Door de positieve verhalen van James Cook en Joseph Banks besloot de Britse regering Australië te koloniseren. In eerste instantie zag men Australië als ideale plek om de overvolle gevangenissen van Groot-Brittannië te legen. In die tijd was verbanning van gevangenen dé oplossing voor dit ruimteprobleem. Australie leek uitermate geschikt als strafkolonie door de afgelegen ligging ten opzichte van de rest van de wereld.
Op 13 mei 1787 vertrokken de eerste elf schepen richting de nieuwe kolonie met aan boord 600 zeelieden en militairen en 568 mannelijke criminelen, 191 vrouwen en 13 kinderen. Een klein jaar later, op 26 januari 1788 kwamen ze aan wal en werd de Britse vlag gehesen op een plek die nu Port Jackson heet - vlak boven Sydney. Deze dag wordt nu nog steeds elk jaar op 26 januari gevierd als Australia Day. Kapitein Arthur Philip werd toen de eerste gouverneur Australië.
De eerste jaren van de nieuwe Britse kolonie kenden verschillende problemen met onder andere de oorspronkelijke bewoners van Australië, de Aboriginals. Voor de Britten was Australië een onbewoond land. Ze noemden het dan ook "Terra Nullius", dat leeg land betekent en dus aan niemand toebehoorde.
De Britten waren meedogenloos ten opzichte van de Aboriginals en zetten hen van hun land af of vermoordden hen. Maar ook het nieuwe land zelf was in eerste instantie moeilijk bewoonbaar door gebrek aan voedsel en de confrontatie met de voor de Britten onbekende flora en fauna. De ex-gevangenen werden als dwangarbeiders aan het werk gezet om het land te cultiveren.
Leden van het pas opgerichte New South Wales Corps kregen de taak om erop toe te zien dat alles netjes verliep. Dit liep echter nogal uit de hand. Het Corps hield zich meer bezig met een lucratieve drankenhandel onder leiding van John Macarthur.
In 1810 werd de hulp ingeroepen van gouverneur Lachlan Macquarie. Hij stuurde het New South Wales Corps terug naar Groot-Brittannië en probeerde New South Wales leefbaar te maken. Daarvoor hij trok vrije kolonisten aan, ex-gevangenen werden goede baantjes aangeboden en met de Aboriginals werd geprobeerd in vrede samen te leven. Dit oogstte veel bewondering en werd Macquarie vol bewondering "Vader van Australië" genoemd.
In het begin van de negentiende eeuw voelden de Britten zich bedreigd door de Fransen die erg in de buurt van Australië waren gekomen. Frankrijk had namelijk de macht weten te krijgen over het Indonesische Java. De Britten vreesden dat de Fransen ook een claim zouden leggen op Western Australia. Om dit te voorkomen werd in Albany, in het zuidwesten van Australie, in 1826 de Britse vlag gehesen. In 1829 werd Western Australia door kapitein Charles Fremantle tot Brits grondgebied verklaard.
Er brak een ware landkoorts uit en er werd steeds meer grondgebied van Australië eigengemaakt door de Britten. In het spoor van ontdekkingsreizigers als Charles Sturt en Hamilton Hume kwamen er veel vrije kolonisten naar Australië die zich bezighielden met schapenteelt en graanbouw. Deze kolonisten konden zonder veel problemen eigenaar van grote stukken nauwelijks ontgonnen land en werden er steeds meer koloniën gesticht. Zo werd in 1851 Victoria in het zuidoosten tot Britse kolonie uitgroepen en in 1859 ontstond Queensland in het noordoosten.
