Northern Territory
Australie... hier zijn we dan!
De cultuurschok verdwijnt en maakt plaats voor een aantal aanpassingen aan het leven in Oz zoals:
* opletten voor kikkers die op je benen springen tijdens het douchen
* opletten voor kikkers in de wc
* opletten voor kangoeroes die gezellig mee komen picknicken
* opletten voor krokodillen die tijdens de wandeling liggen te zonnebaden aan de oever van de rivier
* opletten voor roofvogels die hier vliegen zoals de duiven in Belgie
* zot worden van verschrikkelijk vervelende vliegen die in je ogen, oren en mond kruipen
* wennen aan de gigantisch grote afstanden tussen de verschillende dorpen (honderden kilometers)
* genieten van de dagelijkse dertig plus temperaturen
* genieten van natuur, natuur en nog eens natuur
* Last but not least: de levenswijze van de Aussies " No worries mate!!! " En dit merkten we al meteen op onze tocht naar hier... Vliegtuig in, vliegtuig uit; eten hier, eten daar!
Vanuit Perth nemen we een binnenlandse vlucht naar Alice Springs om van daaruit verder te vliegen naar Darwin. Het weer is zo mooi en helder dat we gedurende de hele vlucht kunnen genieten van de verschillende landschappen. De luchthaven in Alice Springs is midden in de woestijn en een uur nadien vliegen we over het prachtige groen van het noorden. Bij aankomst in Darwin kunnen we genieten van een unieke zonsondergang vanuit het vliegtuig. Het lijkt of we al een groot deel van Australie gezien hebben.
Op de luchthaven van Darwin merken we meteen dat het een druk bezochte plaats is op dit tijdstip van het jaar. Voor ons zijn de eerste twee weken vooral weken van veel geregel. We hebben ons visa in orde gemaakt, een bankrekening geopend en HET belangrijkste een geweldige auto gekocht!!! Het blijkt een zeldzame auto te zijn waarvan er maar vier of vijf rondrijden in Australie. Hop met de ford falcon ex-ambulance!
Tussen al dit geregel door hebben we zeker genoten van het levendige Darwin met zijn gezellige wekelijkse marktjes op Mindil beach, de zonsondergang, de deckchair openlucht cinema, het festival van Darwin met gratis optredens én het werken als carwashers bij een autodealer.
Na dit alles besluiten we onze echte trip te starten. We komen aan in Kakadu National Park (20.000 km2 groot) en bevinden ons meteen tussen een groot deel van de lokale bevolking: kangoeroes en papegaaien. Er zijn verschillende wandelingen die ons naar de mooiste plekjes van het park leiden. Op een van deze wandelingen konden we zelfs meer dan 1 krokodil spotten. We rijden ook naar Ubirr, een klein plaatsje in het noorden van het park. Hier zijn vooral de meer dan 20.000 jaar oude rotsschillderingen van de Aboriginals een toeristische trekpleister. We pikken nog een aantal uikijkpunten mee om dan onze vijfdaagse in Kakadu af te sluiten.
Op onze weg naar Nitmiluk National Park in Katherine komen we verschillende bosbranden tegen. Dit zijn gecontroleerde branden en dienen om de bodem vruchtbaar te houden. Toch wel gek zo een vuur aansteken in zo een droog gebied. Onze eerste stop in het park is bij de Edith Falls. We trekken onze zwemkleren aan en wandelen naar boven voor een frisse duik in de pool. ZALIG! Nadien willen we het park ook eens vanuit een andere hoek bekijken dus huren we een kano voor een halve dag. We wanen ons in een waar paradijs dobberend tussen de kloven van de Katherine river.
Nu trekken we verder in de richting van Alice Springs. Het klimaat en de natuur zal zo stilaan veranderen...
The red centre
En inderdaad... het klimaat en de natuur veranderde.
Na duizenden kilometers cruisen met onze bus bereiken we ons doel, de Uluru. Op de heenweg vragen we ons verschillende keren af waarom mensen, inclusief wij, zo ver rijden voor 1 natuurverschijnsel. Bij aankomst begrijpen we het echter onmiddellijk. Wat een bizar en overweldigend iets! De omvang van de Uluru, de grootste monoliet op aarde, die oprijst uit de vlakke woestijn is enorm indrukwekkend. De rots is maar liefst 3.6 km lang, 2.4 km breed en 348 meter hoog. Je kan de grote rode rots ook beklimmen en het blijkt een prachtig uitzicht te zijn.
