De wekelijkse boodschappen
De herfst is begonnen in Australië. Dat betekent niet dat we gelijk allemaal met jassen en sjaals om lopen, net als in Nederland. Gelukkig zijn de dagen nog warm en worden de nachten geleidelijk aan koeler. Deze week wordt het nog laag in de dertig graden en dat is toch niet slecht om de eerste week van de herfst mee te beginnen!
Boodschappen doen... Het moet iedere week weer en het is niet een van mijn favoriete bezigheden. Het begint al met een plek vinden om te parkeren zo VER mogelijk weg van alle grote auto's hier waarvan de deuren niet normaal open kunnen in de kleine parkeer plekken. Kinderen gooien de deuren open om vervolgens een deuk in jouw deur achter te laten (overigens niet alleen kinderen, volwassenen geven er hier ook niet al te veel om). En dan moet je ook nog door een drukke winkel heen en in de rij staan. Je bent zo anderhalf tot twee uur van je tijd kwijt. In Nederland woonden we boven een winkelcentrum en hoefden we niet naar een winkelcentrum te rijden om boodschappen te doen. Uiteraard heb je wel de herrie van een winkelcentrum, met name in het weekend, maar het was toch wel handig om gewoon naar beneden te kunnen lopen als je wat nodig had.
Sinds een week of drie laten we de boodschappen thuisbezorgen door de Coles (kan ook door Woolworths, Woollies in de volksmond). Tot nu toe gaat dit echt super! Je geeft een timeframe aan van twee uur waarin je je boodschappen bezorgd wil hebben en dit is vooralsnog iedere keer goed gegaan. Je kan aanvinken of je een vervangend product wil, mochten ze niet hebben wat je hebt geselecteerd. Dit wordt dan vervangen door een soortgelijk product. Mocht dit nou duurder zijn dan krijg je het toch voor de goedkopere prijs. Dit voordeel heb je niet als je het zelf in de winkel koop, maar een nadeel is dat je niet zelf kan aangeven waarvoor het vervangen moet worden mocht het product wat je wil niet op voorraad zijn. Ook drank kan je bijbestellen bij je online bestelling.
Alles wordt in tasjes bezorgd (en die tassen zitten weer in kratten die ze voor je uitladen in de keuken). In de winkel zelf wordt hier ook alles ingepakt in tasjes. Voor de milieu bewuste mensen onder ons: de tasjes zijn recyclebaar en deze kan je zelf bij de Coles winkels in een speciale container gooien, zodat er weer nieuwe tasjes van gemaakt kunnen worden. Of, als je je boodschappen thuis laat bezorgen, kan je de tasjes van deze week meegeven aan de bezorger tijdens de volgende levering.
De eerste keer werd alles netjes in de keuken gebracht en alle ‘spelregels’ uitgelegd. Bij de eerste bezorging hoef je ook geen bezorgkosten te betalen, wat vervolgens weer negen dollar scheelt! Op woensdagen je boodschappen laten bezorgen is de gehele dag gratis, al moet je dan wel je bestelling invoeren op zondag.
De tweede keer werd de bestelling bezorgd door een vrouwelijke medewerkster van Coles. Ik deed de deur open en zij zei: “Your order is here. I will leave it outside.” Dus ik zei (in het Engels uiteraard): “Nou, als je het naar de keuken zou kunnen brengen dan zou dat wel fijn zijn.” Er staat immers op de website van Coles dat ze het brengen ‘to your benchtop’ en die is toch echt in mijn keuken en niet bij de voordeur. Ik hoop dat dit een ‘one off’ was. Toen ik haar aanbood om mee te helpen de tassen naar de keuken te brengen kon het ineens wel. De derde keer ging alles echter weer prima, alhoewel de mayonaisse toen ontbrak (daar heb ik inmiddels een bon voor gekregen via de e-mail, waardoor ik de zes dollar daarvoor terugkrijg) en er zat een zak chips en een zakje kruiden bij die NIET op mijn lijstje stonden. Nu fingers crossed dat het goed blijft gaan.
Over Chantal
Toen Chantal (1985) 14 jaar oud was verhuisde haar vader naar Australië. Na er drie keer op vakantie te zijn geweest, werd ze verliefd op het land Down Under. Haar partner Leon was net zo enthousiast en samen regelden ze een visum. Na 2,5 jaar wachten op dat felbegeerde stickertje in het paspoort was het dan eindelijk zo ver. In april 2010 verhuisden ze samen naar het land van de Aussies.
Na eerst een paar maanden bij familie in Rockingham te hebben gewoond, kocht Chantal samen met haar partner in 2011 een splinternieuw huis in Baldivis. Dit is een stadje dat op drie kwartier rijden van Perth ligt. Beiden zijn ze nu werkzaam in Perth CBD, zij als secretaresse in de mijnbouw en hij als ingenieur in olie en gas.
Geniet van Chantal’s verhalen over het leven aan de andere kant van de wereld. She’s living the Australian dream!
