Mijn zus Tamara en ik hebben ons van 21 augustus tot 17 oktober 2004 laten verwennen door het prachtige Australie. Zij was er al eerder geweest en haar favoriete plek was de outback en ook ik werd betoverd door het rode zand, de droogte en vooral het indrukwekkende landschap…
Zaterdagochtend 18 september klokslag half 5; we stonden op om mee te gaan op tour. We hadden een 3-daagse tour geboekt bij Mulgas Adventures vanuit het hostel Annie's Place in Alice Springs en zouden dus maandag weer terugkomen. Om half 7 reed onze tourguide Anthony ons (een groep van zo'n 20 prs.) weg van het hostel richting de outback...
Rond 11.30 zette ik mijn voet op de eerste rode stenen van de Kings Canyon, het was bloedheet en we gingen een 3 uur durende wandeling tegemoet. Eerst moesten we een stuk omhoog klimmen waardoor we bovenaan minstens een uur nodig hadden om bij te komen maar we kregen op z'n hoogst 4 minuten want onze gids was een gozer die peper in zijn reet bleek te hebben en dus puften we er achteraan.
Vervolgens vonden de lokale vliegen het tijd om ons werkelijk helemaal gek te maken, het waren er wel 40 tegelijk die op je landden en dan vooral op je gezicht. Maar ondertussen genoot ik ontzettend van het bijzondere uitzicht, het was bijzonder om daar te lopen, je ziet altijd zoveel foto's en plaatjes en dan loop je er zelf.
Na ongeveer 1,5 uur kwamen aan bij de Garden of Eden, een meer midden in een ravijn (dit wordt daar een waterhole genoemd). Het water was steenkoud maar ik wilde toch wel wat verkoeling hebben. Ik ging helaas op een te gladde rots staan om galant in het water te glijden zoals de rest dat ook deed, maar ik sta bekend om mijn blunders en dus kon ik het weer niet laten om gewoon van de rots af te vallen en direct met mijn kont in het water te liggen.
Na deze ontzettende "grappige" actie hebben we nog 1,5 uur gewandeld en zijn we teruggegaan naar het tourbusje. We gingen op weg naar de slaapplaats van die avond en onderweg hebben we brandhout verzameld, echt back to basic zou ik zeggen. Anthony liet ons zien dat er witchetty grubs (dikke witte rupsen) in wortels van een bepaalde boom leven en heeft er 3 meegenomen om 's avonds te roosteren bij het eten...!
Op de uiteindelijke slaapplaats hebben we gezellig rond het kampvuur een hapje gegeten, het waren o.a. bruine bonen, dat is altijd geslaagd als je gewoon 3 dagen niet naar een fatsoenlijke wc kunt...! De witchetty grubs waren het dessert en ik heb het ook geproefd, moet zeggen dat het erg lekker was! In de groep zat ook een Italiaan die zijn gitaar en mondharmonica mee had en dus heeft 'ie wat muziek gespeeld. De dingo's genoten hier blijkbaar ook van want ze huilden in de verte mee met de mondharmonica, geen probleem hoor nice doggies...
Tja, en toen moesten we gaan slapen onder de sterrenhemel... iehhhh zo eng! Je sliep in een swag en daarin lag je nog in je eigen slaapzak maar alsnog had ik het gevoel dat er 37 beestjes een feestje op mijn benen aan het houden waren. Maar plotseling word je overdonderd door de te volle sterrenhemel, ik voelde me bevoorrecht dat ik onder deze miljoenen hemellichtjes in slaap mocht vallen.
's Ochtends werden we rond half 5 gewekt door Anthony die ondertussen het kampvuur alweer had aangemaakt, wat ook echt nodig was, brrrr ik had het steenkoud. Het was echt even bikkelen want je moest ongeveer binnen 1 minuut je "bedje" uit zijn, geplast hebben in een struik en je een beetje omgekleed hebben en het ergste wat je moest doen was je slaapzak oprollen en vervolgens ook je swag zo klein mogelijk maken (ongeveer 25 keer over moeten doen). Hmm tja, je gaat je dan wel even afvragen of je dit allemaal wel leuk vindt maar dat goede gevoel komt meteen terug zodra je in een warm busje zit en ondertussen de hemel rose en oranje ziet kleuren. Die ochtend zijn we naar een plek gereden waar je de zon op kon zien komen achter Ayers Rock, er zijn 2 weken in het jaar dat de zon recht achter de rots opkomt en daar zaten wij midden in. Het was zo ongelooflijk mooi!