Wij houden onze voetjes toch schoon aan de grond, want dit is een heilige plaats voor de Aboriginals en zij vragen dan ook om de klim niet te maken. Bij het ondergaan van de zon verandert de Uluru op enkele minuten tijd verschillende keren van kleur. Enorm spectaculair en prachtig om te zien In hetzelfde National Park vinden we ook de bekende Kata Tjuta of Olga's terug. We maken een wandeling rond 1 van de grote rotskoepels. Het was werkelijk het ene plaatje na het andere. Door de omvang is het toch moeilijk om een juist beeld weer te geven. Je zou het eigenlijk zelf moeten ervaren...
Na ons bezoek aan de twee heel bekende natuurverschijnselen trekken we verder naar de Kings Canyon en het West Macdonell National Park. Gedurende enkele dagen bewonderen we verschillende kloven gevormd door een jaren durend erosieproces. Prachtig gewoon! We genieten opnieuw van het sfeertje en de rust op de bushcampings.
De grootste verwondering stond ons echter te wachten in het centrum van Alice Springs zelf. We brengen een bezoek aan de " Royal Flying Doctor Service " (RFDS) en de " school of the air ". Hier worden we beiden toch even stil van. Nu pas beseffen we dat we echt in de outback zijn en welke voor- en nadelen dit heeft voor de plaatselijke bevolking.
In het begin van de twintigste eeuw startte Jhon Flynn de RFDS. Zijn activiteiten worden nog steeds verdergezet in het originele gebouw te Alice Springs. Tijdens ons bezoek aan de RFDS merkten we meteen de herkenning op vanuit de serie. We zijn volledig overdonderd door het feit dat de serie werkelijkheid is.
Nadien volgt nog meer verbazing bij ons bezoek aan de school of the air. Vele kinderen in de outback wonen te ver van school en krijgen les via de computer. De leerkracht geeft enkele uren les per week vanuit een studio en thuis krijgen de kinderen extra ondersteuning van een Tutor. Deze taak wordt soms opgenomen door de ouders, maar in de meeste gevallen door een externe begeleider. Vaak woont deze begeleider in bij het gezin. Meestal worden ze slecht betaald omdat ze niet gediplomeerd zijn om les te geven. De school of the air noemt zich de grootste school, omdat ze +- 130 leerlingen bereiken over een gebied van 1.3 miljoen vierkante kilometer.
Na al onze interessante bezoeken maken we enkele berekeningen en komen tot de spijtige ontdekking dat ons vooropgestelde budget te snel daalt. Op zoek naar een jobke dus... Dat jobke hebben we gelukkig snel gevonden. Tot 17 september zijn we aan het werk als " Housekeepers " in het All Seasons hotel te Alice Springs. Samen met backpackers van over de hele wereld hebben we de taak om de kamers van de gasten te poetsen. Echt gezellig om verschillende mensen te ontmoeten en ondertussen nog goed betaald te worden ook!
Ook ditmaal hebben we weer geluk! We zijn juist in Alice Springs gedurende het jaarlijkse festival. ( net zoals in Darwin dus! ) We genieten van Aboriginal optredens, workshops didgeridoo, film, dans, ... Niet alledaags maar daarom zeker niet minder goed!!!
Het tropische noorden van Queensland
Na bijna drie weken werken in Alice, vertrekken we richting de Oostkust. Toch een gek gevoel ... weer een vaste stek achter laten. We zijn blij bij aankomst aan de eerste bush camping, maar hebben ook allebei een beetje heimwee naar ons `Hotel`. We denken terug aan onze werkplaats, werkmakkers en Alice Springs. Het was echt de moeite!!! Als afsluiter in Alice Springs genoten we nog van een gigantisch en grappig spectakel. De mensen houden een aantal bootraces in de droge Todd rivier. Het is een estafette waarbij je al lopend met een bootje vast zo snel mogelijk aan de overkant moet zien te geraken. De foto`s spreken voor zich...
Aan het leven `back on the road ` zijn we ook weer snel gewend. In Mount Isa houden we halt voor een dagje rust en verfrissing in het zwembad. Nadien volgen nog enkele honderden kilometers tot de Oostkust. Het passeren van de dorpjes met 1 tot 10 huizen blijft grappig.
