Klokslag vijf uur 's ochtends worden mijn reisgenootje Evelyn en ik opgeschrikt door het onverbiddelijke gepiep van onze reiswekker. Vandaag is de dag van het grote avontuur. Wij gaan namelijk een tour doen door de echte outback.
Bibberend staan wij op de stoep van ons hostel te wachten op onze pick-up. Als die eenmaal arriveert, nestelen wij ons voorin de bus. Onze gids heet Dom. Onderweg vermaakt hij ons verhaaltjes en domme grapjes.
We stoppen bij een klein winkeltje en tevens emoefokkerij om de nodige snacks en snuisterijen in te slaan. Het belooft een lange dag te worden, dus een snickers in de rugzak is geen overbodige luxe.
En daar gaan we weer. We toeren onder het genot van Schotse dreunende rockmuziek door een eindeloze rode vlakte die niet zo droog is als ik had verwacht. "Dat komt", vertelt Dom, "doordat er hier veel water in de grond zit. Weliswaar heel diep maar de bomen hebben wortels die tot wel vijftig meter diep kunnen reiken."
Kings Canyon
Ons doel is de Kings Canyon. Daar gaan we een drie-uur-durende-tocht door en tussen de eeuwenoude kliffen en rotsen maken. We klauteren zuchtend en steunend (weer die conditie hé) tegen een enorme berg omhoog en worden beloond met een wijds uitzicht. Aan de ene kant zien we de kloof veroorzaakt door een gigantische aardbeving miljoenen jaren geleden (the Canyon) en aan de andere kant zien we een op een natuurlijke manier uitgeslepen diepte (the Gorge).
We nuttigen onze smakelijke broodjes voor we aan de afdaling beginnen. De rotsen hebben verschillende lagen en iedere laag betreft een andere ijs eeuw. Onvoorstelbaar hoe oud dit voormalige Aboriginal gebied is. We stuiten op fossielen van schelpen wat bewijs levert voor het feit dat dit eens de bodem van de oceaan was. Daarna wandelen we langs een palmboom, een teken dat is overgebleven uit het regenwoudtijdperk.
Van al dat klimmen en ploeteren met het stralende zonnetje aan de strakblauwe hemel krijgen we het behoorlijk warm. Dus een frisse duik in de Garden of Eden is meer dan welkom. Ja, beste lezers, wij bevinden ons letterlijk in het paradijs.
Slapen in the middle of nowhere
Daarna is het tijd om brandhout te sprokkelen en drank in te slaan om onze eerste nacht midden in de outback te overleven. Onder de schrammen, maar met een fikse lading takken op het dak, scheuren we een tijdje later door de woestenij. Op een onbeduidende plek brengt Dom het busje met een nonchalant gebaar tot stilstand.
Hier in de 'middle of nowhere' gaan wij dus slapen. Er wordt snel een vuurtje aangewakkerd en we drinken gezellig op onze opgerolde swags een biertje. Na het diner wordt er nog even gitaar gepingeld en daarna duiken de meeste van ons in hun swag. Daar liggen we dan 'open en bloot' onder de sterrenhemel. Eigenlijk best comfortabel en met een schitterend uitzicht, val ik in slaap.
Voor dag en dauw worden we een paar uur later gewekt door een fris en fruitige Dom (waar haalt die man de energie vandaan?). Na een vlug ontbijtje racen we naar het Uluru- Kata Tjuta National park. Tijd voor een wandeling langs The Olgas. Het ziet er allemaal weer even prachtig uit maar waarschijnlijk moet je dat gewoon met eigen ogen zien.
Aboriginal kennis bijspijkeren
In het culturele centrum krijgen we vervolgens de tijd om onze Aboriginal kennis bij te spijkeren. Dom vertelde ons al dat de oorspronkelijke bewoners van Australië zich zonder veel geweld uit hun leefomgeving hebben laten verjagen. Dit komt doordat zij zichzelf niet zien als de eigenaren van het land maar als de bewoners. Zij zien het als hun taak om voor het land te zorgen en het te onderhouden.
Het is dus heel bruut hoe de 'blanken' hen het land afhandig hebben gemaakt. Ze hebben het gewoon gepakt en de Aboriginals konden in navolging van hun cultuur niets anders doen dan vragen of de westerlingen voorzichtig met het gebied om wilden gaan.
Uit respect voor de eerste bewoners van Australië en stiekem ook een beetje omdat het best gevaarlijk is, besluit ik om Uluru (Ayers Rock) de volgende dag niet te beklimmen.
40 dezelfde-foto's-maar-net-iets-anders
Nu maken we eerst een korte wandeling langs de gigantische hoge rots. Dom vertelt ons in welke grot in de berg de kinderen naar school gingen. Waar er gekookt werd, waar het ziekenhuis was en zelfs waar er gebaard werd.
Ons diner eten we (net als tientallen andere groepen) op het uitkijkpunt voor de zonsondergang. We zien Uluru iedere vijf minuten verkleuren. Van oranje naar grijs naar felrood. Wat mij weer 40 dezelfde-foto's-maar-net-iets-anders oplevert.
Deze nacht slapen we op een echte camping wat door een ieder erg gewaardeerd wordt. We schrobben ons bruinrode stofkleurtje van ons lijf onder een heerlijke campingdouche en roosteren marshmallows op het opgestookte vuurtje. Daarna slapen we weer lekker zorgeloos in de openlucht.
Dingo's
Dat is volgens Dom namelijk helemaal niet gevaarlijk. Je moet wel even je schoenen onder je swag verstoppen omdat de dingo's daar graag mee aan de haal gaan. "Maar die komen verder niet in de buurt, hoor!", wordt ons verzekerd. Gelukkig wist ik op dat moment niet waar ik de volgende ochtend mee geconfronteerd zou worden. Een van onze Schotse groepsgenoten heeft 's nachts namelijk wat fotootjes geschoten van de rondsnuffelende dingo's bij onze swags.
Na deze ontdekking stappen we de bus in, op weg om nu de zonsopgang van de rots te bekijken. Eerlijk gezegd stelt dit ons een beetje teleur want Uluru krijgt aan het
begin van de dag dezelfde kleuren als aan het einde van de dag. Des te leuker is later onze wandeling zonder Dom rond de rots. Iedereen van onze groep heeft besloten The Rock niet te beklimmen en stort zich op de bijna tien kilometer lange wandeling erom heen.
Aangezien wij nu geen gids hebben om ons de traditionele Aboriginalverhalen te vertellen over de inkepingen en grotten, besluiten wij onze eigen fantasie de vrije loop te laten. En zo verzinnen wij in een uur een geweldig kinderverhaal.
Maar helaas komt aan ieder verhaal een eind en met het einde van ons leerzame verhaal komt er ook een einde aan onze trip in de 'real outback'. Gelukkig wel een happy end, hopelijk reizen wij nog lang en gelukkig verder.
