Als ik vrijdagochtend wakker word in mijn tweepersoonsbed prijs ik mezelf een gelukkig mens. Dit verandert al snel wanneer ik de deur van mijn kamer open doe…Via een of andere website kwam ik bij de advertentie van Pete, een hippie van middelbare leeftijd die in een grijs verleden ook journalistiek heeft gestudeerd en nu een basspeler is.
Hij had nog een kamer vrij voor een redelijke prijs in Redfern, dat op ongeveer dertig minuten lopen, of vijf minuten met de trein, van het centrum ligt. Nadat ik mijn kamer van onder tot boven had afgestoft en mijn koffer had uitgeruimd, kon ik het huis, dat ik met twee Peruanen, een Duitser, twee Fransen en Pete de eigenaar deel, eens goed verkennen.
France vs. Germany
Een van de hoogtepunten van reizen is het ontmoeten van mensen. Iedereen heeft zo zijn eigen gedachtegang, gewoontes en gebruiken en die kunnen bijzonder interessant zijn. Om een beetje cultuur te snuiven, hoef ik niet eens mijn eigen huis uit. De interessante gesprekken dienen zich namelijk vanzelf aan. Het testosterongehalte bij mij in huis is ontzettend hoog (ben namelijk de enige vrouw). En zoals we allemaal weten kunnen de Fransen en Duitsers nogal arrogant overkomen (al dan niet terecht). Neem deze twee ingrediënten en je hebt een fantastische discussie!
Tijdens het avondeten komt er een leuk gesprek op gang tussen de Duitser Fabian en de twee Fransen Quentin en Matthieu. Fabian is zo verzot op de Duitse Wienerschnitzel en Bratwurst dat hij tussen neus en lippen door beweert dat Duits eten kwalitatief het beste van de wereld is. Matthieu en Quentin stikken zowat in hun eten en vallen bijna proestend en lachend van hun stoel. Natuurlijk zijn zij het er niet mee eens, Frans eten staat in tegendeel tot Duits eten zeer goed aangeschreven. Ze proberen Fabian ervan te overtuigen dat de Duitsers toch echt geen culinaire hoogstandjes te bieden hebben. Koppig en arrogant als Fabian is, probeert hij het nog een keer. "Maar het Duitse bier is toch zeker wel het beste!" Waarop wij alle drie tegelijk roepen: "Dacht het niet, daar hebben we de Belgen voor!" "Ah fuck you!", is Fabian's reactie.
Judith is de enige Nederlander die ik ken, die nog in Sydney is. Deze week neem ik eens een kijkje in het vertrouwde Woodduck Inn Hostel waar zij verblijft. Op het dakterras zit weer een nieuwe lading backpackers die, onder het genot van een wijntje, alle onderwerpen de revue laat passeren. De Nederlandse Nick vindt het hoog tijd voor een discussie over de typische culturele vooroordelen die mensen hebben. Hij probeert een Duitser aan zijn verstand te brengen dat zij bij ons Nederlanders vooral bekend staan om hun luidruchtig gepraat (schreeuwen) en om het graven van kuilen op onze stranden. In tegenstelling tot Fabian, kan deze Duitser er wel hard om lachen.
Sydney: Het Amsterdam van Australië
Sydney is net zoals Amsterdam een grote internationale stad waar alleen maar toeristen te vinden zijn. De stad telt 4,5 miljoen inwoners, waarvan driekwart Aziaat is (althans zo lijkt het!). Het doet allemaal erg Amerikaans aan met zijn ellenlange straten en hoge skyscrapers. Wanneer het voetgangerslicht groen wordt (kenbaar gemaakt door iets wat lijkt op een lasergun geluid) haast iedereen zich naar de overkant van de straat (ik weet niet of de Australiërs sneller lopen, maar als je halverwege de straat bent, is het licht alweer op rood!).
Je wordt met de menigte meegesleurd door de straten van een stad die veel te bieden heeft op cultureel gebied. Er zijn de nodige musea, aqua- en dierenparken, verschillende buitenlandse wijken zoals China Town en Little Italy en de grote shoppingmalls mogen natuurlijk niet ontbreken!
Het echte Australië leer je niet kennen in een metropool als Sydney. Alhoewel er veel Aziaten hier rondlopen, krijg je toch wel een beetje een indruk hoe de Ozzies zijn. Het zijn vooral hele vriendelijke en behulpzame mensen. Als ze een zebrapad benaderen stoppen ze, alvorens een voetganger zich überhaupt aandient. Dat is in Nederland wel eens anders, wanneer je een voetpad oversteekt en bijna van je sokken wordt gereden!
Daarnaast wordt er ook nog gedacht aan de overige niet links rijdende mensen van de wereld. Op elke hoek van de straat is op het asfalt geschreven naar welke kant je moet kijken voor het aankomend verkeer. Very thoughtfull, voor ons Nederlanders is dat namelijk nog wel even wennen in het begin. Australiërs blijken daarnaast ook erg geduldig, wanneer ze op de bus wachten in een single file line (allemaal netjes achter elkaar).
Uitgaansleven
Uiteraard biedt Sydney een groot scala aan uitgaansgelegenheden. Alles is er te vinden, van kleine Ierse pubs tot grote nightclubs waar een strikte dresscode wordt gehandhaafd. Wat dat betreft lijken de Ozzie girls erg op de Engelse ladies als ze uitgaan. Het rokje kan niet kort genoeg (eerder een grote riem), de hakken niet hoog en smal genoeg (er op lopen kunnen ze niet) en de truitjes zijn allemaal voorzien van een decolleté. Wat zeker een grote plus is, is dat er nergens binnen gerookt mag worden. Na het uitgaan kan je de kleren (mits je natuurlijk niet hebt liggen zweten als een gek) gewoon weer opvouwen en terug in de kast leggen.
Het drankgebruik onder de jongeren is overal in de wereld hetzelfde (ja ook hier lopen ze wankelend over straat!). Het nuttigen en verkrijgen van alcohol in Australië is daarentegen een heel ander verhaal. Drinken in het openbaar is ten strengste verboden. Zo wordt er ook geen alcohol verkocht in supermarkten, maar enkel in de 'Bottle shops'. Ingrid en ik hebben dit aan den lijve ondervonden. Nadat we een tijdje bij het Darling Harbour festival stonden te dansen, kregen we zin in een lekker biertje. Samen startten wij onze zoektocht die eindigde in een uur lang stad en land afzoeken naar alcohol en vervolgens toch eindigen met een ice tea omdat we allebei geen ID bij ons hadden, toen de jongen bij de 'Bottleshop' erom vroeg!
Revy