Onze tocht aan de Oostkust starten we in het tropische noorden. We rijden tot aan Cape Tribulation waar we meteen versteld staan van de pracht van het tropische regenwoud. Het lijkt wel een sprookje! Het regenwoud reikt tot aan de zee en er zijn kokosnoten in overvloed. `s Avonds worden we verrast door een serieuze regenbui. Heel de nacht blijft het hard waaien en regenen. Toch wel spannend op een plaats waar regelmatig tropische stormen en soms zelfs orkanen passeren. Wanneer we onze trip verder zetten, zien we ook duidelijk de gevolgen van zo`n orkaan.
Zes maanden geleden trof de orkaan Larry de regio rond Cairns. Nog steeds is de schade aan huizen, natuur en landbouw zichtbaar. Daken en voorgevels ontbreken, een groot deel van de oogst is mislukt en verschillende nationale parken zijn nog ontoegankelijk. Het enige voordeel is dat het voor ons de keuze uit het toeristische overaanbod al iets makkelijker maakt.
We bezoeken een aantal parken, genieten van enkele korte wandelingen, zwemmen in de heldere pools van knappe watervallen en relaxen met een boekje aan het strand.
Kortom... alles verloopt naar wens!
We zetten onze reis momenteel verder richting Brisbane, waar we binnen twee weken de mams en paps van Katrijn verwachten. We kijken er al naar uit!
Whitsundays
Nog 1300 kilometer en we bereiken Brisbane. Nog 1300 kilometer om heel veel knappe dingen te zien.
We passeren ontzettend vele Nationale Parken en eilanden die allemaal weer net iets anders te bieden hebben.
Een van de eilanden die we zeker niet willen missen, zijn de Whitsundays; een eilandengroep van 74 eilanden te midden van het great barrier reef. Op de weg daarheen rijden we honderden kilometers door landbouwgebied. De belangrijkste bronnen van inkomst zijn hier de suikerteelt, vee, groenten en tropisch fruit. Regelmatig staan er fruitstalletjes naast de weg. We kiezen er een gezellig uit om wat vers fruit te kopen. De ideale verfrissing bij een warme dag.
Aangekomen in Airlie beach, een goede vertrekplaats voor de Whitsundays, gaan we onmiddellijk op zoek naar een goede deal. Wij besluiten om uit te varen met de 'New Horizon', een zeilboot die ons gedurende drie dagen en twee nachten op enkele van de prachtige eilanden brengt. Met een groep van 32 backpackers uit verschillende landen vertrekken we in de namiddag richting onze eerste slaapplaats, een baai waar de zee rustig is. Ideaal om bij een uitgebreide maaltijd en een glaasje wijn de groep beter te leren kennen.
's Morgens om 5 uur zet de bemanning koers richting Whiteheaven beach. Dit strand wordt een van de mooiste, al dan niet het mooiste, van de wereld genoemd. EN TERECHT!!! Zalig gewoon! Het water is appelblauwzeegroen, het strand is super wit en het zand is er zo fijn als bloem. Het lijkt wel een postkaartje! Wat je te zien krijgt valt nog niet bijna te omschrijven. Hiervoor moet je de foto's zien!
Na dit prachtige begin van de dag varen we naar het meest noordelijke punt van het eiland om er het reef te verkennen. Iedereen, behalve Tom met zijn klote astma, heeft er de kans om al duikend het prachtige reef te verkennen. Niet gertreurd ... tijdens het snorkelen zie je ook echt veel. We genieten van het prachtige leven onder water. Ieder visje heeft zijn eigen plekje in het koraal.
Terwijl we 's avonds op het dek liederen zingen, horen we plots iets in het water. Op nog geen meter van de boot genieten twee dolfijnen mee van ons gezang. Wat een pracht van een dier, zo elegant!
En ook de volgende dag hebben we geluk. Op onze terugweg naar Airlie beach krijgen we het meest geweldige te zien. Een jonge walvis amuseert zich te pletter op een mooi afstandje van onze boot. Water opblazen, duiken vanuit het water en zich laten vallen op zijn zij. Alles erop en eraan! Magnifiek!!! Een betere afsluiter konden we ons niet inbeelden.