Hierna een ontbijtje verorberd en zijn we naar Kata Tjuta gereden om een wandeling te maken door de Olga's. Deze wandeling duurde ongeveer 1,5 en dat viel nog niet mee aangezien er veel steile stukken waren en het toch wel zo'n 37 graden was. Het laatste stuk ben ik in een rap tempo gaan lopen omdat ik snel vocht nodig had en dit kon ik halen bij het tourbusje. Jeetje ik dacht dat ik er nooit zou komen, zag bijna oases en dacht werkelijk dat ik het weer voor elkaar gekregen had een compleet nieuw pad te ontdekken.
Maar nee, na vele zweetdruppels kwam ik dan toch eindelijk aan bij het busje waarna ik meteen 3 sinaasappelen in mijn mond heb gestopt, wist niet dat dit zo lekker kon zijn! Na de Olga's en een goede lunch, zijn we naar een cultureel centrum van de aboriginals gegaan. Was zeker interessant om meer van deze mensen te weten te komen, je begeeft je tenslotte toch op hun grondgebied.
Later deze middag zijn we naar een parkeerplaats gereden waar vele toeristen op af komen omdat je daar de Ayers Rock rood gloeiend kunt zien worden door de zonsondergang, hmm tja, bij ons was dit niet echt het geval maar een zonsondergang is altijd mooi. Ook meteen hier een hapje gegeten met een wijntje erbij en daarna doorgereden naar een woestijn waar we de 2e nacht gingen doorbrengen… Na nog een wijntje te hebben gedronken en een spel rond het kampvuur te hebben gespeeld zijn we weer onder de sterrenhemel in onze swag gekropen. Ik lag dit keer aan de zijkant en had steeds het gevoel dat er een dingo gezellig naast me lag te slapen wat natuurlijk niet zo was. Ik ben wel zo'n 8 x wakker geworden omdat ik dacht dat er sprinkhanen en spinnen op mij kropen, heel vermoeiend vooral als je weer om half 5 op moet!
Tamara en ik hadden de volgende morgen de eerste "call" niet gehoord en dus was iedereen al bijna klaar toen wij eruit kwamen. Dus nu moesten we al de dingen die ik vooraf noemde in een halve minuut doen, weet dan ook zeker dat ik een nieuw record heb neergezet. Met nog tandpasta op mijn gezicht ben ik het busje ingestapt om vervolgens naar Ayers Rock te rijden. Ik wilde hem niet beklimmen omdat het doodgevaarlijk is (35 mensen hebben daar hun dood gevonden) maar vooral uit respect voor de aboriginals, zij vragen namelijk de rots niet te beklimmen. Dus hebben we een mooie wandeling gemaakt rond de rots.
Toen was het tijd om terug te gaan naar het hostel, maar natuurlijk niet voordat we op kamelen hadden gereden. Op de Camelfarm mochten we namelijk allemaal een ritje maken op een kameel. Ik zat zwaar te twijfelen omdat ik deze lelijke dieren niet echt vriendelijk vond ogen maar Tamara haalde me over en dus mochten we samen op 1 kameel een ritje maken. Ook rende hij nog een stukje wat niet zo'n pretje is voor een vrouw... Er was ook een "tamme" dingo aanwezig op de boerderij die ik nog even heb geaaid.
Rond 16.30 zijn we teruggereden naar het hostel. In totaal hadden we 1500 km gereden deze dagen, echt raar want dat voelde helemaal niet zo. Ik voelde echter wel dat ik weer een stuk rijker was geworden met deze geweldige ervaring!!
