Het is zover. Na bijna vier weken Sydney, heb ik besloten om donderdag mijn reis voort te zetten. Het is me niet gelukt om een degelijke journalistieke baan te vinden en nadat mijn Franse huisgenoot Quentin mij foto's van de mooie westkust had laten zien, kon ik zelf niet achterblijven. Ingrid en Laura zitten nu in het noorden van Oz en ik heb besloten om hun achterna te reizen. Samen gaan we de oostkust naar beneden reizen, om vervolgens met oud en nieuw weer terug in Sydney te zijn. Ik heb er echt ontzettend veel zin in!
Toch zal ik Sydney wel een beetje missen. Misschien niet zozeer Sydney zelf, maar de vertrouwde dingen. De afgelopen twee weken heb ik veel tijd doorgebracht in mijn huis in Redfern. Quentin en ik hebben zo'n beetje elke dag tot in de late uurtjes gebabbeld over van alles en nog wat. Ik zal mijn Franse lover toch wel een beetje missen! Matt en Quentin blijven nog twee weken in Sydney, vervolgens gaan zij door naar Young om daar op een farm te werken. Misschien dat ik ze met oud en nieuw weer in Sydney tref.
Jungle girl
Na een vlucht van drie uur, land ik veilig op Cairns Airport. Snel doe ik een schietgebedje in de hoop dat mijn bagage heel is aangekomen (mijn koffer heb ik in Sydney laten staan en ik reis nu verder met mijn backpack die niet op slot kan!). Even krijg ik het Spaans benauwd wanneer mijn rugzak nergens te bekennen is. Het zou toch niet….Dan zie ik boven de bagageband een bordje staan met Virgin. Oeps verkeerde maatschappij! Als ik mijn backpack bij de Qantas band heb gevonden, koop ik een buskaart naar Daintree waar ik de komende twee dagen verblijf.
Na een drie uur durende trip, kom ik dan eindelijk aan in het Koala Beach Resort in Cape Kimberly Beach. Bij de receptie word ik vriendelijk begroet door Resort Manager Adrian. Aangezien het nu niet druk is in het resort (laagseizoen), krijg ik een upgrade. In plaats van een dorm waar ik alles moet delen, krijg ik nu een eigen blokhut met badkamer dat op nog geen twee minuten lopen van het strand ligt. Zeker niet verkeerd!
Elke avond kan je om zeven uur mee eten met wat de pot schaft. De Ozzies zijn gek op barbies (BBQ) en vanavond krijgen we twee lekkere stukjes vlees met salade en brood. Na het eten leg ik Adrian mijn probleem voor. Ik wil graag excursies doen, maar ik heb geen eigen vervoer (in dit geval nogal lastig want ik zit in de middle of nowhere!). No worries, Adrian zorgt wel dat het goed komt!
Daintree Discovery Centre
Vrijdagochtend word ik na het ontbijt door Dallas (crewmember) naar het Daintree Discovery Centre gebracht. Daintree is volgens de Ozzies, het oudste regenwoud van de wereld. In een klein gedeelte van het regenwoud hebben ze een aantal routes door het woud uitgestippeld. Vervolgens kan je ervoor kiezen om een gids in te huren of om je eigen tourguide te zijn. Gewapend met een grote walky talky en een boekje met informatie volg ik een van de routes.
Onderweg kom ik groene en witte genummerde bordjes tegen, die mij via de walky talky of het boekje informatie geven over de desbetreffende boom, plant of beest. Afgezien van een paar vlinders en vogels, laat de rest van de dieren zich niet zien overdag. Maar dit maakt de ervaring zeker niet minder mooi. Het regenwoud is adembenemend mooi en met geen pen te beschrijven!
Zaterdag is een rustdag: lekker een boekje lezen, route uitstippelen, muziek luisteren en een strandwandeling maken. Zondagochtend word ik door Sarah van Wonga Beach Horserides opgehaald. Samen met vijf anderen ga ik een tocht te paard afleggen over een verlaten strandje en een klein gedeelte door het regenwoud. Het weer blijkt ideaal, een beetje bewolkt, warm en droog (in tegenstelling tot de laatste dagen die zeer nat waren!).
Jack (grijs met zwart gevlekte hengst) is vandaag mijn partner in crime. Ik ben de enige gevorderde in de groep en dat levert mij enige voordelen op. Als iedereen voorzichtig probeert te trotten (draven), geeft Anne (instructrice) mij de optie om lekker een stukje te canteren (galopperen). Jack heeft een beetje aanmoediging nodig, maar uiteindelijk komt hij dan toch los. Het laatste stukje van de route leggen we af door het regenwoud. Eenmaal terug bij de manege, krijg ik meteen een lift van Tom naar Port Douglas, waar ik de bus naar Cairns neem.
Cairns
Tom is inmiddels retired en een rasechte Ozzie. Hij kletst lekker een end weg over zijn familie die deels in Adelaide woont, groepjes Aboriginals die niet te vertrouwen zijn (diefstal) en over bekendheden in Queensland. Vooral in dit gebied komen veel celebs, zoals Kiefer Sutherland en Bill Clinton. Als we langs een vallei rijden, vertelt Tom dat Steven Spielberg en Tom Hanks op dit moment daar een film aan het opnemen zijn.
Vol verwondering kijk ik hem aan en even schiet er door mijn hoofd dat ik best wel even een kijkje wil nemen op de set. Ik besluit dit laatste toch maar voor me te houden. In Port Douglas (6000 inwoners) heb ik een dik uur de tijd om wat te eten en rond te wandelen voordat mijn bus vertrekt. Meer tijd hoef je ook echt niet in dit gehucht te besteden. Het heeft iets weg van het toeristische Valkenburg, met maar een grote mainstreet vol winkels en restaurants. Gelukkig ben ik alweer snel op weg naar Cairns.
Cairns blijkt echter niet veel beter! Als je van zon, zee, strand en zuipen houdt (kortom Llorret de Mar) zit je hier op de juiste plek. Maar naast dit is er niet veel te beleven. Gelukkig zit ik maar anderhalve dag hier. Ik besteed mijn tijd voornamelijk aan het regelen van vervoer, onderdak, internet en eten. Ik deel mijn kamer met vijf Ieren (m), twee Zweden (v) en een Engelsman. Alleen de Engelsman blijkt een redelijk IQ te hebben en in staat te zijn om een leuk gesprek te voeren. Bij de rest van mijn kamergenoten draait het vooral om eten, slapen tot twee uur 's middags en uitgaan tot in de late uurtjes.
Als ik dinsdagochtend vroeg op sta om mijn bus naar Airlie Beach te nemen, ben ik blij dat ik mijn tas al had ingepakt. Het is een grote bende op de kamer en zo te zien was het voor de Ieren weer een wilde avond gisteren. Mijn onderbuurman ligt innig omarmd met een meisje dat ie gisteren in de kroeg heeft opgepikt (gelukkig zijn beiden voorzien van kleren!), een andere Ier krabt ongegeneerd (in zijn slaap) aan zijn zaakje en zijn bovenbuurman was blijkbaar niet op de hoogte om zonnebrandcrème te gebruiken in het tropische gebied (zijn bovenbeen is spierwit in tegenstelling tot zijn onderbeen die vuurrood is).
Na mijn ontbijtje, baan ik mij een weg door alle kleren en tassen die op de grond liggen en sluit ik de deur zachtjes.
Revy