Nog heel wat kilometers te gaan. We krijgen maar niet genoeg van alle dieren in het wild, dus rijden we naar Tin Can Bay, een klein kustplaatsje waar de dolfijnen uit je hand komen eten. Onderweg komen we al negen kangoeroes tegen en zoals beloofd zien we ook dolfijnen. Een mevrouw steekt haar vingers in het water en onmiddellijk zwemt een dolfijn vlak bij haar. We mogen met onze voeten in het water en als de dolfijn wil, snuffelt hij aan je hand.
Nadien rijden we naar het Noosa National Park. Hier zouden we Koala's kunnen spotten. En inderdaad ... we parkeren de auto en zien er al meteen twee. Spijtig genoeg blijft het daarbij.
Momenteel zijn we in Brisbane. We wachten vol spanning! Vanaf morgen zetten we onze tocht verder met z'n vieren.
Brisbane - Melbourne
4500 kilometer rijden op drie weken? Niet te doen!!! Toch wel...
We starten onze trip met z'n vieren in Brisbane. Omdat we Herman en Ria zoveel mogelijk willen laten zien van Australie, trekken we de volgende dag meteen 300 kilometer naar het noorden. Niet direct in de richting van Melbourne, maar enkele knappe natuurverschijnselen en het mooie weer kunnen we niet links laten liggen.
Op Fraser Island worden we goed door elkaar geschud. Met een 4x4 bus toeren we de hele dag rond op het grootste zandeiland van de wereld. Hier is werkelijk geen enkele verharde weg te vinden. Wat we te zien krijgen is zeer verrassend: regenwoud te midden van een grote zandvlakte en verschillende meren met kristalhelder water gelegen boven de zeespiegel.
Ook ontzettend indrukwekkend zijn de vele walvissen die in de baai van Fraser Island met hun pasgeboren jongen spelen. Van op een boot kunnen we dit spectakel wel van heel dichtbij bekijken.
Een moederwalvis en haar kleintje zwemmen op ongeveer een halve meter en zelfs onder de boot door. Een volwassen 'Humpback whale' kan wel tot 16 meter lang worden en tot 40 ton wegen. Begin oktober, wanneer de jongen voldoende vet hebben, trekken de walvissen terug naar het poolgebied. Wat een geluk dat we dit konden zien!!!
Een paar honderd kilometer verder wagen Herman en Tom zich ook in het water. Geen walvissen hier, maar wel het prachtige uiteinde van het Great Barrier reef. Na een helse boottocht van 1.5 uur op golven van enkele meters hoog varen ze binnen in het lagoon van Lady Musgrave Island. Hier genieten ze de hele dag van het prachtige eiland en het zeer kleurige koraal er omheen.
Na een weekje arriveren we terug in Brisbane waar we onze verdere tocht tot Melbourne plannen. De eerste stranden ten zuiden van Brisbane, wat hier de 'Gold Coast' wordt genoemd, leek ons bij aanvang meer op Blankenberge. Te veel appartementen, te veel volk... te druk. Gelukkig heeft de Gold Coast meer te bieden. In Byron Bay heerst een gezellig sfeertje en wordt de kustlijn niet verbrod door het toerisme. We maken er een knappe strandwandeling tot aan de vuurtoren, het meest oostelijke punt van het vasteland van Oz.
Nadien besluiten we het binnenland te verkennen. We rijden uren door het mooie heuvellandschap en passeren verschillende kleine dorpen. In 1 van deze kleine dorpjes, Drake ook wel 'Heaven on earth' genoemd, vinden we 's avonds een slaapplaats op de parking van een echte pub. We wanen ons net in een cowboy-movie!
Vroeg in de morgen verlaten we Drake in de hoop wat kangoeroes te spotten. Dit wordt het begin van een bijna onmogelijke opdracht voor Ria. Al vlug lijkt een extra cursus 'hoe spot ik kangoeroes' nodig te zijn. Gelukkig vinden we het pracht plaatsje Pebbly beach waar wel 20 kangoeroes heen en weer springen op het strand. We bevinden ons weer net in een sprookje, te ideaal!
Volledig tot rust gekomen, durven we het aan de voorsteden van Sydney in te rijden op zoek naar een camping. Dit blijkt niet zo eenvoudig te zijn: campingplaatsen zijn schaars, volzet of al gesloten wanneer wij arriveren. Na enkele uren belanden we met z'n vieren in een motelkamer in Liverpool. Van hieruit nemen we de trein naar de stad.
