Melbourne
Na onze roadtrip door New South Wales zijn we dus met de Greyhound naar Melbourne gereden. We hebben eerst zes dagen bij Ewan Randell gelogeerd (vriend die we kennen van VOC). Hij woont in een huis in de wijk Camberwell met vier andere huisgenoten. De eerste dag begon al goed, we werden getrakteerd op een echte Aussie BBQ! Melbourne is een hele gezellige stad met heeeeeel veel terrasjes en kleine cafeetjes. Het oogt een beetje Europees, dus we voelden ons er meteen thuis. Het tramstelsel hadden we dan ook meteen onder de knie. Met de tram hebben we heel Melbourne door gecruised.
Zoals we ons zelf hier in Australië aangeleerd hebben, begonnen we ons bezoek aan Melbourne bij het Visitors Centre. Daar bemachtigde Jettie maar liefst 7 verschillende walks. En aangezien ze echt een fervente wandelaar is geworden, moest Rosalie er aan geloven: er moest en zou gewandeld worden door Melbourne. De eerste walk waar we voor gekozen hebben was een wandeling door de kleine Alleys and Lanes van de stad. Heel leuk. Overal zitten dus mensen op terrasjes in kleine steegjes bij
barretjes waar soms niet meer dan 10 personen tegelijk binnen kunnen staan.
Een andere leuke walk was de Waterfront Walk. Over de bruggen van de ene kant naar de andere kant van de Yarra (de rivier die dwars door Melbourne loopt). Na ook nog eens in de Botanical Gardens op een picknick kleed met champagne en chocolade bij de open lucht bioscoop te hebben gezeten, werden we helemaal verliefd op Melbourne. Ok, Jetties favoriet blijft nog altijd wel Sydney. Het enige nadeel van het leven in Melbourne is het weer. De Melbournezen zijn er trots op: vier seizoenen in 1 dag.
Nou, wij vinden het maar onhandig!! Of je loopt met je bikini in de vrieskou, of je loopt met je oorwarmers op in de snikhitte. Maar goed, zo komen al onze kleren nog eens uit de backpack. Wat ook een hoogtepunt van onze tijd in Melbourne was, was het Grape Grazing Festival in de Yarra Valley. Feest, bandjes, dansen, eten, en veel wijn bij 25 verschillende wineries. Nadelig puntje (ook voor onze portemonnee) was dat er nu juist precies tijdens dit festival niet gedaan wordt aan wijn proeven. Als je wijn wilde drinken, dan moest je er voor betalen. Nouja, voor het proeven gaan we nog wel naar de
Barossa Valley bij Adelaide. Na zes dagen bij Ewan, zijn we naar Phillip Island gegaan. Naar de PENGUIN PARADE!!!
Het is zo schattig om te zien hoe al die mini pinguins het strand op komen (als ze uiteindelijk stoer genoeg zijn om de plagende meeuwen te trotseren). Als je naar de pinguins kijkt, vergeet je geheel dat je op een betonnen tribune met popcorn in je handen zit... tussen 250 Aziaten...
St. Kilda
Na Phillip Island zijn we weer terug gegaan naar Melbourne, maar dit keer niet naar Camberwell, maar naar het Base Hostel (het eerste echte designer hostel in Australie) in St. Kilda. St. Kilda is een hartstikke gezellige wijk aan een niet zo mooi strand. Sommige mensen vinden het maar dodgy in St. Kilda, maar wij hebben daar niks van gemerkt. We zouden het eerder trendy noemen. Er schijnt daar wel een red light district te zijn, maar ja, wij Nederlanders zijn wel wat gewend, toch? Heel leuk
was ook de St. Kilda Night Markets. Allemaal kraampjes, muziek, lichtjes, artiesten, vuurshows en op de achtergrond palmbomen en de achtbaan van het Luna Park die afstaken tegen de steeds donker wordende lucht.
We hebben het heel erg naar ons zin gehad in Melbourne, maar op 24 februari was het tijd om de stad te verlaten en het vliegtuig naar Tasmanie in te stappen. De vlucht ging erg snel. Binnen een uur en 5 minuten liepen we met een trappetje uit het vliegtuig. Het vliegveld van Hobart is klein. Grappig was dat de koffers met karretjes de aankomsthal binnen komen rijden en dat ze er dan hondjes over heen laten lopen. Je mag namelijk geen appels in smokkelen. Wat wij wel probeerden, maar wat ons helaas niet is gelukt. George Bailey (ja mensen, DE George Bailey, de bekende en zeer beroemde speler uit het Tasmaanse cricket team) kwam ons ophalen op het vliegveld. We verbleven de komende 6 dagen bij hem (en jawel, in zijn bed met heerlijk warm schaapvelletje onder het laken) en zijn huisgenoot (ook een bekende Tasmanian Tiger) in Hobart.
Nog niet eens een uur uit het vliegtuig en Jetje en Roosje zaten alweer allebei in een kayak op de River Derwent (de rivier waar Hobart aan en om ligt). Wat zijn we toch adventurous! Er schijnen daar vaak zeehonden te zitten. Rosalie (en George) beweren dat ze ze gezien hebben, maar IEDEREEN (volgens Jettie) weet dat het slechts golven waren die ze zagen. 's Avonds meteen maar het nachtleven van Hobart onveilig gemaakt.
Nou ja.... nachtleven... om 10 uur lagen we dronken en geheel knock out op het schaapvelletje. Maar ja, we stonden daar dan ook zo gezellig met het gehele Tassie Cricket team en onze steeds volle champagne glazen en tja, als je nog niks gegeten hebt, ja, dan gaat het hard. Wel hebben we deze avond, na alle champagne, onze eerste MEAT PIE gegeten!! Groot succes kunnen we jullie zeggen! Wij Nederlanders noemen dat trouwens gewoon een pasteitje, hoor!
Tasmanie
Tasmanie is echt een heel mooi eiland. Groen, veel water, kleine mensen, rood/groen/grijze huisjes, appel farms, voor Australische begrippen veel historie, bergen, prachtige stranden en heeeeeel veel wildlife. Veel in de vorm van lijkjes langs en op de weg. We kunnen het dan ook niet echt aanraden om in het pikke donker 200 km te gaan rijden over de kronkelige wegen die vol zitten met kangoeroes, wallabies, possums, wombats, tassie devils, pademelons en wie weet ook nog wel tassie tigers!
Serieus, het is gewoon een uitdaging, een soort computer spel om alle dieren te ontwijken! Port Arthur is een bijzondere plek. Het is een oude gevangenis (vanuit 1833) waar de ergste van de ergste convicts naartoe gestuurd werden. Verder is het de plek waar in 1996 een massamoord heeft plaatsgevonden. 35 Mensen zijn hier vermoord door een man die met machinegeweren om zich heen is gaan schieten. Aan de ene kant is het heel mooi en rustgevend, maar aan de andere kant weet je welke erge dingen er gebeurt zijn en geeft de plek je een naar gevoel. Dat ze hier 's avonds ghosttours
organiseren, dat begrijpen we!
Wat ook een echte aanrader is, is Wineglass Bay in het Freycinet National Park. Je kunt verschillende walks doen van een uur tot vijf uur. En aangezien Jettie er maar geen genoeg van kan krijgen, gingen wij voor de walk van 5 (!!!) uur. "Zucht", we zijn er nog moe van! Wel ontzettend mooi! Op de laatste dag zijn we op zoek gegaan naar de Tassie Devil. Wij vonden hem in een sanctuary (je ziet ze weinig in het wild). Wij vinden hem schattig!!!! Mogen we hem mee naar huis nemen??
