Sydney's small bars
Het meisje op de rollerskates opent de deur van de Coca-Cola machine. We lopen er doorheen en komen terecht in het Amerika van de jaren twintig. OK, misschien niet helemaal, want een live-band speelt Motown hits en aan de bar serveren ze naast hot dogs ook ice cream soda’s, iets wat ze in de roaring twenties nog niet hadden geloof ik. Maar goed, het gaat om de sfeer.
Ik ben in één van de vele small bars die in Sydney verstopt zitten. De regel lijkt, hoe onopvallender en vager de locatie, en hoe minder mainstream publiek ervan afweet, hoe beter. Verschillende malen heb ik me dus in donkere steegjes moeten wagen en me suf moeten zoeken naar die ene onopvallende deur, waarachter de drinking holes zich bevinden.
Een Amerikaans thema is het blijkbaar helemaal op dit moment. Er zijn verschillende bars die zich duidelijk hebben laten inspireren door de ‘American prohibition’. Mijn favoriet zit in een kelder in een steegje ergens in het Central Business District. Op de vloer ligt dik tapijt en achter de bar staan honderden flessen whisky, 360 soorten om precies te zijn. Na je keus te hebben gemaakt, klimt de bartender – met krulsnor en volle baard – een houten trap op om de juiste whisky voor je te pakken en die vervolgens netjes op een servetje te serveren, waarna jij aan een tafeltje kunt aanschuiven om onder het genot van swinging jazz tunes aan je pretzels te knabbelen.
Andere bars gaan voor de Amerikaanse jaren ’50, compleet met ice cream soda’s, jukeboxen, hamburgers en fried chicken. Er is een plek waar naast de dansvloer een bowlingbaan ligt, mocht je even wat anders willen dan een dansje wagen. Om er te komen moet je wel eerst drie steile trappen opklimmen, wat vooral op hoge hakken een uitdaging kan zijn. Op de bovenste verdieping kun je poolen of losgaan op een van de old school pinball tables.
Zo zijn er nog veel meer leuke spots hier in Sydney. Het is een komen en gaan van bars, en zo blijft er altijd wat nieuws te ontdekken.
Het nachtleven begint hier trouwens vrij vroeg. Tenzij je bij de ‘incrowd ‘ hoort, maak je de meeste kans om binnen te komen als je rond acht uur ‘s avonds voor de deur staat. De meeste bars sluiten hier om één uur ‘s nachts. Een aantal is open tot een uur of vier, maar sinds de invoering van de zogeheten ‘lock out policy’, hebben veel van die bars het moeilijk. Na half twee mag namelijk niemand meer worden binnengelaten en na drie uur mag geen alcohol meer worden geschonken.
Wel een beetje jammer dat dit betuttelende beleid van de overheid ten kostte gaat van de meer creatieve, relaxte plekjes die recentelijk failliet zijn gegaan. Ik ben bang dat er nog meer zullen volgen, maar voorlopig geniet ik ervan zolang het nog kan.
Over Marylaine
Het land van Steve Irwin, vol met snakes, sharks and crocs, dat was Australië. Daar bleef Marylaine - ML voor Aussies - liever ver vandaan. Maar toen een stage op Bali last-minute werd afgeblazen, werd in een impulsieve bui een vlucht naar Australië geboekt. Al haar Aussie vrienden waren immers zo aardig en laidback, dan moest het toch wel een tof land zijn?
In 2010 kwam Marylaine met slechts haar backpack en een retour ticket aan, maar is vervolgens nooit meer weggegaan. Op de ‘north shore‘ van Sydney heeft ze haar plekje helemaal gevonden. Als je over haar balkon heen hangt, kun je ook nog mooi de Harbour Bridge zien. En in de weekenden geniet ze van alles wat de Sydney lifestyle te bieden heeft: de beaches, AFL games, de ‘small bars’ en de ‘Sunday arvo’s’.
“Wonen in Sydney voelt als een groot avontuur en nog steeds verwonder ik me elke dag over de schoonheid van het land, maar ook over de soms toch wel grote cultuurverschillen.”
Met veel plezier deelt ze haar verwondering en hoopt ze jullie te inspireren ook eens een impulsieve beslissing te nemen. Want je ziet, die kunnen heel verrassend uitpakken.