We starten ons bezoek met een wandeling door het oude stadsgedeelte. Het zonnetje schijnt en het is heerlijk rustig in de stad. We zijn enorm aangenaam verrast. De wandeling in het oude deel gaat over in het nieuwe deel. Mooie oude gebouwen worden in de schaduw gezet door de nieuwe hotels, appartementen enz. De Harbour Bridge en het operah house zijn prachtig. De architect hiervan is een straffe kerel.
Niet ver ten westen van Sydney ligt het Blue Mountains National Park. Te midden hiervan loopt de drukke verbindingsweg tussen Canberra en Sydney. Zo hebben we niet meteen de indruk in een N.P. te zijn, maar wanneer we even afwijken is de natuur echt mooi. Aan de meest gekende plaats, de 'Three Sisters' , maken we een wandeling met steile afdalingen langs de rotsen. Het uitzicht is magnifiek!!!
We laten de Blue Mountains achter ons en rijden verder door het binnenland. Hier valt het dorre landschap echt op. Het is nog maar lente en er heerst al een enorme droogte. Als het niet vlug veel gaat regenen, wordt de zomer een ramp voor de mensen hier. 's Avonds beleeft Ria de schrik van haar leven op de bushcamping. Wanneer ze een plasje maakt naast de bus, zit ze plots oog in oog met een vos. Ria speelt deze scene graag en goed na. Vraag haar gerust voor meer uitleg!!!
Na een tijdje passeren we alweer een grens, 'Welcome to Victoria!'. Omwille van registratieproblemen in het noorden heeft onze auto in deze staat een nieuwe plaat gekregen. Alles in orde nu voor de verdere trip!
Fier met onze nieuwe plaat rijden we naar Raymond Island, een plaats waar we koala's kunnen zien. Hier moeten echt veel koala's leven, want we zien er de een na de ander. Echt schattig! Stilletjes aan naderen we Melbourne, het eindpunt voor Herman en Ria. We bezoeken er nog enkele N.P.'s en de stad. En dan is het moment daar om terug afscheid te nemen na drie gezellige weken. We hebben er echt van genoten!
Het is raar en een beetje stilletjes met z'n tweetjes. Ach ja, nog 6 weken zoveel mogelijk genieten en dan...
Great Ocean Road en South Australia
Genieten doen we nog steeds! Hoe kan het ook anders…
Onze volgende rit zou een van de mooiste routes langs de kust zijn in Oz; de alom gekende "Great Ocean Road". Zalige stranden worden er afgewisseld met steile kliffen en ongerepte natuur. Veel hiervan kunnen we bewonderen vanuit onze bus. Als we dan toch onze benen eens willen strekken, moeten we natuurlijk nog steeds goed opletten. We zagen het beide te laat, maaar op nog geeen vijf centimeter na trapt Katrijn op een slang. We springen in paniek weg! Gelukkig schrikt de slang ook en verdwijnt tussen ons door de varens in. BAH!
Omdat we willen weten wat voor een slang we gezien hebben, doen we navraag in het dorp. Het blijkt dus duidelijk te gaan om een "Tigersnake", een zeer giftige en agressieve slang die tot 2 meter kan worden. Gelukkig was deze slang niet zo groot en gelukkig was deze slang niet zo aggressief! We hadden er al veel van gehoord, maar dit was wel net iets te close! Dank aan onze engelbewaarder!!!
Wanneer we een beetje tot rust gekomen zijn, houden we halt aan de "Twaalf Apostelen". Dit is wel echt een mooi plaatsje op de great ocean road. Het water zoekt zich een weg tussen rotsen en zand. Momenteel staan er nog zeven zandrotsen rechtop in het water. Wat er met de andere vijf gebeurd is???
In South Australia staan weer heel wat nieuwe dingen op ons te wachten. Het "Blue Lake" in Mount Gambier is meteen een gek verschijnsel. Het water van dit meer kleurt vanaf november tot maart diep blauw. De oorzaak hiervan blijft een raadsel. Het is wel echt knap om te zien! In deze omgeving, waar ooit veel vulkanen actief waren, zijn ook enkele grotten. De "Tantanola Cave" is een kleine maar magnifieke grot en dus zeker een bezoekje waard!
