Australische afstanden
Het is nét licht als we Alice Springs verlaten. Daar gaan we dan: 1519 kilometer tot Adelaide, over dezelfde Stuart Highway. De wegwijzers geven alleen deze twee plaatsen aan. Australiërs staan vaak versteld van het feit dat je in Europa in één dag drie verschillende landen kunt bezoeken. Hun perceptie van afstanden is totaal anders.
Dit is ook niet gek, want Down Under beslaat een oppervlakte groter dan ons hele continent. Als mensen tien uur rijden van Sydney wonen, dan ligt deze wereldstad `just down the road’ of `just around the corner’. Als Nederlander kan ik het maar nauwelijks bevatten dat ik nu op het punt sta om dagenlang door de outback te rijden, zonder ook maar één boom of wat dan ook op de aardbol te zien. De weg voor ons is leeg. Er is hier nog verrassend veel vegetatie en meer bergen dan verwacht. Ik mag genieten van een prachtig kleurenpalet: een donkerblauwe lucht die afsteekt tegen het grijze wegdek, het goudgeel van de berg en het rode woestijnzand langs de kant. Het passeren van af en toe een road train het plaatje compleet.
Druppels regen op de voorruit is echter iets wat je niet zou verwachten, aangezien de jaarlijkse hoeveelheid neerslag niet boven de 286 millimeter komt. We passeren dan weliswaar wat bruggen, maar de rivierbeddingen staan volledig droog. Ook zijn er enkele plekken waar de echte avonturiers hun kamp hebben opgezet. Ik staar naar... Ja, naar wat eigenlijk? Een weg, uitgestrekte vlaktes tot aan de horizon met wat schamele struikjes tussen het rode zand. Aan de horizon blijven de bergtoppen nog even zichtbaar, maar verdwijnen dan ook. En dan te bedenken dat dit landschap voorbij die horizon nog duizenden kilometers hetzelfde blijft. Oneindig en immens. Nergens anders ter wereld beleef je dit avontuur.
De eerste topbestemming is Kings Canyon. Als we bij de magische kloof aankomen, regent het pijpenstelen. Maar niets is ons te gek, dus we gaan ervoor: eerst een steile klim en daarna een stevige wandeling van 6.0 kilometer over rotsen en door de Garden of Eden. Als we de volgende ochtend weer onderweg zijn, doet een waterig zonnetje zijn best en er ontstaan stukken lieflijke, babyblauwe hemel. Een groot contrast met de wildernis van de lichtgroene vegetatie. Het is een goede voorbode voor de grootste highlight van deze dag. Ineens vangen mijn ogen de échte Ayers Rock.
Een felle oranje kleur schittert aan de horizon. De twinkeling schiet in mijn ogen. Dit is die wereldberoemde, magische rots midden in het immense land. De rots wordt steeds groter en indrukwekkender. Aan de voet voel ik me héél klein. Met stevige passen begin ik te lopen. De 10.6 kilometer lange Base Walk begint op aanraakafstand van de rots. Ik wandel door, langs de lange zijde over het rode zandpad, over de vlakte met woestijnplanten. Rechts ligt, enkele tientallen meters van me vandaan, de hoge rots. Elke hoek van Uluru is weer anders, en de kleuren van het rode steen veranderen minstens even snel mee. Een trots en zeer voldaan gevoel overheerst als ik rond ben.
Op dag drie is het tijd voor hoogtepunt drie. Kata Tjuta bestaat uit 36 koepelvormige rotsen. De Valley of the Winds maakt zijn naam waar. De wind geeft me een stevige begroeting. Na de afdaling en de vallei volgt weer de klim. De feloranje rotsen en daarboven de felblauwe lucht zijn het plaatje. De plekken waar de Aboriginals ceremonies houden brengen deze plek tot leven. Een flinke klim recht tegen de koepel op wordt beloond met een schilderachtig uitzicht tussen twee rotsen door. Even verderop eindigt een riviertje bij een waterval, uitmondend in een kleine waterpoel.
Na ook deze 7.4 kilometer vertelt mijn lichaam me dat het rust verdient. Mijn spieren zijn pijnlijk en vermoeid. Het is genoeg. Niet alleen qua rijden, maar ook wat betreft lopen is vanaf nu niets meer ver na 24 kilometer of wellicht meer in drie dagen. Ik lijk niet meer op te kijken van welke afstand of reistijd dan ook. Word ik nu ook zo’n Aussie die haar hand niet omdraait voor urenlange reizen door Nederland en omstreken’?
Over Nathalie
Nathalie Beersma (1992) had als grote ambitie om stage te lopen in een metropool zo ver weg mogelijk. Deze droom heeft ze verwezenlijkt toen ze in 2013, in het tweede jaar van haar studie Functiegericht Toerisme en Recreatie, stage ging lopen in Adelaide.
Door haar bestemmingsanalyse wist ze al snel alle bekende en minder bekende plekken Down Under te benoemen. Halverwege de stage besloot ze zelf haar droomreis te creëren, zodat ze het met eigen ogen kon zien. Vier dagen na haar laatste stagedag begon ze aan dit avontuur. Van de uitgestrekte rode woestijn, naar groene bossen en een betoverende gouden kust met kaarsrechte kliffen. Gevolgd door wereldsteden vol culturele bezienswaardigheden en ten slotte de wonderlijke onderwater wereld en het tropisch regenwoud in het uiterste noordoosten.
Het werd een reis die haar persoonlijkheid heeft veranderd. Met de Twelve Apostles die voor altijd in een plek in haar hart hebben veroverd. In haar columns is te lezen wat Aussie met Nathalie heeft gedaan.`Travel the world and let the world change you.’
