Eindelijk was het zover. Ik ging voor de eerste keer duiken!!! in the Great Barrier Reef. Eerst 2 dagen in een zwembad en daarna de grote zee in.
De 1e dag bestond uit eerst een halve dag theorie, waarna we na lang wachten het zwembad in doken. De 2e dag heb ik het theorie-examen met slechts 2 fouten (vd 50 vragen) gehaald en gingen we de 3e dag de boot op! Het duiken in het Great Barrier Reef was in 2 woorden: Echt Geweldig. De 4e dag hadden we ons certificaat (PADI) en mochten Dirk en ik als volleerde duikers met z'n tweeën de onderwaterwereld verkennen. En dat hebben we gedaan ook.
Weer een heleboel 'Nemo's' gezien. Maar ook veel nog mooiere vissen. Visjes van zelfs 1cm klein, maar met de mooiste en felste kleuren die ik ooit heb gezien. Papegaaivissen mochten ook niet ontbreken. Evenals af en toe een grote barracuda.
En...een haaitje! Een white-tip reefshark van ongeveer 1,5 meter. maar na een korte achtervolging kon ik hem niet meer bijhouden en richtte we onze aandacht op bijvoorbeeld een langs vliegende schildpad.
We hebben ook een nachtduik gemaakt. Al noem ik het liever een avondduik (om 20u, maar wel helemaal donker). Heel leuk en spannend om het zwarte water in te springen met je zaklampje. We zouden wellicht grote haaien en agressieve 1-meter lange vissen ontmoeten, maar die hebben we helaas gemist. Desalniettemin was het echt geweldig.
Als ik zo even alles na ga denk ik toch wel dat het duiken (zowel 's nachts als overdag) op mijn top 1 staat van mijn reis dusver.
Darwin
Lang leve de hostelkamers met airco. In Darwin, waar we via Melbourne naartoe zijn gevlogen, werden we warm ontvangen. Als een vuist sloeg de hitte in op onze reeds voorbereide gezichten. We hadden er op gerekend dat het tropische Darwin heet zou zijn, maar dit sloeg echt alles.
Na een koele nacht (airconditioning) kon onze zoektocht beginnen. Zoektocht? Jazeker. Zoektocht. We wilden hier namelijk een auto gaan kopen. Toen we in ons hostel teleurgesteld en zonder goede hoop op internet wat wilde gaan rondneuzen naar een auto, kwam er een Canadese kamergenoot met de verlossende zin: "I'm going to sell my van". Wij, zo blij als een kind, snelde meteen met hem mee naar de van.
Daar stond 'ie dan: Het gaarste busje dat we ooit hebben mogen aanschouwen. Maar we waren meteen verkocht. En zo ook het busje. Nadat we na een proefrit $1600 dollar hadden overhandigd (eerst 400 afgepingeld) was hij van ons: De Toyota Tarago uit 1983. Onze 1e auto! uitgerust met o.a. kapotte airco, lpg tank (die wel goed is gelukkig) en een heleboel campinggear. Nadat de verzekering en registratie was geregeld en wij $450 lichter wogen kon de grote reis beginnen.
Omdat het al tegen de avond begon te lopen zijn we een zandweggetje ingegaan en achter wat bomen, onzichtbaar vanaf de weg, ons kamp opgeslagen. D.w.z. onze auto op de handrem gezet! Want het enige wat je in deze wonderauto hoeft te doen is 2 banken plat en voila! Een 2-persoonsbed. De nacht was ronduit verschrikkelijk.
Terwijl je op de Highway rijdt wordt je af en toe bijna de weg afgeblazen door de roadtrains: vrachtwagens van meer dan 50 meter lang, 4 aanhangers en ruim 100 wielen. En terwijl het ene moment honderden magpieganzen opvliegen van een moerassig gebeid, staat 20 km verder een bos half in de fik! zelfs nu, in het wet season.
Van het ene National park scheuren we zo weer naar het volgende. Namelijk het Litchfield National park. Dat was nog mooier dat het Kakadu. Mooie watervallen met swimming holes waar je kon zwemmen, velden vol termietenheuvels van 10 cm tot 6 meter hoog. Het Litchfield National Park heeft het allemaal.
Onderweg zagen we een holle eucalyptusboom liggen. Uitgehold door termieten. Ook de zijtakken waren hol. En dat betekent maar 1 ding: Didgeridoo! Want dit is precies hoe ze didgeridoo's maken: uitgeholde eucalyptustakken zoeken en afzagen!
Toen was het 22 januari. Dat is niks bijzonders. Maar de dag daarna wel! Want op die mooie woensdag was deze jongen hier jarig! Een uitgebreide picknick als ontbijt en 's middags heel de omgeving uitgekamd naar een reserveband van de Red Fox (ons beige-kleurige busje).
Daarna gingen we weer verder, met flinke plassen water over de weg (floodways) en rondstuiterende kangoeroes. En helaas ook niet rondstuiterende kangoeroes. Niet alleen lagen er dode kangoeroes maar ook wilde varkens en koeien. Niet 1 koe, niet 2, maar tientallen. De roadtrains stoppen nergens voor.
Maargoed. Na bijna 3000 kilometers met de Red Fox te hebben afgelegd waren we in Broome.
Broome
Kamelen? In Australië? Ja, kamelen. In Australië. En in Broome. Elke avond bij zonsondergang sjokten ze achter elkander aan. Elk uitgerust met een verveeld kijkende tourist. Kamelen horen hier niet, er zitten er wel wat in het wild, maar die zijn hier terecht gekomen door die kolonisten.
Daarna zijn we met 4 dezelfde maat banden onder de bak weer verder gekacheld richting Karijini National Park. Na nog een mooie nacht in het wild (onder de vele sterren en tussen de stieren) kwamen we aan bij het Karijini National Park. Een gebeid met veel watervallen met swimming pools. Eindelijk konden we ook weer eens douchen (onder een waterval). We hebben in veel swimming hole's gezwommen, gesprongen van hoge rotsen en natuurlijk gezwierd aan een touw dat we ergens hadden opgedoken. Voor het eerst in een paar weken (het was ook zo heet!) hebben we flink wat afgewandeld. Onderweg een verfrissende duik nemend in de diepe pools tussen de hoge kloven. Het was een gevaarlijke wandeling, dat mag best gezegd worden. Maar wij hebben daar een dag rondgeklommen en gezwommen. Schitterend!!!
En toen ineens was het zover: de reis zat erop.
Eenmaal weer in Perth (4 maart) gingen we proberen onze auto verkopen. We hebben hem helemaal uitgeruimd, een heleboel weggegooid, opgeknapt, gepoetst en zelfs nieuwe stoelhoezen gekocht. Na een dag werken zat 'ie eruit als een juweeltje. Nu nog verkopen…We hebben al 1 beller dus met een beetje geluk zijn we dit weekend rijk (we hadden hem voor $1600,- gekocht en hebben 'm voor $2995,- op de notice boards gehangen)!
Even voor de statistieken bij te houden: Met deze geweldige auto (Want dat was het!!!!!!) hebben we in totaal 8100 kilometer afgelegd, 2 banden erdoorheen gejaagd, 1 fles brakefluid verbruikt (net of je veel moet remmen in the outback) en 1100 dollar brandstof in het milieu gesproeid (Australië heeft toch nauwelijks een ozonlaag). Het was de beste auto die we ooit hebben gekocht. Tarago: we hebben het fijn gehad samen. Good on ya! Tot ziens.
Have a good one!
