Met gevaar voor eigen leven
Fietsen in Sydney is met gevaar voor eigen leven. Daar kwam ik achter nadat ik een gloednieuwe fiets had aangeschaft en vol goede moed op de fiets stapte om op weg naar mijn werk te gaan.
Het begon goed, met veel complimenten van de Aussies die met verwondering naar mijn Dutch Style bike keken. Er was zelfs een jongen die me achterna kwam rennen om me te vertellen ‘how much he loved my bike’. So far so good, maar al snel kwam de eerste heuvel en veranderde mijn cruisy ride in een helse beproeving. Vandaar dat bijna niemand hier, als ze überhaupt al fietsen, een ‘Dutch style’ bike heeft.
Al snel zat ik hijgend, zwetend en rood aangelopen op mijn fiets. Dan is er het gevaar van de weg zelf. Sydney is een fietser-, motor-en -scooterhatende stad. Dat uit zich in het gebrek aan fietspaden. Er zijn er slechts een paar en elke poging tot uitbreiding wordt met woede van de automobilisten tegemoet getreden. Gevolg is dat je als fietser dezelfde ruimte van de weg moet delen met chagrijnige automobilisten die het liefst de langzame fietser voor zich overhoop willen rijden.
Ik heb zelfs waaghalzen gezien die over de snelweg fietsen, maar voor mij is het allemaal te gevaarlijk. Daarom rijd ik het grootste gedeelte van de route over de stoep, wat er wel toe kan leiden dat ik een flinke boete kan krijgen, want dat is verboden, evenals het niet dragen van een helm. Omdat ik het dragen van een helm nogal ongemakkelijk vind, laat ik de mijne vaak aan mijn stuur hangen wanneer ik korte stukjes fiets, maar vaak komt me dat op boze reacties te staan van –alweer- fietshatende Sydneysiders.
Nu ik in een nog heuvelachtigere wijk woon, waar ik met geen mogelijkheid de steile heuvel opkom, heb ik het fietsen maar voorlopig opgegeven. Mijn alternatief: een scooter. Hoera! Maar… in mijn zoektocht naar een leuke Vespa kwam ik er achter dat je daar ook niet zomaar de weg mee op mag. Ook al heb ik een rijbewijs, voor een scooter moet je een apart motorrijbewijs halen.
Ik moet nu dus eerst een 7 uur durende cursus samen met motorrijders volgen aangezien scooters en motors hier bijna als hetzelfde worden gezien! Dat is slechts stap 1, daarna volgen nog meer testen als ik alles goed doe en dan mag ik voor drie maanden met een zogeheten ‘learners rider licence’, ofwel met de ‘L’ van loser rondrijden.
Ja, het wordt je hier niet makkelijk gemaakt om iets anders dan een auto te rijden, maar ik geef niet op. Dus hopelijk haal ik alle testen en ben ik binnenkort die Dutch girl die op haar Vespa de Northern Beaches onveilig maakt!
Over Marylaine
Het land van Steve Irwin, vol met snakes, sharks and crocs, dat was Australië. Daar bleef Marylaine - ML voor Aussies - liever ver vandaan. Maar toen een stage op Bali last-minute werd afgeblazen, werd in een impulsieve bui een vlucht naar Australië geboekt. Al haar Aussie vrienden waren immers zo aardig en laidback, dan moest het toch wel een tof land zijn?
In 2010 kwam Marylaine met slechts haar backpack en een retour ticket aan, maar is vervolgens nooit meer weggegaan. Op de ‘north shore‘ van Sydney heeft ze haar plekje helemaal gevonden. Als je over haar balkon heen hangt, kun je ook nog mooi de Harbour Bridge zien. En in de weekenden geniet ze van alles wat de Sydney lifestyle te bieden heeft: de beaches, AFL games, de ‘small bars’ en de ‘Sunday arvo’s’.
“Wonen in Sydney voelt als een groot avontuur en nog steeds verwonder ik me elke dag over de schoonheid van het land, maar ook over de soms toch wel grote cultuurverschillen.”
Met veel plezier deelt ze haar verwondering en hoopt ze jullie te inspireren ook eens een impulsieve beslissing te nemen. Want je ziet, die kunnen heel verrassend uitpakken.
