Het mooiste weekend dat ik gehad heb sinds ik in Australia zit. Surfkamp! Wat een fantastisch weekend. We hadden een surfweekend geboekt met elf personen en voor onderweg hadden we genoeg drank en gezelligheid meegenomen, dus aan de heenreis kon het niet liggen. En dat deed het ook zeker niet! We zaten nog niet in de surfbus of de muziek ging aan en wij begonnen met z'n allen luidkeels mee te blèren en de alcohol stroomde op volle toeren. Daar gingen we, een lange reis van drie uur voor de boeg naar Seal Rocks. De muziek ging harder en sneller en wij begonnen nog harder en valser mee te zingen, maar minder gezellig werd het er zeker niet op.
Het weekend begon al helemaal top, en we waren er nog niet eens! Uiteindelijk aangekomen met schorre stemmetjes, kwamen we op een super mooie plaats. Een afgelegen hostel in the 'middle of nowhere', ontzettend mooi en relaxt. Toen we aankwamen was het meteen al een gezellige boel in de kantine. Dat kwam mede door ons, want we waren nog niet binnen of we stonden al op tafel te dansen. Deze avond sloten we laat, moe en dronken af. Heerlijk als je de volgende dag om half acht aan het ontbijt moet zitten.
Maar ach, ontbijten met een katertje, daar kunnen we wel tegen. Na een flink katerontbijt was het dan eindelijk zover. De surfplanken werden in de bus geladen, de strandspullen waren gepakt en daar gingen we, op weg naar het grote surfavontuur.
Aangekomen op het strand werden we in de wetsuits gehesen en begonnen we met een introductie over hoe je op het bord moet liggen, waar je op moet letten, je kent het wel. Na dat allemaal gehad te hebben moesten we ook nog even droog oefenen in het zand. En daar gingen we! De koppies werden flink ingesmeerd met factor 50 en de borden gingen het water in. Moeder oceaan is nog best sterk. Dus zo nu en dan werden we ook flink onderuit gehaald door vader golf, maar daarvan was de kater wel meteen verdronken. Langzamerhand ging het een beetje beter (met gelukkig veel goede hulp van onze stoere surfinstructeurs) en ik heb zelfs nog een paar keer weten te staan. Als je eenmaal een golf 'catched' en dan ook nog op je bord weet te staan, echt top! Wanneer de golven heel hard en groot en sterk werden bevond ik me toch liever even op het strand, wat óók heel gaaf was want we hebben een paar keer een hele zwerm dolfijnen langs zien komen. Je ziet gewoon van 30 meter afstand een school van 20 dolfijnen door de golven springen. Echt fantastisch om te zien!
Het surfen verging me niet helemaal vlekkeloos, na de eerste dag mocht ik mezelf al prijzen met twee blauwe plekken, een snee in mijn knie en spierpijn. Heerlijk zo'n wilde sport. En een zeewater dat ik heb ingeslikt! In het begin hebben we alleen in laagwater gesurft, en met de lage brekende golven meegegaan. Toen kwam meneer 'Surfdude' even met het idee dat we nu via 'the Rip' de zee in gingen peddelen en dan vanaf achter met de grote golven helemaal mee naar voren konden surfen. The Rip is een stuk waar een stroming staat die de zee in gaat, voor zwemmers is dat heel gevaarlijk, omdat je dan niet meer terug kan zwemmen, maar voor surfers dus heel praktisch omdat je zo sneller de zee op gaat. Dus dat was het idee. Tot Neptunus de zeegod het daar denk ik niet zo mee eens was, en we opeens hele hoge golven kregen! Toen was het maar beter dat we het morgen gingen proberen.
's Avonds stond er weer een geweldig feest op ons te wachten op het kamp, waar de nodige versnaperingen uiteraard weer werden genuttigd. De dag erna nog heerlijk gesurft, minder gestaan dan de dag ervoor, veel hoge golven, veel zeewater doorgeslikt, maar het was echt een topdag. Dit keer wel verder de zee op gegaan en heel veel spierpijn gekweekt. Helaas was dit de laatste dag alweer en gingen we na het surfen direct onze spullen pakken en terug naar Sydney en was alles weer kalm en normaal.
