomers, ietsjes koelere winters. Van tropisch oerwoud, azuurblauwe zee en duizenden kilometers strand tot betoverend 'outback' terrein met rode aarde, woesternij, en kilometerslange kaarsrechte wegen door het 'niks'. Lijkt paradijs op aarde, nietwaar?
Stel je nu dit voor: razende modderstromen die uit het niets komen en jou en je auto ineens een kolkende rivier inslepen. Een kreekje van een meter of vier breed dat binnen tien minuten uitgroeit tot een tsunami-gelijkende waterstroom van 200 meter breed, die alles opslokt wat op zijn pad komt, van hele rijen geparkeerde auto's, kleine vliegtuigjes, boten, tot hele huizen aan toe. Een stad in Centraal Queensland -Rockhampton- die nagenoeg volledig onder water gaat, en totaal afgesloten is van de buitenwereld, omdat alle wegen naar en van de stad onder meer dan 2 meter kolkend water staan.
Slangen die zich over tuinhekjes kronkelen om bescherming te zoeken tegen het wassende water. Mensen die met de meest noodzakelijke bezittingen, en hun huisdieren, op het dak van hun huis zitten, om hopelijk door Blackhawk helicopters van dat dak geplukt te worden. Alle spullen in huis verzopen en waardeloos. Volledige dorpen die geevacueerd worden, zodat ze plotseling spookdorpen zijn. Voedsel en water dat wordt ingevlogen door het leger. Een gebied ter grootte van meer dan Duitsland en Frankrijk tezamen dat met water gevuld is.
En nu, zeer recentelijk, een miljoenenstad -Brisbane, de derde stad van Australië- die voor een groot deel zal onderlopen, snel gevolgd door een nabijgelegen grote stad -Ipswich- die voor eenderde onder water zal verdwijnen. Vijfenzeventig (!) procent van de staat is rampgebied. De schade gaat meer dan 20 miljard dollar (meer dan EUR 14.000.000.000) bedragen, en dat is alleen het schadeherstel op korte termijn. Mensen die zonder inkomen, zonder huis, zonder bedrijf zitten, en niet weten wat ze moeten doen om de rekeningen te betalen. Muggenzwermen en zandvliegjes die in wolken je leven nog ondraaglijker maken. Tropische virussen die in het vuile water verveelvoudigen, en een ernstig gezondheidsrisico beginnen te vormen. En dan nog maar niet te spreken over de opruimwerkzaamheden voor alle getroffen gebieden.
Ook dat is Queensland, en het speelt zich allemaal NU af. Wij wonen in Maroochydore, aan de Sunshine Coast, ongeveer 100km ten noorden van Brisbane. Over de laatste 4 tot 6 weken hebben we nagenoeg onafgebroken regen gehad. En niet zo maar regen, ik bedoel REGEN. Af en toe wat goed weer, maar heel, heel erg nat. Al dat regenwater moet ergens heen, en op een gegeven moment is de grond gewoon verzadigd. Het overige water kan alleen maar horizontaal verspreiden, en dat is gaande. Het begon allemaal ongeveer 600km ten noorden en noordwesten van ons, maar de regen hield maar niet op, en de ramp ontvouwt zich over de komende twee dagen ook in ons gebied.
De enige snelweg tussen ons en Brisbane staat onder. Wij hebben gigantische hoeveelheden water uit onze tuin naar de -gelukkig!- ongeveer twee meter lager gelegen straat lopen. De Maroochy River treedt buiten zijn oever, en overal zijn straten afgesloten omdat kolkende rivieren en erover heen stromen. Maar wij hebben in feite niks te klagen. We zitten droog, hebben stroom en water. Kunnen nog eten krijgen, en hebben eigenlijk alleen maar echt last van schimmel op muren en op schoenen en kleren. Ik rijd een airport shuttle bus, en zag mijn dag ingekort, omdat we niet meer richting Brisbane konden rijden. Grote aantallen reizigers zijn hier gestrand. Wederom, relatief kleine ongemakken.
In Brisbane, Toowoomba en Ipswich is dit totaal anders. De rivieren en kanalen die door deze steden lopen zijn volkomen buiten hun oevers aan het treden, en duizenden huizen zullen verdrinken. Er zijn mega-grote evacuatie acties op touw gezet, en mensen worden soms tegen hun wil uit hun huis gehaald om naar een evacuatie-centrum gebracht te worden. Huis en haard moet letterlijk achtergelaten worden door duizenden inwoners, en er is geen idee over hoe beide terug gevonden zullen worden. De stroomvoorziening naar de steden gaat afgekapt worden, alles uit voorzorg. Reddingsdiensten zijn naarstig op zoek naar vermisten, en proberen zoveel mogelijk mensen te redden van hun huizen en uit hun auto's. De kracht van het wassende water is dusdanig, dat de vernietiging totaal is. Een twaalf ton zware hijskraan wordt opgepakt en verderop weer neergedropt. Dat zijn de krachten waar we over praten.
In Nederland hadden we in 1953 de watersnoodramp. Voor Brisbane was dit 1974. De stad stond toen ook onder na een mega regenperiode, en in Queensland wordt dat jaar gezien als het grote rampjaar. Dat gaat veranderen. Niet alleen wonen er tegenwoordig in Brisbane drie keer zoveel mensen, het jaar 2011 gaat een meter of 3 over het 1974 waterniveau heen, en dit zal een verschrikkelijke hoeveelheid extra schade veroorzaken. D-day is donderdag, aangezien de rivieren alleen nog maar verder stijgen…
De media staan op dit moment constant in het teken van de zich ontvouwende ramp in ons gebied, na eerst uitgebreid verslag te hebben gedaan over de ramp in het noorden over de laatste weken. Ik heb altijd erg veel respect gehad voor de (kracht van de) natuur, en wat nu gaande is doet me erg bescheiden voelen. Hier kun je niets tegen beginnen. Je kunt nog zoveel dammen bouwen en voorzorgsmaatregelen treffen; tegen een "force" als deze ben je machteloos.
En weet je wat: met een beetje ongeluk is zich bij Nieuw-Caledonie, ongeveer drie uur vliegen hiervandaan, een cycloon aan het ontwikkelen. Als die ook nog eens deze kant opkomt… Mijn hemel...