Wanneer we de kust opnieuw bereiken, merken we een duidelijk verschil met wat we al eerder gezien hebben. In plaats van steile kliffen zien we uitgestrekte groene duinen en verlaten stranden. Op een van deze stranden brengen we een nachtje door. Het water van de zee is er zo rustig. Er zijn niet eens golven! Wanneer we 's morgens ons bed uit springen, worden we vergezeld door twee dolfijnen. ZALIG!!!
Alvorens we de stad Adelaide bezoeken, brengen we enkele dagen door bij Ray en Tish. We ontmoetten dit gezellige koppel(+- 50 jaar) in augustus op een bush camping. We burten gezellig bij, schuiven onze voetjes mee onder tafel, drinken enkele biertjes, gaan naar het rock 'n roll festival in het dorp en slapen in de voortuin. Ideaal!
Na ons bezoek aan Adelaide staan we terug midden in de outback. De grote steden en winkelcentra zijn plots verdwenen. Het is weer echt de moeite! We rijden uren door de prachtige velden. In het "Flinders Rangers National Park" zien we voor het eerst vele emu's en ook een gigantisch grote red kangoeroe! Volgens de weesrvoorspellingen zou de temperatuur hier in het binnenland de komende dagen oplopen tot 38 graden. We besluiten verfrissing te zoeken aan de kust. Enkele dagen later is het ook hier bijna 40 graden. Te warm!
Hopelijk krijgt de auto geen last van de warmte gedurende de oversteek naar West Australia, want de laatste weken vertoont hij toch wat mankementjes! Wij zijn klaar voor de laaste duizenden kilometers richting Perth!
Nullarbor en South-west Australia
Zes maanden kunnen toch snel voorbij vliegen...
Onze laatste grote oversteek is echt een specialleke. Om van South Australia naar Western Australia te geraken, is er maar 1 oplossing: de "nullarbor plain" oversteken. Nullarbor betekent geen bomen (nul-arbor). En dit kunnen we beamen. Want zodra we het laatste dorpje in South Australia verlaten, zijn we direct ... nergens. We rijden honderden kilometers in een kale vlakte en slechts af en toe zien we een huis met een tankstation.
Stel je voor: je vertrekt in Amsterdam en het eerste huis dat je tegenkomt is in de buurt van Parijs. Dit is dan ook meteen de reden waarom weinig mensen van Oz Belgie weten liggen. Als we dan nog vertellen met hoeveel mensen we op die kleine opppervlakte wonen, vallen ze hier helemaal omver. Wat de nullarbor nog speciaal maakt, is dat je kilometers lang op de rand rijdt van een 90 meter diepe klif. Onder deze weg bevindt zich het grootste grottenstelsel van de wereld.
Nadien cruisen we over de "90 mile straight" of de langste baan van Oz zonder bochten. We houden ons hier bezig met een "death-kangoeroe-count". We tellen maar liefst 326 verongelukte kangoeroes. Gelukkig zien we er ook enkele levende rondspringen! Na een 2000 kilometer komen we terug een beetje in de bewoonde wereld terecht.
Het zuidwesten van Oz wordt gekenmerkt door veel groen en mooie stranden. In Albany zijn vooral de "gap" en de "Natural bridge" een bezoekje waard. We maken ook een tree-top walk. Een constructie laat ons toe tot in de toppen van de gigantische bomen te wandelen. Zeker eens iets anders!
We genieten van de laatse kilometers in onze bus, want Perth is in zicht. In deze stad proberen we onze bus te verkopen. Een toch wel pijnlijke zaak... We vinden er vele mensen met interesse. En na een week proberen, verkopen we de auto op een "car-market" voor een goed prijsje. Dit alles toch met een dubbel gevoel. We zijn uiteraard blij dat de auto goed verkocht is, maar ons huis is er niet meer!
De laatste week brengen we door in onze tent op een camping nabij Perth. We leren de mensen al goed kennen en voelen ons ook hier al wat thuis. We hebben zelfs de kerstman al ontmoet tijdens de kerstzangavond. Hij had deze keer zijn zomers pakje aan. GRAPPIG! Het blijft gek voor ons: 30 graden en kerstmis opkomst. Voor de echte kerstsfeer zullen we toch naar Belgie moeten!
Na zes maanden samen rondtrekken, zijn wij het reizen nog lang niet moe. Toch kijken we er zeker naar uit om terug naar Belgie te vliegen en hopen ook daar weer snel te wennen aan alles. Al weten we dat we warm ontvangen zullen worden, het zal toch af en toe ferm "koud" zijn!
