Maartje studeerde in Melbourne en bevond zich hierdoor vlakbij één van de mooiste autoroutes van de wereld: de Great Ocean Road.
Na een aantal weken studie vond de University of Melbourne dat het tijd was voor vakantie, en ik ook. Tijd om de omgeving van Melbourne te ontdekken! Dan mag je de nabijgelegen Great Ocean Road natuurlijk niet overslaan. Maar dan niet met een afgeladen bus vol Japanners en Amerikanen, maar à la Thelma and Louise to the max met vijf meiden in een Holden Commodore! Volgens de twee eigenaressen van deze typische Aussie giga car uit 1980 voldeed de wagen aan de eisen om met trots de naam Bruce te dragen. What's in a name...
Bruce werd volgeladen met bagage, chips, koekjes en in der haast opgenomen cassettebandjes - een cd-speler had deze vintage auto natuurlijk nog niet - en togen we enthousiast richting kust.
Superlatieven
Met vijf girls on the road kun je niet anders verwachten dat het een kippenhok in de auto is. Dat was het in het begin ook zeker. Maar hoe langer we over de Great Ocean Road reden, hoe stiller we werden. Want wat was het mooi! Na elke bocht wachtte steeds een nieuwe schitterende baai, een wit strand en een blauwe oceaan omgeven door geweldig mooi beboste heuvels.
Superlatieven vlogen door de auto en kraamden we kilometers lang alleen maar kreten als 'how beautiful, amaaaazing, gorgeous, woooow!' uit. Toen hadden we het hoogtepunt van de Great Ocean Road - de Twelve Apostles - nog niet eens gezien.
Overdreven aandacht?
Van tevoren leek mij alle aandacht voor deze rotsen, die je werkelijk in iedere brochure over Australië terugziet, lichtelijk overdreven. Hoe bijzonder kunnen die - overigens maar acht - stukken steen langs de kustlijn nu zijn? Aangekomen bij de gigantische parkeerplaats vol toeristenbussen, het '12 Apostles Visitor Information Centre' en de speciaal aangelegde wandelpaden richting 'Viewing Platform', werd mijn cynisme er niet minder om.
Maar alle positieve reclame voor dit natuurschoon is wel degelijk gerechtvaardigd! De Twelve Apostles liggen er spectaculair bij en vooral tijdens zonsop- en ondergang is het uitzicht echt adembenemend.
Gaan en staan waar je wilt
Onze verdere tocht over de Great Ocean Road was heerlijk. Niet alleen de waanzinnig mooie omgeving stemde ons vrolijk en relaxed, ook de vrijheid die we met een eigen auto hadden. Zagen we daar een picknickwaardig strand? Hop, auto aan de kant, broodjes en sap eruit (na overdaad aan Cheese Twisties en Caramel Tim Tams even wat gezonders) en strekten we ons op ons privé-strand.
Waren we niet uitgekeken bij de Bay of Martyrs of was een dorpje erg gezellig en wilden we nog lang niet weg? Dan bleven we toch lekker? En toen we een mooi wildlife park zagen aangegeven, hadden we de volledige vrijheid even 50 km om te rijden om ons onder de koala's, wombats en rockwallabies te begeven.
Wijnproeven
De Great Ocean Road eindigt nabij het idyllische Port Fairy. Maar wij hadden nog niet genoeg van onze road trip en reden we door naar Adelaide om de stad en het uitgaansleven te verkennen. Vergeleken met Melbourne stelde het stappen in Adelaide niets voor... Dus stonden we de volgende dag vroeg op om in één dag terug naar huis te rijden.
Maar niet voordat we een winery in de Adelaide Hills hadden bezocht. de knul-in-opleiding achter de bar (of hoe dat in een wijnproeverij ook mag heten) vond het zeer plezant dat er vijf meiden om 11:00 zich als wijnconnaisseurs aandienden. Dus kwamen er diverse soorten - vast briljante - wijnen tevoorschijn en proeften we enthousiast. Zonder de wijn uit te spugen natuurlijk.
En dan is het toch leuk wanneer je niet achter het stuur hoeft. Gevolg van dit bezoek was dat de achterbank van de auto, inclusief mijzelf, enigszins liederlijk de reis voortzette.
Knipperende lampjes en vreemde geuren
Iets minder vrolijk was Bruce. Onze oude benzinedrinker en oliezuiper van jewelste besloot dat ruim 700 km op één dag iets te veel van het goede was en toonde dit demonstratief door rare geluiden te maken, met lampjes te knipperen en vreemde geuren uit te stoten. Bij het pompstation trokken wij als vijf meiden met een grote bak veel bekijks en kregen allerhande adviezen van Aussie blokes.
Bewust van onze onkunde op het gebied van het hoe en wat van de auto, stopten we bij een roadhouse waar bebaarde Aussies getooid in geruite, oversized bloes maar al te graag hún kunde propageerden. Na veel discussie boven de motorkap was de conclusie: zo snel mogelijk naar Melbourne terugkeren. En vooral niet stoppen aangezien er een reële kans was dat de motor niet meer wilde starten.
Met nog 350 km dwars door nauwelijks bewoond land te gaan, reden we wat minder heldhaftig als Thelma and Louise, zonder pauze terug naar Melbourne. Hier lag het einde van onze geweldig enerverende road trip, en helaas ook die van Bruce...
