Twee jaar nadat ik mijn studie journalistiek had afgerond en al een beetje van de werksfeer had kunnen proeven, besloot ik toch maar de grote stap te nemen. Al jaren stond Australië op mijn verlanglijstje en 21 september 2007 stapte ik dan toch het vliegtuig in, op weg naar Sydney. Mijn plan was (zover ik een plan had) om wat ervaring in de journalistiek in Australië op te doen en dan natuurlijk ook nog door het land te reizen. Zes maanden zou toch wel het maximum zijn. Alles veranderde toen ik mijn Franse vriend Quentin in Sydney leerde kennen. Hij had al een jaar met zijn beste vriend Matt in een campervanbusje door Australië gecrost, maar wilde in zijn tweede jaar graag een 4 wheel drive kopen en zo de ruige kant van het land te ontdekken. Ik besloot met hem mee op avontuur te gaan!
Occupancy: Party!
Met 75 andere Nederlanders vlieg ik met Cathay Pacific Airlines, richting onze eerste bestemming Hong Kong. De 11uur durende vlucht bestaat voornamelijk uit de stoelendans, tot ergernis van de stewardessen die door allerlei obstakels (rugzakken / backpackers) met moeite door het gangpad kunnen lopen. Iedereen wisselt van plek om zo een indruk van de groep te krijgen, hoelang blijf je, welke route neem je en ga je ook werken, zijn de voornaamste vragen die deel uit maken van de screening. Het grootste gedeelte van de groep (lees: 80%) is onder de 21 en is van plan om een jaar siteseeing (lees: partyen) te doen in OZ. Sommigen vliegen voor het eerst en vinden alles spannend. Alle knopjes die aan de stoel zitten worden dan ook uitgebreid getest, wederom tot grote ergernis van de stewardessen. De meisjes blijven vrolijk lachen, maar kunnen een zucht niet onderdrukken.
In Hong Kong hebben we anderhalf uur om over te stappen. Nog ff lekker winkeltjes kijken en dan mogen we weer 8 uur in het vliegtuig zitten. Pfff, na 4 uur vliegen weet ik niet meer of ik op mijn linkerzij, rechterzij of gewoon recht moet gaan zitten, laat staan na 19 uur vliegen! Als we dan bijna in Sydney aankomen, krijgen we een papiertje in onze handen gedrukt die we voor de douane moeten invullen. Naast de gebruikelijke vragen zoals je verblijfplaats en de periode dat je verblijft, wordt er ook gevraagd naar je occupancy (tijdsbesteding: student of werkende). Voor de iets jongere gasten onder ons blijkt het nogal moeilijk te zijn om dit papiertje goed in te vullen. De jongen die naast mij zit vult vrolijk holiday in bij occupancy. "Tja", zegt ie, "ik had liever party ingevuld."
Backpackers life
The Woodduck Harbour City Hostel is onze nieuwe thuishaven voor de komende 5 nachten. Het grote pand telt 6 verdiepingen inclusief een rooftop met een uitzicht waar je u tegen zegt! Eenmaal aangekomen in het hostel, begint ons avontuur dan ook op het dakterras met een Australian BBQ en een biertje. Na een uur besluit ik toch maar mijn bed (lees: stapelbed dat alle kanten op stuitert zodra mijn bovenbuurvrouw zich omdraait) op te zoeken. Het backpackers life is, afgezien van het feit dat je uit een backpack leeft en al het moois van de wereld ziet, precies hetzelfde als het studentenleven.
Onze eerste uitje begint in the Botanical Garden. We lijken wel een stel Aziaten, een langzaam voortbewegende groep die overal foto's van maakt en waarbij de oh's en ah's niet achterwege blijven. Uiteindelijk komen we uit bij Darling Harbour waar het welbekende Opera House staat. De rest van de middag genieten we aan boord van Lady Rose (onze eigen Catamaran) die een mooie route aflegt langs de Sydney Skyline. Na een paar rondjes door de haven te zijn gevaren, meren we rond een uur of 7 aan en zijn we vrij om een hapje te gaan eten.
Santa Claus
"Goodday, my name is Michael but you can call me Santa Claus." Michael is een grote man (paar kilootjes te zwaar), met een baard (niet geheel wit meer) gekleed in shorts en een los zittende blouse. Vandaag is hij onze reisleider door de Blue Mountains National Park, een prachtig bergachtig gebied met watervallen, veel groen en een gedeelte dat bestaat uit regenwoud. Om al dit moois te aanschouwen moesten we al vroeg uit de veren. No worries, vanuit Sydney is het ongeveer 2 uurtjes rijden naar de Blue Mountains, we kunnen nog wel ff lekker in de bus pitten. Zodra we in de bus zitten en de meeste backpackers al de binnenkant van hun ogen bekijken, roept Michael iets door de microfoon. "Beding beding, (telkens als hij omroept maakt hij een aankondigingsgeluidje) how are ya folks? Ready for an exciting trip to the Blue Mountains?" Het duurt even, maar langzaamaan klinkt er dan toch een gejuich door bus.
De natuur hier is zo anders dan in Nederland. Het rotsgebergte is enigszins te vergelijken (qua kleur en materiaal) met de Grand Canyon, daarnaast zijn er nog de verschillende planten en bomen (voornamelijk Eucalyptus) die wij helemaal niet kennen in ons Kikkerlandje. Het is onbeschrijflijk mooi! Bij de Wentworth Fall geeft Michael ons de optie om nog eens zo'n 1000 treden naar beneden te lopen (zucht…en omhoog). Nee niet voor de lol natuurlijk, maar om een nog beter (adembenemend) zicht te krijgen van de waterval. Een select groepje durft het aan. Michael heeft zeker gelijk, het uitzicht is prachtig!
Afscheid
En dan is het zover. Na 5 dagen sightseeing in Sydney brengen we nog 1 avond met zijn allen door, voordat iedereen zijn eigen weg gaat. Om 18 uur gaan we allemaal samen eten in een gezellig restaurant waar je zelf je eten mag grillen. Best een leuk idee. Praktisch is het echter niet als je een onwijs grote lap vlees op je bord krijgt dat toch zeker een half uur moet braden. Om 9 uur (je leest het goed) gaan we met zijn allen uit in de nightclub The Gaff (backpackers place to be). Het beloofd een super gezellige avond te worden waarbij de alcohol rijkelijk vloeit, stelletjes als paddenstoelen uit de grond schieten en sommige bedden die avond onbeslapen blijven in het hostel.
