Dancing in the rain met David Guetta
Waar ik de afgelopen weken niet uitgepraat raakte over het mooie weer (zoals een echte Nederlander betaamt), was ik daar vrijdag absoluut niet over te spreken. Het was namelijk oerhollandsch; grijs, grauw en non-stop regen. De Lonely Planet had mij beloofd dat dit soort druilerige dagen hier nooit zouden voorkomen… Daar had ik voor vertrek natuurlijk nog enorm over opgeschept tegen de achterblijvers. Vrijdag kreeg ik echter het deksel op m'n neus: het was een dag vol regen, regen en nog eens regen. Bah.
Een kleine meevaller was dat ik toch al een dag binnenshuis had gepland. Het was namelijk vrijdag, oftewel poetsdag. Ik kan het namelijk niet aan mijzelf, laat staan aan mijn vriend, verkopen om een driedaagse werkweek te combineren met louter chillen en vervolgens 200 euro per maand uit te geven aan een schoonmaakster. Om die reden neem ik elke vrijdag het hele huis onder handen, gewapend met schuursponsjes, stofzuiger, microvezeldoek en een heuse mob. Met het schoner worden van het huis, wordt mijn humeur grauwer en grauwer. Ik heb namelijk een enorme hekel aan schoonmaken. Net als aan afwassen. Dat haat ik ook. En laat het nou net zo zijn dat we hier, naast het gebrek aan onze lieve Filipijnse schoonmaker, ook geen afwasmachine hebben. Nee, ons leven gaat niet over rozen. We moeten eigenlijk ontzettend afzien hier.
Gelukkig was op zaterdag zowel mijn humeur als het weer ietwat opgeklaard en konden we lekker buiten spelen. En dat kwam goed uit, want we gingen met een paar vrienden (ik hoop dat ze mij ook zo zouden omschrijven) naar een dance festival in Perth. De line-up was ons totaal onbekend, behalve dan de hoofdact, te weten David Guetta. Het festival was van 12.00 tot 22.00, ideaal voor mensen zoals ik, die na 22.00 niets meer waard zijn.
Na iets te lang van een fijne bbq-lunch te hebben genoten, arriveerden we fashionably late om 17.00. Het was duidelijk dat de rest van de festivalgangers al wel een aantal party-uren achter de kiezen had (letterlijk en figuurlijk): bijna iedereen was al compleet de weg kwijt. Het gros van de aanwezigen was achttien, had een mouwloos shirt of een naveltruitje aan, zat onder de tattoo's en de drugs. Deze types worden hier ook wel 'Cashed-Up Bogans' genoemd; jonge aso's met teveel geld, dat wordt uitgegeven aan auto's, spieren, bier en drugs. Echt gezellige types dus. Gelukkig zagen wij er zo braaf en daarmee oninteressant uit, dat ze ons volledig links lieten liggen. Ideaal.
De muziek werd hoe later hoe beter en het optreden van David Guetta was erg gaaf. Compleet met ingenieuze lichtshow, rookpluimen en enorme confetti-kanonnen. De Fransoos liet de muziek voor zich spreken en liet alleen op het eind even van zich horen met een 'Zenk joe veery mutsj!'. Ik had verwacht dat 's werelds beste DJ een aardig woordje over de grens zou spreken, maar dat valt dus vies tegen. Maar draaien kan hij wel, iedereen ging echt compleet uit z'n dak. Dus beste David: zenk joe veery mutsj toe, wie lof joe!
Over Eva
Zonder er ooit te zijn geweest, had Eva Derksen (1982) van jongs af aan de droom om ooit in Australië te wonen. Ze had visioenen van dat land als paradijs op aarde, waar uitsluitend relaxte mensen wonen, de zon altijd schijnt, waar je zonder inspanning in een surf babe verandert en waar alles gewoonweg beter is.
Begin 2012 kwam deze droom uit, toen haar vriend de kans kreeg om voor een jaar in Perth te werken. Zonder er ook maar een seconde over na te hoeven denken, zegde Eva haar baan op en reisde met hem mee naar de Westkust van Australië.
Na het regelen van een appartement, een auto en een baan, is de tijd aangebroken om te genieten van alles wat het land te bieden heeft: eindeloze zandstranden, waanzinnige roadtrips, de heerlijke Aziatische keuken, openbare bbq's, perfecte surfgolven en een overweldigende diversiteit aan wildlife.
Tussen het genieten en parttime werken door, probeert Eva ook nog haar dertigersdilemma op te lossen. Wat wil ze nou echt gaan doen, later als ze groot is? Misschien is dat wel 'iets met schrijven', aangezien ze tijdens hetuitvoerigverslag uitbrengen aan het thuisfront via haar blog, haar passie daarvoor herontdekt. Met veel plezier schrijft Eva ook voor australie.nl over leven aan de Westkust.
