Manta Ray surf
Surfen is een kunst op zich. De eerste keer dat ik op een surfboard lag was jaren geleden in Costa Rica. Ik zeg lag, want van staan is het nooit gekomen.
Niet dat ik mijzelf als getalenteerd surf babe had voorgesteld hoor, maar eenmaal in het water slaat de paniek lichtelijk toe.
Toch geef ik niet snel op. Australie heeft prachtige stranden en geweldige surf golven. Een vriendin van ons rent bijna dagelijks de zee in en komt altijd vol energie terug het strand op.
Zij spoort ons aan om het ook eens te proberen op een van haar surfboards. Terwijl ik uitkijk over de zee, voel ik kriebels opkomen in mijn onderbuik. Ik sta heel stoer te
doen, zo met het surfboard onder mijn arm. Het regent een beetje, maar koud is het niet. Het water is wilder dan ik had gehoopt van tevoren. Het is ontzettend zout en dat prikt in
mijn neus en ogen. Ik steek mijn armen in het water en probeer te peddelen. Vanaf het strand zag dat er behoorlijk amateuristisch uit ben ik bang.
Ik lig op mijn borst, heb mijn ogen gericht op de golven en probeer mijzelf op te pushen op het board. Mijn armspieren ondersteunen mijn schouders helaas niet en ik glijdt de zee in.
Daarna probeer ik het een paar keer opnieuw. Het staan is helaas niet gelukt, maar ik merk dat het energie geeft! Met een grote glimlach op mijn gezicht ga ik uitgeput in het zand zitten.
Nu is mijn vriend aan de beurt. Met een sierlijke zwaai gooit hij zijn lange haar over zijn schouder en trekt een cool sprintje richting zee. Vanaf de kant zie ik hem al vrij snel rechtop
op het surf board staan. Hij trotseert de golven in zijn allereerste poging ooit! Terwijl ik aan het praten ben met onze vriendin op het strand komt hij opeens uit het water
gesneld. Zijn ogen stralen, maar ik zie paniek op zijn gezicht. Terwijl hij de golven aan het trotseren was, werd het water onder hem opeens heel donker. Het donkere ding bewoog
ook nog. Het blijkt een enorm grote Manta Ray te zijn geweest!
Over Robin
In juni 2017 is Robin samen met haar vriend Mitch, met een Working Holiday visum op zak naar Australië vertrokken. Robin backpackt al vanaf haar 17e en heeft ook voor langere periodes in het buitenland gewerkt. Ze hebben samen gekozen voor Australië, omdat ze graag met een camper wilden reizen. Australië geeft hun de ruimte om te kunnen werken als het spaargeld er te hard doorheen gaat.
Het plan was om 1 jaar te blijven, maar tegen het einde van dat jaar hadden ze 88 dagen werken op een boerderij er allang opzitten. Robin en Mitch hadden het gevoel dat ze nog niet klaar waren met Australië. Dus besloten ze nog een jaar te blijven. Zo hebben ze gereisd, gewerkt, bij een Aussie gewoond en twee auto’s gekocht die zij hun ‘huis’ noemden.
Met plezier neemt Robin jullie mee in hun Australië avonturen. Sommige situaties waren volledig gepland en andere kwamen voor hun volledig onverwacht. Hoe ga je daarmee om als je als stel 24 uur samen leeft? Eén ding weet Robin wel: het is de beste beslissing die zij ooit hebben gemaakt.
