Ongewenste gasten
Na een zwoele zomernacht kwam ik de keuken in om daar een omgekiepte container muesli en een stel platgeprakte bananen op de grond te vinden. De deur naar het balkon had ik ’s nachts open laten staan. Toen ik nog in Amsterdam woonde, heb ik eens nachtelijk bezoek van een junk gehad, dus een licht déja vu gevoel kwam naar boven. Maar Sydney is geen Amsterdam, deuren en ramen open laten staan is relatief veilig, zo houd ik het mezelf althans voor. Misschien was mijn flatmate in een dronken bui thuisgekomen zoals wel vaker gebeurde? Wie anders kon deze bende veroorzaakt hebben?
Het antwoord kwam de volgende avond. Ik schrok op van een krassend geluid op het balkon. Daar was hij, de indringer, twee glinsterende oogjes keken mij aan alvorens snel de bougainville bij ons balkon in te springen en zich uit de voeten te maken: een possum! In feite een uit de kluiten gewassen buidelrat met schattige oortjes maar vlijmscherpe klauwen.
In Sydney valt dit diertje onder ongedierte en kun je de pestbestrijding bellen om ze te laten verwijderen, maar omdat ik het diertje er te schattig uit vond zien, heb ik het maar zo gelaten. Inmiddels is de possum een vaste, hetzij illegale bewoner van ons huis. Soms zie ik hem maanden niet om dan vervolgens in de zomer weer op te duiken. Dan springt hij elke avond wild op het balkon heen en weer of steelt fruit uit de keuken, wanneer ik bij intense hitte de balkondeur weer open heb laten staan. Ik neem het maar voor lief, dat is toch de charme van wonen in Australië.
Een grotere schrik was het toen ik eens een reptielenstaart onder de vaatwasser vandaan zag komen. Slang, help! Was mijn eerste gedachte.
Tegenover mijn ouders heb ik altijd stellig beweerd dat slangen in een stad als Sydney toch echt niet voorkomen, maar nu weet ik wel beter nadat bij vrienden een brown snake was betrapt die relaxed op de zonneluifel lag te zonnen.
Vanonder de vaatwasser kwam echter een klein lichaampje met een nog kleiner kopje tevoorschijn. Inmiddels ben ik er aan gewend dat ik in de zomer wat salamanders tussen de kieren in de oude houten vloer uit zie komen. Toch moet ik elke keer weer schrikken als ik thuiskom van werk om soms wel drie exemplaren tegelijk in de huiskamer te vinden. Ja ik woon dan wel in een appartement midden in de stad, maar soms lijkt het net de bush.
Een andere keer ontdekte ik een joekel van een wolfspin. Van spinnen ben ik niet zo bang, maar deze was toch echt te groot en moest de slaapkamer uit. Daar wilde ik niet mee wakker worden. Mijn partner dacht dat ik overdreef toen ik de spin aan de telefoon omschreef, maar toen hij zelf vaststelde dat deze spin inderdaad zo groot als mijn hand was, zei hij dat we de spin dood moesten maken en wel zo snel mogelijk. Maar of ik het dan wel even wilde doen, want zelf durfde hij het niet aan. Tsja, soms zijn Australische mannen toch echt niet zo macho als ze zich graag voordoen…
Over Marylaine
Het land van Steve Irwin, vol met snakes, sharks and crocs, dat was Australië. Daar bleef Marylaine - ML voor Aussies - liever ver vandaan. Maar toen een stage op Bali last-minute werd afgeblazen, werd in een impulsieve bui een vlucht naar Australië geboekt. Al haar Aussie vrienden waren immers zo aardig en laidback, dan moest het toch wel een tof land zijn?
In 2010 kwam Marylaine met slechts haar backpack en een retour ticket aan, maar is vervolgens nooit meer weggegaan. Op de ‘north shore‘ van Sydney heeft ze haar plekje helemaal gevonden. Als je over haar balkon heen hangt, kun je ook nog mooi de Harbour Bridge zien. En in de weekenden geniet ze van alles wat de Sydney lifestyle te bieden heeft: de beaches, AFL games, de ‘small bars’ en de ‘Sunday arvo’s’.
“Wonen in Sydney voelt als een groot avontuur en nog steeds verwonder ik me elke dag over de schoonheid van het land, maar ook over de soms toch wel grote cultuurverschillen.”
Met veel plezier deelt ze haar verwondering en hoopt ze jullie te inspireren ook eens een impulsieve beslissing te nemen. Want je ziet, die kunnen heel verrassend uitpakken.
